Религијата за време на комунизмот?

[smihajlo]

Значи приказната е следнава...

Сега за време на празнициве седнав со дедо ми кој има некаде 89+ години и почна да ми раскажува како било тогаш.

Се замислив малку кога почна да ми раскажува за венчавката со баба ми. Вика тоа било далечната 47' се венчавале во црква со 200 луѓе присутни и 2-ца генерали(пријатели најверојатно) од Црна Гора(ваљда ЈНА) вика дојдоа дури од Црна Гора и два сати мирно стоеја додека попот пееше во црквата.

Пошто јас имав некое знаење дека забрането била религијата во тоа време ми падна малку чудно па го потпрашав уште некое прашање од кои едно беше :

Дали ви забранувале да идете во црква т.е да практикувате религиозни обреди.
-Одговорот беше дека ништо не им забранувале и дека иако они официјално го имале тој став(т.е забрана) ама и они биле верници.

П.С Не приметив слична тема па споделете ваши мислења и/или искуства за тој период.

 

[marinium]

исто на другар дедо му ни кажуваше дека тие години ,пеесетите , шеесетите забранета била религијата ама како што кажа и ти пак иделе луѓето .... ете и ја толку иам слушнато скоро како твоево ..толку знам ете ваљда така било

 

[Струмикс]

Бог да ги прости, сега ќе ги спомнам, баба ми и дедо ми од на мајка ми страната... се венчале 1947 во црква... баба ми, заради браќата, била член на АФЖ, дел од Комунистичката партија... веднаш ја избркале заради тоа.
А дедо ми, е тој си беше господин човек... никогаш не беше „другар“.
Официјално, комунистите беа атеисти. Спомнатите браќа на баба ми НИКОГАШ не вапцуваа јајца дома, ниту одеа во црква.
Од друга страна, кој си беше верник - си беше. Јас сум крстен во црква уште 1978 година. Од мал, паметам, татко ми ме носеше во недела во црква свеќа за здравје да запалиме. Тоа беа 80-тите години...
Значи, кој сакаше одеше во црква, кој не, а тоа беа обично оние „главните“, си беа атеисти. После 90-та сите станаа верници...
Треба да се спомене дека, за разлика од некои други комунистички држави, кај нас манастирите и црквите не беа претворени во магазини на пр. Напротив, си останаа тоа што се. Дури, во комунистичко време е реставрирана црквата св. Леонтиј во Водоча и е изграден конакот. Од општински средства.

 

[Filmakedon]

Членовите на КПЈ не смееле да се венчаваат во црква. Да била црквата целосно забранета денеска немаше народот толку да се фолира дека верува.

 

[Let 3]

Членовите на КПЈ не смееле да се венчаваат во црква. Да била црквата целосно забранета денеска немаше народот толку да се фолира дека верува.

1 Не беше комунизам, беше социјализам
2. Црквата не беше забранета, во Социјализмот МПЦ ја доби афтокефалноста, соброната црква во скопје се изгради во социјализмот се продаваа библии по книжари, , се држеа служби божји, се крштеваше народ се венчаваа парови по цркви
3 Комунистичка доктрина беше неспоива со религијата затоа беше неприфатливо некој кој е член на сојуз на комунисти - да оди во црква или прави верски обреди исто како што за црквата беше неспоиво попови или владики да бидат членови на сојуз на комунисти.

 

[Stefus Corp.]

Исто како денес и тогаш беше. Само што не се спонзорираа толку многу цркви. И на политичари не им беше секој втор збор Господ и ЕУ туку им беше Тито и Белград. Друго се беше исто... А да и Велигден и Свети Овој-Оној не беа национални празници али генерално сите ги славеа...освен некои повидни Комунисти.

 

[arakenx]

1 Не беше комунизам, беше социјализам
2. Црквата не беше забранета, во Социјализмот МПЦ ја доби афтокефалноста, соброната црква во скопје се изгради во социјализмот се продаваа библии по книжари, , се држеа служби божји, се крштеваше народ се венчаваа парови по цркви
3 Комунистичка доктрина беше неспоива со религијата затоа беше неприфатливо некој кој е член на сојуз на комунисти - да оди во црква или прави верски обреди исто како што за црквата беше неспоиво попови или владики да бидат членови на сојуз на комунисти.

Се е кажано....нема потреба од повеќе....кратко и јасно

 

[c i t r o]

Хард кор комунистите биле атеисти,не од што знаеле зашто,туку така била доктрината.Обичниот народ си верувал и си одел по цркви.

