...леле, не ме терај да те цитирам со примери како го правиш тоа во делокругот на твоето модерирање, не само што не дискутираш, туку ги караш членовите како да дошле на гости на ,,твој,, подфорум,
па ги учиш како да се однесуваат и пишуваат, затоа изгледа и остана сам таму, па ѕирнуваш во подтеми каде не ти е стилот на твоја поезија, не знам како би била телемитска поезија па прилагодија за тука ако си махер,
ХЕПТАГРАМ СИ БЕШЕ ЕДЕН
Цела вечер те чекав навлечена,
внимавам како сум облечена,
како Афродита сум целосно слечена,
но од твојот поглед спречена.
За уво ме гризна како епски драгон,
шепотејќи за некој телемитски закон,
прави што ти е волја, без љубов моја,
ми рече ти самобендисан од планета своја.
Тогаш ако моја волја е закон,
а твоја љубов под волја стои,
тогаш напразно волја моја,
хептограм ерекција нема своја,
Погледни ти телемиту беден,
на моите бутки не е твојот цеден,
мастурбација некогаш е закон мој,
кој го есапи твојот телемитски спој.
Was this the face that launch'd a thousand ships,
And burnt the topless towers of Ilium--
Sweet Helen, make me immortal with a kiss.--
''[kisses her]''
Her lips suck forth my soul: see, where it flies!--
Come, Helen, come, give me my soul again.
Here will I dwell, for heaven is in these lips,
And all is dross that is not Helena.
I will be Paris, and for love of thee,
Instead of Troy, shall Wertenberg be sack'd;
And I will combat with weak Menelaus,
And wear thy colours on my plumed crest;
Yea, I will wound Achilles in the heel,
And then return to Helen for a kiss.
O, thou art fairer than the evening air
Clad in the beauty of a thousand stars;
Brighter art thou than flaming Jupiter
When he appear'd to hapless Semele;
More lovely than the monarch of the sky
In wanton Arethusa's azur'd arms;
And none but thou shalt be my paramour!
Was this the face that launch'd a thousand ships,
And burnt the topless towers of Ilium--
Sweet Helen, make me immortal with a kiss.--
''[kisses her]''
Her lips suck forth my soul: see, where it flies!--
Come, Helen, come, give me my soul again.
Here will I dwell, for heaven is in these lips,
And all is dross that is not Helena.
I will be Paris, and for love of thee,
Instead of Troy, shall Wertenberg be sack'd;
And I will combat with weak Menelaus,
And wear thy colours on my plumed crest;
Yea, I will wound Achilles in the heel,
And then return to Helen for a kiss.
O, thou art fairer than the evening air
Clad in the beauty of a thousand stars;
Brighter art thou than flaming Jupiter
When he appear'd to hapless Semele;
More lovely than the monarch of the sky
In wanton Arethusa's azur'd arms;
And none but thou shalt be my paramour!
Christopher Marlowe, Dr. Faustus... Odlicen izbor....
Автоматски споено мислење:
Чувај го оној што станува малце отсабајле пред тебе.
Чувај го оној што станувам малце пред тебе колку да те погледа како спиеш.
Чувај го оној потем на наткасната од креветот што ќе ти остави
Нескафе што чади во црвена шоља како неговото срце по тебе.
Чувај го оној што ќе ти викне со весел глас: Станувај вештерке за клецање шопрајме?
Чувај го оној кого ќе го налутиш што не ти ја пцуе мајка ти ами тебе.
Чувај го оној што и ако се разделите ќе знаеш деке тој стално на мајка ти пичката ќе и е благодарен што те родила баш тебе!
Чувај го оној што пробуваш срцето со милост од петни жили која ја вадиш да му го омекнеш!
За на момемнти кога ќе стане несигурен , троа љубоморен да собереш сила и да му кажеш: Те сакам бе будалче – тебе те сакам баш тебе … само тебе!
Чувај го оној што ќе ти каже : Губи ми се – јас тебе не !
Чувај го оној чиј поглед му говори: Јас тебе дупло.
Оној ист поглед кој може да те соблечи и расплаче – во исто време!
Чувај го оној што останува во собата кога лом ќе се испокарате!
Чувај го оној што не напушта ами чека да ја лупнеш ти прва вратата.
Чувај го оној што прв излегува од колата и ти ја отвора вратата и кога сте лути за да излезеш.
Чувај го оној што те смее и ти знаеш да го насмееш.
Чувај го оној од кого никогаш “ми дужиш” или “ти дужам” нема во животот како збор да го чуеш.
Чувај го оној кој те знае.
Чувај го оној кога си депре што знае како циркуски слон душата со триста тривијални глупости и смешки да ти ја испрска и од сивата прашина да ти ја измие.
Чувај го оној кој знае да молчи кога треба.
Чувај го оној кој знае да молчи како риба и како муле.
Чувај го оној кој знае да гушка како горила во тие јебени мигови…
oној кој не остава срцето да ти се предели на две кога некој твој близок од овој свет ќе си замине.
Чувај го оној што те брука на свадбите од твоите роднини и пријатели оти се радува – ко негови да се.
