Како да го надминам ова..

[Queen123]

Животов ми е толку празен што ми иде да направам белја. Пред неколку месеци имав и друштво и се, но некако сите ме откачија и не ја знам причината..Ги прашувам само сеен ми маваат на мсн..сигурна сум дека ништо лошо не сум направила.Со сите секогаш сум била добра.Имав дечко и со него јас се скарав бидејќи открив дека што и да правел ме лажел.Останав сосема сама имам само една другарка со која се знаеме од мали нозе али таа многу работи и патува се гледаме само еднаш на недела-две.Барав работа и ме зезнаа, као не им требаат поише работници. Се некако ми иде надолу. Единствено што ме држи на нозе е мојата фамилија и мојата сестра која и неа веќе ја замарам и нон стоп и досадувам да излегуваме..Се гушам дома, немам со кого да излезам, комшиите ме притиснуваат. ;( Напната сум од сите страни а како да им објаснам дека немам со кој да искочам веќе неколку месеци? Не можам повеќе да го поднесам ова се трудам да се запознаам со нови луѓе али никако да ми успеее..на многу начини али џабе :worried: Животов ми е толку празен што немам за што да живеам..И напомена единствен спас да побегнам од реалноста ми е музиката и книгата која ја пишувам. А кога ќе се вратам во реалноста не можам повеќее.Ужас ми е животов.Не ми се живее.И не е ова само период знам бидејќи се чувствувам грозно и ужасно веќе долго време...Немам воља више за ништо.;(;(

 

[Sungerot Bob]

Животов ми е толку празен што ми иде да направам белја. Пред неколку месеци имав и друштво и се, но некако сите ме откачија и не ја знам причината..Ги прашувам само сеен ми маваат на мсн..сигурна сум дека ништо лошо не сум направила.Со сите секогаш сум била добра.Имав дечко и со него јас се скарав бидејќи открив дека што и да правел ме лажел.Останав сосема сама имам само една другарка со која се знаеме од мали нозе али таа многу работи и патува се гледаме само еднаш на недела-две.Барав работа и ме зезнаа, као не им требаат поише работници. Се некако ми иде надолу. Единствено што ме држи на нозе е мојата фамилија и мојата сестра која и неа веќе ја замарам и нон стоп и досадувам да излегуваме..Се гушам дома, немам со кого да излезам, комшиите ме притиснуваат. ;( Напната сум од сите страни а како да им објаснам дека немам со кој да искочам веќе неколку месеци? Не можам повеќе да го поднесам ова се трудам да се запознаам со нови луѓе али никако да ми успеее..на многу начини али џабе :worried: Животов ми е толку празен што немам за што да живеам..И напомена единствен спас да побегнам од реалноста ми е музиката и книгата која ја пишувам. А кога ќе се вратам во реалноста не можам повеќее.Ужас ми е животов.Не ми се живее.И не е ова само период знам бидејќи се чувствувам грозно и ужасно веќе долго време...И за 2 дена сум на роденден кај таа другарка, се немаме долго време видено али со кого да одам коа сите поканети ќе одат со некого.Се срамам.А и со неа не сум толку блиска се одалечивме поради нејзината работа.Немам воља више за ништо.;(;(

Едноставно тоа е период од животот. Постојано запознаваш луѓе, но многу малку од нив остануваат покрај тебе, останатите си одат. Вистина е дека кога ќе изгубиш контакт со луѓе подоцна е многу тешко повторно да го воспоставиш, но тоа не значи дека ти засекогаш ќе бидеш сама. Можеби ова е само период во кој си сама и во кој можеби ќе ги сфатиш своите грешки, туѓите грешки, но и своите вредности, па во иднина полесно ќе се снаоѓаш меѓу луѓето. Но најважно е да запознаваш луѓе, подоцна самото по себе ќе си дојде за тоа кој треба да остане покрај тебе, кој не. Сега имаш прилика, другарка ти те кани на роденден. Таму ќе отидеш сама (што според мене и не е толку голем проблем), но ќе запознаеш други луѓе со кои можеби ќе најдеш заеднички муабет, па во иднина ќе се создаде ново пријателство. Исто така и не ја губи надежта за работа, сигурно нешто ќе најдеш, па и од таму ќе запознаеш луѓе. Целата работа е во тоа да запознаваш нови луѓе.

