Нашите проблеми се многу подлабоки од политичари, име, економија. Постојано ги кривиме политичарите, арно ама ДПМНЕ и СДСМ не се увезени од Мозамбик. Политичарите излегуваат од народот и се слика за истиот. Шака народ сме, се знаеме сите. Ги знаеме и политичарите кои се што се пред да дојдат на функција. Тоа што скоро 30 години не се најде чесен човек и партија зборува за нас како народ (зборам во глобала, секако има исклучоци). Од градинка до факултет, од кариера до преглед во болница - корупцијата и непотизмот се навлезени во секоја пора од нашето општество и тоа најдлабоко што може, до тој степен што веќе не ги регистрираме и приметуваме. 90% од учениците и студентите имаат добиено оценка со врски или кафе и бонбоњера. Одиш на доктор, од предна врата излегува некој што влегол од задна...ама ете комшија му бил. Да не збориме за градење кариера за лепење плакати или пишување папагалски постови на форумов.
Незнам зошто сме такви како народ. Немаме трошка свест за општествено добро, интересот и грижата ни запираат кај своето лично добро и корист, макар и врз грб на останатите. Вистината можеби боли, ама ние не сме способни да водиме држава. Немаме дисциплина, спосбност, интелект, менталитет за такво нешто. Ние сме само за кладилници и крадење. Во која ебена држава некој што кради предизвикува реакции ко "се снашол, си умее човекот"? Не личи на ништо ова веќе, перверзија и трагикомедија. Не сакам да звучам ко нихилист, но реалноста е таа. Ниту една споредба со соседи или трети држави нема да ме убеди дека ние имаме здраво општество и ниту една споредба нема да го смени фактот дека сме тумор, канцер вукојебина. Ниту избори, ниту име, ниту НАТО нема да го сменат нашиот менталитет. Нам ни се потребни бар 100 години под контрола на некој саглам од страна за да достигнеме општествена свест да можеме да водиме држава без да се измачуваме меѓусебно. 30 години поминаа, поранешни СССР членки изгледаат ко утопија во споредба со нас.
Секако дека боли тоа што не дупи кој сака, ќе не прекрстуваат и се - арно ама поарно не заслужуваме. Ја сфаќам дијаспората што не и е сеедно и протестира, ама мене, како свежа дијаспора, како некој што израсна во вукојебината што по 28 години не е излезена од транзиција, повеќе ме боли ситуацијата во која и тие што се способни и имаат свест се наоѓаат поради останатите. Безизлезноста, немањето никакви перспективи доколку не се вклопиш во таа безмозочна маса од партиски војници. За мене вистински патриот ќе биде оној политичар што наместо да биде уште еден од низата што ќе дојде на функција, ќе искраде колку може и ќе си замине, ќе рече без никакво верглање дека нема што да се мачиме да си играме држава - стави се комплет на аукција од камен до планина и нека не учат другите па можеби за 100-200 години ќе го достигнеме тоа ниво.
види, да пишам дека сум против смена на името (а сум, зошто името не е нива остаена од прадедо), ти пак исто мислење ќе имаш, така што не знам што ќе ти смени, зошто сто пати имам пишано на форумов, еве дури пак пред 5 минути пишав дека името ни е најмал проблем на нас како нација. Прво да се ослободиме од неписменоста, непрофесионалноста и шабанскиот шунд па потоа ќе сме достојни за покомпплексни прашања како дипломатски спорови.
