Гледам ти го избришале мислењето, кое ти беше доста селско. Далеку си од гениј, ама барем си искрен. И прилично клет. Се ситиш со мизеријата на неколку пати пропадната земја и се радуваш пак да пропадне. Браво за тебе. Сепак, најтажно е што не си единствен.
Владимир Познер зборуваше на Јејл, како тоа со години во западните медиуми се води анти руска пропаганда, поточно некаде од околу 2007, веројатно после говорот на Путин во Минхен, велеше дека ништо ама баш ништо, во никој медиум, се нема речено нешто позитивно за Русија, само демонизирање, исмејување и понижување. Емоционална, психичка манипулација на населението со цел да се создаде омраза кон Русија, кон „непријателот“. Нешта кои се обично прават во време на војна. Еве ги резултатите. Кој сака непријатели и војна ќе си добие непријатели и војна. Но, не сите непријатели се исти. Некои се доста поголеми и поопасни од другите. А притиснати во ќоше и разгневени, стануват онака „нуклеарно“ опасни.
Трагично е и што сеуште се навива. Не само на форумот, низ цел свет. Додека една веќе мизерна земја се уништува и тоне во мизерија уште поголема од претходната. Ама тоа не е битно. Битно е Русија да го изгуби мечот. И јас можеби ќе навивав, да беше ова фер игра. Но не е. Се игра 31 против 1. И се игра прљаво.
Зачем, зачем всё это, ради чего? Ну ладно, не хотите видеть в нашем лице друга и сојузника, но зачем же делать из нас врага?
Тоа беа зборовите на рускиот претседател, три дена пред „специјалната воена операција“. Зошто, зошто не беше мечката, гладна и премрзната, поканета на вечера од „меѓународната заедница“ после катастрофалниот распад на СССР и комунизмот? Зошто Русија беше изоставена а сите источни и пост советски земји поканети? Зошто Украина и Грузија беа поканети а Русија не? Зошто Нато и Еу не се трансформираа во поинклузивни институции со место за Русија, туку само се проширија и надградија со засилена анти-руска политика? Зошто се става нова железна завеса од Северниот пол до Кафказот? Зачем?
Прашањето е одговорено. Еве и на англиски транскрипт од Кремлин, 21/02/22:
Moreover, I will say something I have never said publicly, I will say it now for the first time. When then outgoing US President Bill Clinton visited Moscow in 2000, I asked him how America would feel about admitting Russia to NATO.
I will not reveal all the details of that conversation, but the reaction to my question was, let us say, quite restrained, and the Americans’ true attitude to that possibility can actually be seen from their subsequent steps with regard to our country. I am referring to the overt support for terrorists in the North Caucasus, the disregard for our security demands and concerns, NATO’s continued expansion, withdrawal from the ABM Treaty, and so on. It raises the question: why? What is all this about, what is the purpose? All right, you do not want to see us as friends or allies, but why make us an enemy?
There can be only one answer – this is not about our political regime or anything like that. They just do not need a big and independent country like Russia around. This is the answer to all questions. This is the source of America’s traditional policy towards Russia. Hence the attitude to all our security proposals.
Затоа ми се смешни и детинести, не всушност мизерни и клети сите тие коментари и навивања Запад вс Русија. Не сакам да ја гледам Русија во ова издание, изолирана, удавена во национализам и со омраза кон „недружествените страни“. Ниту пак сакам да ги гледам лицемерите од Вашингтон, Брисел и Лондон, како го разгоруваат украинскиот пекол, како водат катастрофална и лицемерна надворешна политика со години и повтараат едни исти мантри со децении, додека внатрешните и потенцијалните светски кризи никој не ги адресира, се игнорираат со истиот оној хапи гоу лаки чернобилски став:
Why worry about something that isn't going to happen?
oilprice.com
