Комплетно неодржливо е тоа, не е ова ЕУ од 1980тите каде што Германија/Франција/Италија/Холандија/Белгија имаат огромно индустриско производство кое е високо конкурентно, имаат буџетски суфицити и се со хомогено население кое е навиканато на тежок живот. Во 2022 се е на раб на профитабилност зошто конкуренцијата е огромна ( Кина, Јапонија, Кореа), најголем дел од членките се во буџетски дефицити а сумите кои одат на корупција и одржување на сиромашните членки се масивни. Ниту корупцијата смеат да ја чепнат ( ЕУ ќе се распадне) ниту пак смеат да ги стегнат каишите зошто имаат масивни гетоизирани имиграциски популации кои има криминално да ги распарачат од внатре. И што им останува тука? целите трошоци да ги префрлат на индустријата и да си ја уништат економијата? катастрофални избор е ова е и затоа и вака Германија и Франција седеа на страна околу хистеријата во Украина и Макрон трчаше на сите страни за да се најде некакво решение.
Друга работа е што кога цените ќе рипнат х2/х3 на енергенсите на апсолутно никој нема да му биде гајле кој е крив а кој е прав, сите ќе гледаат да се обезбедат што побрзо и ќе потпишат каков и било договор кој ќе им биде ставен на маса. Тоа што Русија ги има во кампот и Венецуела, Казакстан, Сирија, Либија ( делот каде што е производството на нафта) и е партнер со Иран, Ангола, Алжир уште толку ја компликува ситуацијата и ќе значи дека во секоја ситуација другиот камп ќе се збогати од зголемувањето на цените.
А домашниве американски-фундаменталисти ако мислат дека можат да преживеат бензин од 200 денари и леб од 50/60 денари тогаш мислам дека ќе бидат максимално разочарани. Со гневот и разочараноста која се наталожуваат веќе 3 декади, кога веќе ќе нема да има ни за леб има да ни се случи една експлозија од емотивно празнење. Да не ни почнам што 120% од медиумскиот и политичкиот простор е вештачки окупиран од америчко-еу фундаменталисти кога расположението помеѓу народот е далеку поразлично и би било и уште поразлично ако медиумскиот и политичкиот простор не беше окупиран.