Чувај го оној чие рамо ќе знае солзите твои да ги памети и да ги впие.
Чувај го оној во чие рамо солзите твои се закачени како игли во шивачко перниче.
Чувај го оној за чие минато малце ќе знаеш.
Чувај го оној што за ситници или трагедии понекогаш ќе знае и да те подизлаже.
Чувај го оној што знае да те заштити од се што превидел или правел.
Чувај го оној што годишници и родендени заборава.
Чувај го оној што и простува така.
Чувај го оној што од улица знае да ти викне наздравје ако ти на терасата на глас кивнеш.
Чувај го оној што не го мрзи и стопати по ред тоа да ти го каже.
Чувај го оној што слуша весел и плиток турбо фолк и го чита Неруда, Шопенхауер и Тагоре пред спиење.
Чувај го оној што ќе ти ги кажува девојките од претходната ноќ кога бил излезен со другари дека му се пуштиле.
Чувај го оној што те сака и заради цицките и заради очите.
Чувај го оној што и ти го сакаш заради неговиот тврд газ и лудилото кое му шиба ко токиско метро во мислите.
Чувај го оној кој станува малце пред тебе утрото, а секогаш легнува малце после тебе.
Чувај го оној што станувам малце пред тебе колку да те погледа како спиеш.
Чувај го оној потем на наткасната од креветот ќе ти остави
Нескафе што чади во црвена шоља како неговото срце по тебе.
Чувај го оној што ќе знае да ти ги подигне како ролетни
со радост со глупости со живот некои утра кога ти се тешки и од очите капаците.
Чувај го оној наутро на масата дури молчиш како накиснат стаорец
што ќе ти каже: Види ни оставиле на кваката флаер дека прават слатки и торти за веселби – сакаш да им кажеме „создравје да ви се јадат и да им спуштиме?!“
Чувај го оној што следната секунда ќе те плесне по газ кога ќе прснеш со кафето и во лице ќе го испрскаш од смеење!
Чувај го оној што ќе те бакне одма после во чело
и ќе ти каже отидов на работа -имај убав ден лепото – се слушаме после!
Чувај го оној што те знае уште пред да се запознаете.
Чувај го оној со кого времето брзо ти поминува.
Чувај го оној со кој животот знаеш дека ќе ти пројде како луд викенд.
Чувај го оној што ќе ти дојде со трубачи и пола пијано маало на породилно…
ако останете заедно…
ако останете заедно и ако му дадеш дете.
Чувај го оној кој те прави луда.
Чувај го оној кој знаеш дека е луд по тебе.
Чувај го оној што ќе те натера во предбрачен договор да стои дека мора во рок од една година море да ставите излација и силни звучници во веце – за заедно да се туширате.
Чувај го оној чии очи прават како хаус бас да чука твоето срце.
Е тој да го чуваш…
Тој да го чуваш бе лепотице!
Pol Verlen - UVERTIRA -
Hoću da se udubim u vaša stegna, u vaše guzice, Kurve, jedine božije sveštenice međ nama. Zrele lepote il ne, iskusne il početnice, O, ne živeti više osim u vašim pukotinama i brazdama. Divne su vaše noge koje idu samo k ljubavnicama I ne vraćaju se osim s ljubavnikom, i počinka nemaju, Osim u krevetu za vreme ljubavi, i dok miluju noge onima Koji kraj vas, zadihani i umorni, dremaju. Ćuškane, njuškane, jebane, lizane od tabana Do prstiju, sisane jedna za drugom do bola, Od gležnjeva sve do plavih vena vidljivih izvana, Noge lepše od stopala heroja i apostola! Silno volim vaša usta i divne te igre, o drolje, Što ih izvode usne, zubi i jezik što se kreće, Usta što grickaju naš jezik i kadkad nešto bolje: Stvar skoro isto toliko ljupka kao kad se meće. I vaše grudi dvostruki breg razvrata i ponosa, Međ kojima se kadkad drči moja gordost muška, Da bi se tu do mile volje nadula i da tu njuška Ko kakav divlji vepar u dolinama Parnasa i Pindosa. Vaše miške! Obožavam i vaše miške, bele i besramne, Nežne i drusle, nervozne kad treba, bele sred mraka, Bele i debele, ko vaše guzice, i skoro toliko zamamne. Tople u ljubavi, a posle ledene ko raka. A vaše ruke, produžetak mišice, gutam pun lakomosti! Njih su blagoslovila milovanja i lenstvovanja Ukrotiteljice splasnutog glavića koji se sklanja, Brižne drkačice beskrajne strpljivosti! Ali šta! Sve to, o kurve, nije ništa Prema vašim guzovima i picama, čiji izgled, ukus miomiris I dodiri, stvaraju poklonike vaših svetilišta: Tabernakuli i Svisveti gde se bestidnost širi. Pa stoga, sestre moje, vašim guzicama i butinama Hoću da se sav posvetim, jedine prave drugarice, Zrele lepote ili ne, iskusne ili početnice, I da živim jedino u vašim pukotinama i polutinama.
