Вистинско другарство, постои ли?

[Tamora]

Нема вечни пријатели само вечни интереси колку и да звучи клише така е, посебно денешните пријателства се сведуваат на пиење кафе чат пат и колку да имаш со кого да излезиш за викенди а блискост доверба малку потешко. Стекнав еден куп пријатели додека бев средно исто и на факс ептен се дружевме мислев дека никогаш нема да се разделиме ,но тогаш за тогаш сега само со неколку од нив контактирам повремено . Ми останаа само другарите од детството , не се многу но знам дека кога и да имам потреба има кај да се обратам за арно за лошо тука ми се

 

[khz777]

И јас незнам што е тоа! Пред неколку години мислев дека усм најбогатата личност од тој аспект со многу другарки, другари и пријатели но испадна дека немам ни еден вистински. Другарките се покажаа од пуста завидливост какви се, другарите испаднаа дека поголем дел со скриени намери, а пријателите..е тие се тука кога им треба нешто и да отепаат време. Сега имам само двајца тројца блиски на кои може да се потпрам, и толку од аспект на пријателство и другарство.

Па доста ти се колку сакаш да имаш 100

 

[Деко reloaded!]

Имам некои пријатели што сум ги сметал за *ок пријатели* па со тек на време сум сфатил дека уств. тие ми се НАЈДОБРИ пријатели.

А имам и некои пријатели што сум ги сметал за најнајнај пријатели, па со тек на време и по неколку убоди со сабја во грб, сум сфатил деак само ме користат

 

[andrea85]

Па доста ти се колку сакаш да имаш 100

Е па сум мислела дека имам толку!!!!! Повеќе машки , али испадна ниеден другар да немам

 

[Out Of Reality]

Досега што ги имам искуството во врска со пријателите сум сфатил дека најбитно за да имаш добри односи со некој е толеранцијата. Факт е дека луѓето се многу кршливи, осетливи и многу брзо избрзуваат со заклучоците и реакциите.
Кога ќе сфатиш дека некој повеќе некој помалку НО сите луѓе се срцки, многу полесно ќе ги согледуваш причината за нивните реакции. ЕВе пример на форумов, зошто не помислите дека токму некој од вас е разочаран и очекувал нешто многу повеќе од вас а вие не сте реагирале.
Секогаш тргнувајте прво од себе. Секоја ваша/моја реакција е последица на друга реакција или некое искуство од минатото и секогаш правите тоа што мислите дека е правилно.
Така функционираме сите. Треба да се има поголема свест и разбирање. И најмалку што треба е да се лутите некому, бидејќи тоа предизвикува уште поголема негативна реакција, и инат од другата личност. Човечките односи се мноу комплицирани и секогаш треба да се разгледуваат трпеливо и пазливо. Но во пракса тоа е исклучително тешко.

По самите ваши коментари се гледа дека секој би сакал да има личност во која би имал доверба но никој не пиша дека прво треба нему да му покаже дека може да има доверба во него.
Јас на пример со тие околу мене секогаш сум имал добри односи. Многу ретко замерувам на некој, бидејќи одговорноста за тоа што мојот пријател го прави ја преземам јас. За да тој се замисли дали да ми работи зад грб, дали да ме одјебе, итн итн, прво јас треба да му дадам до знаење дека ако го направи тоа тој ќе изгуби личност која вреди. А кој разумен човек би направил нешто против себеси?
Океј и да го направи тоа, нека пријателот ваш има големо ЕГО, и тие работи му се врежани во карактерот и несвесно ве помижува вас пред другите, најлошо нешто што може да направите е да му се одмаздувате и да му се лутите.
Океј јас сфаќам дека е таков ќе му дадам до знаење дека ми пречи, и сфаќам дека јас не сум му дал до знаење дека усфари тој кога ме вреѓа мене се вреѓа усфари себеси. Значи проблемот е кај мене. Треба да се има сфаќање и разбирање за различните карактери и тие да се прифатат такви какви што се се додека немаат негативно влијание врз вас, а кога имаат тогаш е ваша одговорност и не треба да се лутите за неговите постапки туку за вашите и тоа е показател дека вие треба да смените нешто во односот.
Се разбира за да може некој да го гледате како пријател треба да бидете барем на малку слично ниво на размислување.