 

[Anco]

Јас долго време живеев во близина на црквата Св.Димитрија,поточно над неа беше малиот парк и зградата на ЦК на КПМ.
Помеѓу црквата и таа зграда под Калето бевме само ние. Еврејското маало се протегаше позади црквата па се до сајмиштето.
Значи кој „апсурд“,за да комунистите (од кој повеќето и сум ги видел,мајка ми работеше во таа зграда) одат на работа,мораа да поминат тука покрај црквата,таа беше главна улица која водеше од стара железничка па до тетовска трошарина.
Во црквата одев секојдневно да полнам вода од бунарот. Не сум приметил обични денови да има народ по дворот(дрвото во средина е се уште она кое го паметам над 50 години).Но во недела за свадби имало народ,а се разбира и за служба за починатите,од што имам и некој фотографии од дедоми (бог да го прости). И за празникот Св. Димитрија,не се сеќавам да имало вака и волку народ како сега.
Тоа по црквите помасовно почна со осамостојувањето на Македнија. Така почна тогаш и кај црквата Св.Богородица иако немаше црква туку само едно мало лимено баракче што го направија старите жители на Пајко маало. А местото долго време беше празна ледина и ние децата од О.У. Кирил и Методи го користевме за играње топка.
За пред земјотресот и нешто потоа се сеќавам да попосетени биле црквата Св.Ѓоргија (под касарната М.Т. сега Илинден) таму сме оделе на 6 мај за Ѓурѓовден, а таму беа и одаите на владиката.И во црквата Св.Јован во Капиштец,на крајот од градот,посебно на празникот Балаклија-Источен петок, првиот петок после Велигден.
Во тие години,тоа време „кога и поповите одеа пешки“многу се почитуваа свештениците,ние деца каде и да го видиме попот обавезно му бакнувавме рака,па и некогаш и сме поминувале преку улица само да го направиме тоа.Веројатно тоа сме го виделе од мајките,кој истото го правеле,а татко ми не сум го видел никогаш во црква или да бакне рака на поп(едно време беше во униформа).
Кратко кажано социјализмот-(комунизмот) не ни сметал да си ја сакаме и почитуваме црквата.
Јас сум крстен во црквата Св. Димитрија 1955 год.

 

[Let 3]

Во тие години,тоа време „кога и поповите одеа пешки“многу се почитуваа свештениците,ние деца каде и да го видиме попот обавезно му бакнувавме рака,па и некогаш и сме поминувале преку улица само да го направиме тоа.

Имаше и друг обичај порано демек поп ако видиш по пат баксуз било и морало да се фатиш за лево маде да не те фати баксузот (сериозно) и се кажува за некој поп кој приметил како некој чоек се фатил долу ко го видел и попо му вели “Џаба ти е јас за двете се фатиф“

 

[Anco]

Имаше и друг обичај порано демек поп ако видиш по пат баксуз било и морало да се фатиш за лево маде да не те фати баксузот (сериозно) и се кажува за некој поп кој приметил како некој чоек се фатил долу ко го видел и попо му вели “Џаба ти е јас за двете се фатиф“

мене ми е стварно смешно ова,тоа кај нас овде не било сигурно
а знам за баксуз било црна мачка да ти пресече пат,или не сме поминувале помеѓу две бандери споени на врвот

 

[Lurtz]

Да, како деца бевме суеверни за попови и оџачари оти во црно беа.

За религијата беше посредено. Само во војска беше забрането да клањаш на пример или да кажуваш оченаш и да носиш крстови. И за одредени функции, а за друго никој не те сопираше да одиш во црква. Нормална држава со одвоеност на црквата и државата, не антирелигиозен систем него она што вие го нарекувате секуларен.
Сега е напраена кашапопара па владици и свештеници си дозволуваат се мешаат во политика, а општините и државата градат или протежираат верски објекти, крстови и минариња среде населби.

 

[DanielVogel]

Да, како деца бевме суеверни за попови и оџачари оти во црно беа.

За религијата беше посредено. Само во војска беше забрането да клањаш на пример или да кажуваш оченаш и да носиш крстови. И за одредени функции, а за друго никој не те сопираше да одиш во црква. Нормална држава со одвоеност на црквата и државата, не антирелигиозен систем него она што вие го нарекувате секуларен.
Сега е напраена кашапопара па владици и свештеници си дозволуваат се мешаат во политика, а општините и државата градат или протежираат верски објекти, крстови и минариња среде населби.

Па многу нормално дека ќе биде забрането, мислам дека и денес е така. Секуларните сегменти од државата треба да останат секуларни само што денеска слабо некако се слуша зборот „секуларност“ во општеството.

 

[Let 3]

Да, како деца бевме суеверни за попови и оџачари оти во црно беа.

За религијата беше посредено. Само во војска беше забрането да клањаш на пример или да кажуваш оченаш и да носиш крстови.

Во ЈНА се водеше сметка секој оброк да има и понуда на храна за оние кои од религиозни причини нешто не јадат, значи место свинско - говедско или пилешко. Југославија имаше и муслимани и католици и православни и атеисти, да им беше дадено на сите право на религиозни обреди во војската - ќе беше каша попара, тоа го искусија Англичаните во втората светска војна кога во нивни редови имаше војници од индија, африка, арабија, англија, индонезија.. па некој не јаде говедско некој не јаде свинскао некој в петок не се бори некој во сабота или недела.... имаше изјава за тоа на еден англиски генерал. Во држави каде преовладува или е мнозинска една вера - можеби и е изводливо верски обреди и во армијата

 

[UrbanSamurai]

Да, се согласувам со постот од погоре, му било забрането само на членовите на Комунистичката Партија на Југославија, да се венчаваат и да одат во црква. Имало случаеви каде таткото на бебето е член, и роднините на бебето скришно го носеле во црква да го крстат. А што се однесува на другите, што не биле членови, слободно си оделе и во црква и свеќи палеле и венчавки и тн.