 

[SaltNPepa]

Земи си куче, ќе имаш обврска да излезеш од дома, а покрај него во парк ќе запознаеш нови луѓе.

 

[Ron Burgundy]

прави нешо корисно, не дреми дома само и ќе наеш луѓе.

 

[GreenRoot]

Не може сите да те откачат без причина. Причина има, ама ти не сакаш да ја видиш. Или имаш нешто згрешено, или некој ти работел од зад грб.

А многумина врват низ таков период. Не е ништо чудно. Најбитно е сега да направиш промена, ако си во можност земи миленик, оди во теретата, потрудисе да најдеш работа каде има доста комуникација со муштерии како келнерка или продавачка... Прави некои активности со кои ке трошиш енергија.
Едноставно прекини да се сожалуваш самата и направи промена. Без промена ке продолжиш да си патетична.

И прекини веднаш да ја пишиш книгата ако е за некоја неостварена љубов, повеќе патетики не ти требаат. Ни патетична музика. Пушти си диско музика од '80 да се расположиш. Живеј во реален свет не во имагинарен, на долги патики тоа води до шизофренија

 

[Saladin]

Животов ми е толку празен што ми иде да направам белја. Пред неколку месеци имав и друштво и се, но некако сите ме откачија и не ја знам причината..Ги прашувам само сеен ми маваат на мсн..сигурна сум дека ништо лошо не сум направила.Со сите секогаш сум била добра.Имав дечко и со него јас се скарав бидејќи открив дека што и да правел ме лажел.Останав сосема сама имам само една другарка со која се знаеме од мали нозе али таа многу работи и патува се гледаме само еднаш на недела-две.Барав работа и ме зезнаа, као не им требаат поише работници. Се некако ми иде надолу. Единствено што ме држи на нозе е мојата фамилија и мојата сестра која и неа веќе ја замарам и нон стоп и досадувам да излегуваме..Се гушам дома, немам со кого да излезам, комшиите ме притиснуваат. ;( Напната сум од сите страни а како да им објаснам дека немам со кој да искочам веќе неколку месеци? Не можам повеќе да го поднесам ова се трудам да се запознаам со нови луѓе али никако да ми успеее..на многу начини али џабе :worried: Животов ми е толку празен што немам за што да живеам..И напомена единствен спас да побегнам од реалноста ми е музиката и книгата која ја пишувам. А кога ќе се вратам во реалноста не можам повеќее.Ужас ми е животов.Не ми се живее.И не е ова само период знам бидејќи се чувствувам грозно и ужасно веќе долго време...Немам воља више за ништо.;(;(

Запази на ова болдот од твојот пост што ти го цитирав.
Иако се работи за сестра ти, општо важи за секој. Не знам како се прикажуваш во рандом друштво, но ако се прикажуваш како енергетски вампир, никој нема обврска да ги слуша твоите жалопојки за некакво минато, какво и да е, посебно не уште од старт кога се запознаваш. Таквиот „преност на товар“ се стекнува со многу многу време, вернос како и вредност во туѓите очи.
Мораш да почнеш од некаде скроз сама, за да си изградиш своја лична вредност која ќе те оттисне од меланхолијата и ќе почнеш да градиш самодоверба па оттаму да градиш прво познанства па подоцна и пријателства. Со жалопојки можеш на почеток да добиеш само сожалување, но со тоа ќе изградиш само комфор зона, ништо друго.
Еве некои ти рекоа да посвоиш куче/маче/љубимец, сама викаш и дека пишуваш нешто... све е тоа добро но и не е доволно само тоа. Најди работа колку да си набациш додатна обврска во денот, да не го губиш на црни мисли. Ако се осеќаш пресушено кај пишувањето, најди си друго креативно хоби, имаш мал милион курсеви, работилници, итн. Мораш ова некако да го решиш со тоа што сама ќе си речеш „доста се сожалувам, на никој вака и онака не му е гајле во моментот каква сум“.

 

[Let 3]

Земи си куче, ќе имаш обврска да излезеш од дома, а покрај него во парк ќе запознаеш нови луѓе.

