Уште оваа ноќ,Уште оваа ноќ,но дали можат мои нозе да ме издржат,знам да грешам,но не и да се извинам,патот е долг незнам до каде ми е изминат,и ме боли ми се смејат,и тешко е да ме сфатат,колку солзи само капат на рака додека пишувам,и пишувам, на гомна да заборавам,знам како е горе но сум знаел и да пропаднам,ме боли секој збор што ми го велат,ме мразат,јас само добро мислам,неам намера да вратам,бог ми се смее во лице,на колена паѓам,извини што јас никогаш нема да речам фала,на 17 ме научи на тежок живот, а мајка ми ми вика така пишано ни било,да сум насуден на живот со заробена амбиција,но гласот од сонот ми кажа синко ти си сам,па нека остане,нејќам да се смени,јас живеам во пеколов, но не сум демон нели,немаме граница на светов не разбираат,што реков јас сум различен,од други тоа јас го знам од петто,ангелски крила мојот народ ми ги скина, тоа што е мое ми го зедоја со сила,не ми е мила ни сопствената добрина,не сакаат ни да ме видат,не сум ко нив јас....ЈАС НЕ СУМ ИСТ БРАТ... никогаш ист.!
still not mine, but how i feel.
многу се зедовме денес.