Никогаш не ми било оправдување зошто па тој не се смени зошто јас, или зошто тој не размислува повеќе што прави не јас, итн итн мене тоа ми е многу ниско размислување и размислување со егото. Значи јас ќе бидам тој со повеќе разбирање затоа што јас сум одговорен за мојот живот и ќе си го направам по квалитетен нема да зависи од другите.

И што имам приметено кај повеќето луѓе преќутуваат кога нешто им пречи и тоа го зборуваат зад грб, значи секогаш треба да бидеме искрени и во лице да си кажеме тоа што ни пречи. Ова мислам дека е најголемиот проблем.

 

[Nessa Alcarin]

Читам цело време - „ме користат“, „само од корист“.... Како мислите само од корист се со вас?
Јас имам другари/другарки со кои сум од прво одделение. Од сите јас сум единствена што остана да живее во Скопје, сите се вратија во Струмица, затоа не сум постојано со нив и ми фалат. Но кога сум дома, исто како ништо да не е променето.
Вистински другар е тој што секогаш ќе ти ја каже вистината, колку и да боли, и секогаш ќе најде причина да ти прости, без разлика колку си му згрешил. Вистински другар е тој што ќе ти се најде кога ти е најтешко. Кога си во најмрачен период во својот живот, да има желба да ти помогне. Такво пријателство се стекнува од мали нозе. Не можам јас да се надевам дека ново-запознаените пријатели, ќе ми бидат исто блиски како што ми се тие во Струмица. Можеби ќе се најде некој таков, во кој ќе имам доволно доверба да се отворам целосно, но досега не се нашол таков, зошто сите ме разочаруваат.

 

[NelTu]

По самите ваши коментари се гледа дека секој би сакал да има личност во која би имал доверба но никој не пиша дека прво треба нему да му покаже дека може да има доверба во него.

Зошто ја би имала доверба во некого, еве ова ми е 3 ти пат отворено да разговарам со "пријатели" и повторно да се јадат секакви лања, без око да им трепне дека си им помогнал.
Сега шо праиме?

 

[filoksenos]

Намерно ке го започнам постов семантички...Пријателство и пријатели има, другарство и другари нема.. Пријателите денес се само наши ,,бизнис партнери", a како расте пријателството така расте и опасноста. Секое пријателство во позадина носи нешто со себе, само прашање на време е кога тоа ке излезе на површина или дали на време ке ја оцениме личноста... И од пријателството може да се роди другарство, но од другарството пријателствто не, се раѓа ривалство.. Главниот проблем настанува кога и двајцата ке сватиме колку сме си пријатели еден на друг... Свакаме дека различно мислиме.... А другарството... Е тоа е друга тема Другарството е или од самото детство како што кажа sankerce или во текот на животот да пронајдеш ептен сродна душа... Како роден брат или сестра.. А може и повеќе од тоа... Тоа другарство се чува како капка вода на дланка Секој во животот треба да има барем еден кој ке го разбере нашето минато или живеел со него, некој кој ке верува и ке не поддржува во нашата иднина, ке ја дели со нас во добро и лошо, ке бидеме меѓусебна поткрепа и најважното од се е да не прифати такви какви што сме во сегашноста, без разлика на образование, општествен статус, финансиска моќ, сексуална ориентација... За моја несреќа, а за туѓа среќа ги имам осетено последиците од ,,вистинските пријателства", а некои не се ни забораваат бидејки раните никако да заздрават... Затоа го споменав поимот другарство и другар... За мене вистинско пријатеслство е другарството иако споредбата е црно и бело.. Тоа е богатството кое го поседувам... Другарите кои се бројат на една рака

Friend- пријател,другар

тоа ти е едно те исто пријателе.
неможаш да им бидеш роб на оние другари од детство и те зафркнале 100 тина пати и ти им робувап само оти ти се пријатели од детство ,им вршиш услуги итн.
Новите пријатели,се вистински, и ти ке се поставиш како сакаш и тие према тебе, и тие се изгорени од оние детските игри со децата од нашето маало исто така и ти.