можи и кучето да и избега и ете ти уше поголема трагедија

 

[lazar31]

Животов ми е толку празен што ми иде да направам белја. Пред неколку месеци имав и друштво и се, но некако сите ме откачија и не ја знам причината..Ги прашувам само сеен ми маваат на мсн..сигурна сум дека ништо лошо не сум направила.Со сите секогаш сум била добра.Имав дечко и со него јас се скарав бидејќи открив дека што и да правел ме лажел.Останав сосема сама имам само една другарка со која се знаеме од мали нозе али таа многу работи и патува се гледаме само еднаш на недела-две.Барав работа и ме зезнаа, као не им требаат поише работници. Се некако ми иде надолу. Единствено што ме држи на нозе е мојата фамилија и мојата сестра која и неа веќе ја замарам и нон стоп и досадувам да излегуваме..Се гушам дома, немам со кого да излезам, комшиите ме притиснуваат. ;( Напната сум од сите страни а како да им објаснам дека немам со кој да искочам веќе неколку месеци? Не можам повеќе да го поднесам ова се трудам да се запознаам со нови луѓе али никако да ми успеее..на многу начини али џабе :worried: Животов ми е толку празен што немам за што да живеам..И напомена единствен спас да побегнам од реалноста ми е музиката и книгата која ја пишувам. А кога ќе се вратам во реалноста не можам повеќее.Ужас ми е животов.Не ми се живее.И не е ова само период знам бидејќи се чувствувам грозно и ужасно веќе долго време...Немам воља више за ништо.;(;(

Изгледа не си бас искрена во пишувањево, некако не ми се поклопува со твоите излагања на другите теми каде пишуваш дека си заљубена во некој дечко скоро две години, тој давал некои знаци ама сега те избегнувал... а овдека пишуваш дека си раскинала со дечкото?... не е битно, но ако сакаш некој да даде искрено мислење и совет треба да бидеш и искрена, да се обидеш да избегнеш субјективност во изложувањето на проблемот..... пробај да објасниш што точно ти се случува, со тоа и сама подобро ке ја увидеш ситуацијата и како да се справиш а и друг ке ти даде совет кој нешто ке ти значи..

 

[Miss.Independent]

Оди на обуки и предавања што ги организираат ''Младите можат'', ''Младински образовен форум'' или ''Мотива'', имаш еден куп дружељубив народ тргнувајќи од 17г па до 40

Ова ти го кажувам зошто мене во таквиот период многу ми помогна, обиди се не губиш ништо

 

[smihajlo]

Животов ми е толку празен што ми иде да направам белја. Пред неколку месеци имав и друштво и се, но некако сите ме откачија и не ја знам причината..Ги прашувам само сеен ми маваат на мсн..сигурна сум дека ништо лошо не сум направила.Со сите секогаш сум била добра.Имав дечко и со него јас се скарав бидејќи открив дека што и да правел ме лажел.Останав сосема сама имам само една другарка со која се знаеме од мали нозе али таа многу работи и патува се гледаме само еднаш на недела-две.Барав работа и ме зезнаа, као не им требаат поише работници. Се некако ми иде надолу. Единствено што ме држи на нозе е мојата фамилија и мојата сестра која и неа веќе ја замарам и нон стоп и досадувам да излегуваме..Се гушам дома, немам со кого да излезам, комшиите ме притиснуваат. ;( Напната сум од сите страни а како да им објаснам дека немам со кој да искочам веќе неколку месеци? Не можам повеќе да го поднесам ова се трудам да се запознаам со нови луѓе али никако да ми успеее..на многу начини али џабе :worried: Животов ми е толку празен што немам за што да живеам..И напомена единствен спас да побегнам од реалноста ми е музиката и книгата која ја пишувам. А кога ќе се вратам во реалноста не можам повеќее.Ужас ми е животов.Не ми се живее.И не е ова само период знам бидејќи се чувствувам грозно и ужасно веќе долго време...Немам воља више за ништо.;(;(

Иди волонтирај во црвен крст или некоја слична организација.
Зошто?

1.Ќе се мешаш со луѓе.
2.Ќе поминуваш време со луѓе кои свесно го жртвуваат своето време за доброто на другите што ги прави добри потенцијални пријатели
3.Со тоа што им помагаш на другите ќе си помогнеш себе си.
4. Немој да бидеш напорна
5.Да знаеш дека сите луѓе што се замараат со тоа што нивните комшии зборат за нив се без исклучок доктори на науки, преседатели, инженери и други исклучително битни личности.