Ете, ќе се заљубиш
ама ко по книга
прописно, со сите симптоми
не јадеш
не спиеш
не паметиш ништо
и среќа што главата на рамена ти е
оти и неа ќе ја заборавиш некаде
и колку повеќе за никаде си
толку поубава стануваш
очите ти светат
усните насмеани ти седат
треперливи ти се рацете
и одот ист не ти е
ко што велеше баба ми за комшијата
“од љубов, чурук се стори
го изеде пустата, ликот му се смени на чоекот”
така и ти, чурук стануваш
и срценцето друг ритам ти фаќа
та ти се чини дека дур чука
името му го потпевнува
и душичето некако ти се олабавува
па ко ќе вдишеш
гледаш колку воздух во градите ти собирало
и убо ти е
иако ко свеќа се топиш
се тенчиш небаре на диета си
дур не почне мајка ти да ти вели
оти уште малку и прозирна ќе станеш
ама тебе од едно уво ти влегол муабетот
а од друго излегол без да сетиш
и се смешкаш ко улава
ко дете на шарена играчка
така на денот му се радуваш
и ти иди да си седниш на клупа
и цел ден да кинеш латици од цвеќиња
па дур броиш ме сака-не ме сака
иле да си правиш оти ќе ги местиш на “ме сака”
ама ич мува не те лази
оти толку убо ти е што дури и не зборуваш за него
туку љубоморно секоја мисла во себе ја чуваш
храна ти се и замена за сон
и цапаш во длабокото
до гуша, ама со душа
без да му ја мислиш дал ќе испливаш
ако нештата наопаку тргнат
и без да се двоумиш дали треба да сопреш
за малку мозок да вклучиш
дека ете, возрасна и мудра си (!)
ко со староста наместо срце
кантар во градите да ти се вгнездува
и затоа цапаш
без усул
без страв
без разум и ум
без лоша мисла
а во себе крадешкум се помолуваш
за (и да ти е чкртнато да патиш) да не се поболиш
и со сета сила тераш ко по жив песок да одиш
без усул
без страв
без разум и ум
без лоша мисла
оти убо ти е
убо ти е...
Како што Венера кружи околу Сонцето,
а Месечината околу Земјата,
ти се вртиш околу мојата аура,
ќе фатиш ли некоја воздишка,
на одредена бранова должина,
Врти ги, врти ги моите брадавици,
можеби ќе фатиш некој сигнал,
ама на болка и негодување,
сепак си молчам и шепотам,
навлажни ги прстите!
Возам низ полупразните градски улици, брзо и нервозно. Сакам побрзо да стигнам. Го знам патот веќе напамет, знам колку време ќе го чекам овој семафор..и овој...и овој. Знам и како ќе ме пречекаш. За чудо, слободно паркинг место. Ја местам косата додека чекорам кон влезот и додека ти ѕвонам. Знам и дека доаѓаш. Ти ја сакам насмевката и силната прегратка кога ми ја отвораш вратата. Погледот кој опитно бара возврат. Усните кои бакнуваат покажувајќи многу повеќе од зборови. Знаеш...ретко кој така пречекува. Обично е тоа или онаков краток бакнеж за здраво или е ајде, почнуваме веднаш. Но, не и ти. И онака си поинаков. Во се и за се. Потентноста ти е за воодушевување, умешноста за наклон, искуственоста неверојатна. И се што правиш е со доза на еротичност, ненаметната, неодглумена, туку природна.
Ти го чувствувам стравствено замаглениот поглед како ме допира насекаде. Не ти требаат рацете да го почувствувам тоа. Се зборуваат твоите очи. Знаеш, мижиш само кога се бакнуваш и толку. Се друго сакаш да гледаш, отворено и со доза на побарувачко задоволство.
Знам и колку сакаш кога устата ми е подотворена, колку да можат воздишките полесно да излезат и да стигнат до тебе, надразнувачки да те помилуваат. И јазикот со кој поминувам по него, изваден малку надвор, решен допирно да искусува. И кога гледам како влегуваш, упорно чудејќи му се на енергијата, на нежноста и на грубоста, на пропорционалноста. Знам и колку сакаш да те допирам со косата по грбот, полека, пратејќи ги усните кои те вкусуваат... убаво мирисаш. Знам и колку сакаш кога ми свршуваш во уста, кога не го пуштам сеуште како да не сакам да ми исчезне вкусот негов и мој заедно измешани, кога го вшумукувам како краен чин...не, како пауза меѓу чиновите.
И знам...ма знаеш и ти, не сакам емотивности, барем не сега, не денес....Можеби утре кога ќе ми недостасуваш. Сега сакам да уживам.....
А баш си мое типче. Коса што воопшто не ми се свиѓа, поглед што ме иритира, насмевка што ми предизвикува главоболка. Од кој ме тера да беснеам, да треперам, да чувствувам морници. И искрено, воопшто не ми се свиѓаш. Мирис на цимет кој го мразам и шармантност што ми е одвратна. А сепак си мое типче, типче по моја мерка. Е да ти се плукнам у табиетот, глупава една. Секад тие што не ти се свиѓаат ненормално многу те привлекуваат! Мозокот и срцето се согласуваат. Го наеба“
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.