Не си ја задлабочувајте болката,како и сам кажа секогаш ке ти бидат ривали.
Викни ги на помош никој не иде
Бикни ги на гага сите дошле.
Нека си седат дома,можам и сам.

 

[moni_moja]

Људови..... јас си ја повредив најдобрата пријателка, и си ја изгубив..... и го навредив дечкото, сега мислам не бев ни во право
Којзнае што мисли денес за мене..... ама светов не е црно-бел се се случува со некоја причина.....
....во случајов причината е што се родив и не ме абортираа....веројатно

 

[Nessa Alcarin]

Људови..... јас си ја повредив најдобрата пријателка, и си ја изгубив..... и го навредив дечкото, сега мислам не бев ни во право
Којзнае што мисли денес за мене..... ама светов не е црно-бел се се случува со некоја причина.....
....во случајов причината е што се родив и не ме абортираа....веројатно

Ако ти се налутила за дечко, значи не ти ни била најдобра другарка. Јас на мојата мојот дечко и го дадов па никому ништо

 

[leandra]

Никој нема како мојата најверна другарка, ѕверка светска, во 3 по полноќ да и се јавиш и да и речеш дојди, за 5 минути ти е пред врата. Нема нешто што неможе да го направи или да помогне, двете раце во огин ги става ако треба. Штета само што ми заби нож во грб после 20 години феноменално другарство. Тоа е кога другар ќе поистоветиш со сестра и ќе и дадеш одврзани раце за се со 100% доверба. Тогаш се случува некоја чудна реакција во мозокот и станува хаос.
Имам неколку блиски другарки од детство, но сите со обврски и не се гледаме често. Али кога ќе се видиме незнаеме да станеме да си идеме дома. Имам блиски другари и од факултетските денови, до ден денес знаеме да се изненадиме и да се појавиме во некој од градовите каде сме распрснати. Али и тоа не е повеќе тоа. Некако како си создаваме поголеми обврски стануваме посебични и несакаме да се замараме со луѓе.
И ја имам Биља

 

[filoksenos]

Ако ти се налутила за дечко, значи не ти ни била најдобра другарка. Јас на мојата мојот дечко и го дадов па никому ништо

ке си се менувате ,подобро да си пробате отколку да си бидете лубоморни една на друга. е сегау која ке се залуби после незнам)))))))))))))

 

[Muranyi]

Ако ти се налутила за дечко, значи не ти ни била најдобра другарка. Јас на мојата мојот дечко и го дадов па никому ништо

Отсекогаш сум се восхитувал на несебичноста и широкоградоста на луѓето.

 

[Out Of Reality]

Зошто ја би имала доверба во некого, еве ова ми е 3 ти пат отворено да разговарам со "пријатели" и повторно да се јадат секакви лања, без око да им трепне дека си им помогнал.
Сега шо праиме?

Проблемот е во тебе, негде грешиш, секако грешката не можеш да ја исправиш со лутење туку со трпение и истражување. Пробај размислувај вака, стави се на нивно место пробај да размислуваш објективно и погледни се себеси. Што тебе би ти сметало кај себеси да си на нивно место ?

Можеби си напорна, можеби не си пријатна личност за дружење, можеби имаш некои карактеристики за кои не си свесна.. треба да го имаш тоа во предвид, објективноста е многу тешка работа..да се критикуваш себеси.

 

[Supervisor]

Интересен феномен е и интернет пријателството се појќе млади луѓе преферираат да се "дружат" на нет отколку во живо. Интернет светот не има сите по малку или повеќе насочено кон асоцијална страна на живеење и тоа е факт. А генерацииве што се по 14-15 години не знаат што е топка, џамлии и се останато