 

[plavook69]

спушти ја Покемон играна нема никад досадно да ти биде

 

[Црноризец Храбар]

Имаше една приказна од стар Египет ми се чини, Еден сиромашен човек со женаму имале многу деца, мала куќа и живееле номадски во пустина со стоката од која едвај преживувале и сите проблеми што ги имал човекот му дотежале толку многу што повеке не го поднесувал животот и не можел да издржи и тргнал на долг пат кој траел со денови за да стигне до некој Мудрец и да најде лек за неговата мака. Кога стигнал човекот кај мудрецот и му ја кажал целата своја мака и болка, Мудрецот само се насмевнал и му рекол сега целата стока што ја имаш донесија да живее во просторот каде живеете ти и твоето семејство и дојди по една недела. По една недела кога дошол човекот кај мудрецот пак мудрецот го прашал и сега како е, а на тоа човекот одговорил дека му е многу многу полошо одколку претходно, мудрецот му рекол на човекот да ја врати стоката каде што и е местото и да дојде повторно по трет пат кај него исто така по една недела. Кога третиот пат стасал човекот и мудрецот го прашал како ти е сега човеку, човекот одговорил никогаш подобро мудрецу, Ти благодарам за лекцијата.

Затоа прифаќај, прифати го проблемот и благодари за се што имаш, благодари и за состојбата. Сигурно е најдоброто за тебе тоа што ти се случува.

 

[Anon]

Како тоа соседите те притиснуваат?

 

[ViktorDi]

Имаше една приказна од стар Египет ми се чини, Еден сиромашен човек со женаму имале многу деца, мала куќа и живееле номадски во пустина со стоката од која едвај преживувале и сите проблеми што ги имал човекот му дотежале толку многу што повеке не го поднесувал животот и не можел да издржи и тргнал на долг пат кој траел со денови за да стигне до некој Мудрец и да најде лек за неговата мака. Кога стигнал човекот кај мудрецот и му ја кажал целата своја мака и болка, Мудрецот само се насмевнал и му рекол сега целата стока што ја имаш донесија да живее во просторот каде живеете ти и твоето семејство и дојди по една недела. По една недела кога дошол човекот кај мудрецот пак мудрецот го прашал и сега како е, а на тоа човекот одговорил дека му е многу многу полошо одколку претходно, мудрецот му рекол на човекот да ја врати стоката каде што и е местото и да дојде повторно по трет пат кај него исто така по една недела. Кога третиот пат стасал човекот и мудрецот го прашал како ти е сега човеку, човекот одговорил никогаш подобро мудрецу, Ти благодарам за лекцијата.

Затоа прифаќај, прифати го проблемот и благодари за се што имаш, благодари и за состојбата. Сигурно е најдоброто за тебе тоа што ти се случува.

Значи она треба да се бурне у аквариумот на 2-3 недели?А рибите?

 

[Ставрогин]

Имаше една приказна од стар Египет ми се чини, Еден сиромашен човек со женаму имале многу деца, мала куќа и живееле номадски во пустина со стоката од која едвај преживувале и сите проблеми што ги имал човекот му дотежале толку многу што повеке не го поднесувал животот и не можел да издржи и тргнал на долг пат кој траел со денови за да стигне до некој Мудрец и да најде лек за неговата мака. Кога стигнал човекот кај мудрецот и му ја кажал целата своја мака и болка, Мудрецот само се насмевнал и му рекол сега целата стока што ја имаш донесија да живее во просторот каде живеете ти и твоето семејство и дојди по една недела. По една недела кога дошол човекот кај мудрецот пак мудрецот го прашал и сега како е, а на тоа човекот одговорил дека му е многу многу полошо одколку претходно, мудрецот му рекол на човекот да ја врати стоката каде што и е местото и да дојде повторно по трет пат кај него исто така по една недела. Кога третиот пат стасал човекот и мудрецот го прашал како ти е сега човеку, човекот одговорил никогаш подобро мудрецу, Ти благодарам за лекцијата.

Затоа прифаќај, прифати го проблемот и благодари за се што имаш, благодари и за состојбата. Сигурно е најдоброто за тебе тоа што ти се случува.

Фантастична мудрост. Сигурно и на логорашите во Аушвиц затвореништвото им било најдоброто што им се случувало за нив во тој момент. Сигурно секој ден се заблодарувале и за мачењата, и за понижувањата, и посебно за туширањето со отровен гас.