Мизеријата е составен дел од мојот живот.Со години пробував да ја отргнам од мене,сето тоа страдање кое тежеше врз мојте плешки кога бев помлад многу бев напизден што тонам во мизерија на прагот од 2020 мизеријата е таа без која неможам,стана составен дел од мене,нешто како кислород,нешто без кое не се може,ако ја немаше ќе ја барав,оној кој навистина не почуствувал не ја знае убавината на болката се раѓа како и сите нас,прави да се чуствуваме лошо,се жалиме за нејзе,пробуваме да ја искорениме,се додека еден ден не сфатиме дека всушост ние сме мизеријата.Сега сме тимски играчи,заедно работиме,заедно готвиме,заедно возиме,заедно пешачиме,и заедно страдаме.Во доцните ноќни часови знае да ми шепне Те сакам,се разбира дека ќе добие повратен одговор и јас тебе,навистина сум среќен што ја имам како мој животен сопатник.