- Член од
- 20 септември 2011
- Мислења
- 8.146
- Поени од реакции
- 8.544
На делото измама е посветен член 247 од Кривичниот законик
Овој член во целост гласи:
Член 247
(1) Тој што со намера за себе или за друг да прибави противправна имотна корист ќе доведе некого во заблуда со лажно прикажување или со прикривање факти или ќе го држи во заблуда и со тоа ќе го наведе да стори или да не стори нешто на штета на својот или туѓ имот, ќе се казни со парична казна или со затвор до три години.
(2) Ако сторената штета е од помала вредност, а сторителот одел кон тоа да прибави таква вредност, ќe се казни со парична казна или со затвор до една година.
(3) Ако сторената штета е од поголема вредност, сторителот ќе се казни со затвор од три месеци до пет години.
(4) Ако сторената штета надминува значителна вредност, сторителот ќе се казни со затвор од една до десет години.
(5) Тој што делото од став 1 го сторил само со намера да оштети друг, ќе се казни со парична казна или со затвор до една година.
(6) Обидот за делото од ставовите 1 и 5 е казнив.
(7) Ако делото од овој член го стори правно лице, ќе се казни со парична казна.
(8) За делото од ставовите 2 и 5 гонењето се презема по приватна тужба.
Од став 6 е видливо дека обидот за измама е казниво дело
Но од останатите одредбите на членот 247 од КЗ е видливо дека делото измама ( fraus ) постои кога некој со намера да за себе или за некој трет оствари противправна имотна корист го доведе и држи во заблуда оштетениот. Самото дело е многу слично на делата кражба ( furtum ) и разбојништво ( rapina ). Сите три дела имаат иста цел, присвојување на туѓ имот - , но кај делото измама има една специфичност, а тоа е дека оштетениот е во заблуда, тој не знае дека врз него се врши измама.
Што значи делото измама може да настане исклучиво кога оштетениот е во заблуда, односно не знае дека е измамуван.
Ако оштетениот знае дека е измамуван – делото воопшто не е измама.
Како е можно да некој биде доведен во заблуда?
Во засновањето на облигационите најдобро е кога двете страни имаат еднакви познавања на стварите и тоа ги прави рамноправни. Но тоа најчесто не е така и тоа овозможува појава на делото измама. Односно страната која нема познавања, може да биде доведена и држана во заблуда и измамена. Што значи измамениот ќе дознае дека е измамен, дури кога измамата ќе биде сторена, односно кога тој ќе биде оштетен, а измамникот ќе стекне противправна имотна корист.
Во став 8 од членот 247 од КЗ е наведено дека обидот за измама ќе се гони исклуливо по приватна тужба. Значи измамениот, кој е во заблуда и не знае дека е измамуван, треба да тужи. Има ли тоа смисол?
Околу оваа ја отварам дискусијата во оваа тема:
Дали има смисол да постои кривично дело – измама во обид?
Дали има смисол тоа дело да се гони по приватна тужба?
Повелете на општа правничка дискусија или со примери покажете како би настанало делото измама во обид.
Овој член во целост гласи:
Член 247
(1) Тој што со намера за себе или за друг да прибави противправна имотна корист ќе доведе некого во заблуда со лажно прикажување или со прикривање факти или ќе го држи во заблуда и со тоа ќе го наведе да стори или да не стори нешто на штета на својот или туѓ имот, ќе се казни со парична казна или со затвор до три години.
(2) Ако сторената штета е од помала вредност, а сторителот одел кон тоа да прибави таква вредност, ќe се казни со парична казна или со затвор до една година.
(3) Ако сторената штета е од поголема вредност, сторителот ќе се казни со затвор од три месеци до пет години.
(4) Ако сторената штета надминува значителна вредност, сторителот ќе се казни со затвор од една до десет години.
(5) Тој што делото од став 1 го сторил само со намера да оштети друг, ќе се казни со парична казна или со затвор до една година.
(6) Обидот за делото од ставовите 1 и 5 е казнив.
(7) Ако делото од овој член го стори правно лице, ќе се казни со парична казна.
(8) За делото од ставовите 2 и 5 гонењето се презема по приватна тужба.
Од став 6 е видливо дека обидот за измама е казниво дело
Но од останатите одредбите на членот 247 од КЗ е видливо дека делото измама ( fraus ) постои кога некој со намера да за себе или за некој трет оствари противправна имотна корист го доведе и држи во заблуда оштетениот. Самото дело е многу слично на делата кражба ( furtum ) и разбојништво ( rapina ). Сите три дела имаат иста цел, присвојување на туѓ имот - , но кај делото измама има една специфичност, а тоа е дека оштетениот е во заблуда, тој не знае дека врз него се врши измама.
Што значи делото измама може да настане исклучиво кога оштетениот е во заблуда, односно не знае дека е измамуван.
Ако оштетениот знае дека е измамуван – делото воопшто не е измама.
Како е можно да некој биде доведен во заблуда?
Во засновањето на облигационите најдобро е кога двете страни имаат еднакви познавања на стварите и тоа ги прави рамноправни. Но тоа најчесто не е така и тоа овозможува појава на делото измама. Односно страната која нема познавања, може да биде доведена и држана во заблуда и измамена. Што значи измамениот ќе дознае дека е измамен, дури кога измамата ќе биде сторена, односно кога тој ќе биде оштетен, а измамникот ќе стекне противправна имотна корист.
Во став 8 од членот 247 од КЗ е наведено дека обидот за измама ќе се гони исклуливо по приватна тужба. Значи измамениот, кој е во заблуда и не знае дека е измамуван, треба да тужи. Има ли тоа смисол?
Околу оваа ја отварам дискусијата во оваа тема:
Дали има смисол да постои кривично дело – измама во обид?
Дали има смисол тоа дело да се гони по приватна тужба?
Повелете на општа правничка дискусија или со примери покажете како би настанало делото измама во обид.