Без прошка...

[Tender Girl]

Покаени сте за нешто што сте направиле во некое блиско или далечно минато на некоја личност (од спротивниот пол), барате прошка бидејќи ви е потребна за да продолжите понатаму, но не ја добивате.
Што тогаш?
Ќе бидете упорни се додека не ја добиете (а знак прашалник е дали ќе биде искрена) или ќе ги оставите работите такви какви што се?
Би можеле ли да продолжите понатаму со мирна совест и покрај тоа што тоа што сте барале да ви опростено, не ви е...?



Ако нешто е нејасно-прашајте...

 

[Anele]

Epa sega zavisi za sto bila proskata, sto i kolku sum zgresila i dali so taa greska sum povredila nekola licnost i koja e taa.
Ako stanuva zbor za licnost koja mi znaci sigurno deka ke se potrudam poveke pati da i objasnami da se izvinam...

 

[`EsCaPe`]

Не се ставам во вакви ситуации, од многу причини, од кои едната е што од гордост подоцна не барам прошка..
Но доколку ме гризе совет, нормално ќе барам прошка и ако не ми е простено, на почеток мислам би ми било глупо, ама после ќе знам дека ако ништо друго сум побарала прошка, мојот дел сум го завршила.. После тоа мислам друго не би ми преостанало освен да се помирам со тоа..
Како и да е, можам да продолжам понатаму и без прошка.

 

[Crazy in Love]

Ако сум направила некоја грешка што некого повредила и ако таа особа не ми опрости, веројатно целиот живот ќе се јадам себеси и ќе си ја трескам главата од земја. Ова најсериозно.
Целиот живот пазам на моите постапки и секогаш ги земам во обзир туѓите чувства, така што ако згрешам некому и го повредам на било каков начин целиот живот ќе го носам тоа на душа и нема да си опростам никогаш на себеси дури иако особата ми го опрости тоа.

 

[Гладиус]

Имам направено нешто за кое една личност си е свесна... Сакав друга додека бев во врска со неа (читај бифшата). Таа знаеше но никогаш не зборувавме за тоа... И ден денес кога ќе се видиме со бифшата збориме за се освен за тоа... Не се каам што бев со неа додека сакав друга. Се каам затоа што си дозволив на себе да искористам друга личност...
А прошка не ни барам, не ни сакам да барам...

 

[Custode]

ufff jas od sekoj covek vo zivotov imam potreba da pobaram proska obavezno nesto mora da useram A za vo vrskata mi 3 godisna so ja imav do letoto - na gla se namestiv i ne dobiv proska . Kako sto kaza koleskata Crazy in Love - sega ke si ja akam glata od zemja , ke se jadam ziv ili ke umram od taga ne cmizdram - samo kazvam deka si ja prokockav edinsvenata vistinska ljubov vo zivotot

 

[Дивајн]

Да, до скоро се каев долги години за нешто што згрешив некому. Без оглед на тоа колку оправдувања имав и колку мислев дека вината не е само моја, едноставно немав мирна совест и ме гушеше тоа што не собрав сила ниту еден збор да му кажам. Но, изминатово лето било предвидено за да си ја истерам таа глупава идеја од глава дека ми треба прошка. Се најдов со дотичниот на иста маса и поминавме цела вечер заедно. Тогаш сфатив дека сум најголем идиот на светов, кој си дозволил да се измачува со нешто што не вреди. Не дека тогаш спомнав нешто ... едноставно видов за каква личност сум се грижела сето тоа време. Ах, колку ми беше мило што не сторив ништо и што го видов и што ми се смири совеста. Вредеа сите години на каење, за да се доживее таков крај.
По тоа општо би заклучила дека навистина не е во ред да се троши време на минатото или на личности кои останале таму. Ако има нешто што треба да се реши, истото ќе не натера да го решиме додека не е касно. Дали тоа, дали човекот кому му го должиме тоа. Но доколку не испадне таков момент, треба и мора да се продолжи напред без каење и многу мислење. Како да го прават тоа и тие оштетените од нас ... аха, секако.
Сепак има и нешто добро во едно такво искуство. Знаеш дека си таков човек (кој се измачува за други), па се трудиш да не го повториш истото, што ќе ти одземе уште еден таков мачен период, од овој и без тоа краток живот.

 

[VeS]

Зависи за тоа за што ја барам прошката. И да не ми биде дадена ќе си продолжам понатаму,ако несака да ми прости јбг ако било до толку лошо можда би бил и во право. Јас би побарала, па негово е тоа да се одлучи. Плус не барам прошка ако немам добро образложение зошто сум го направила тоа

 

[mean]

Ако сум му згрешила на некој и ако после побараната прошка тој не ми опрости, веројатно е така затоа што уште е гневен на тоа што сум му го сторила.
Не би замарала секој ден со „прости ми“ затоа што веќе еднаш сум побарала, а имам преголема гордост за да го барам тоа уште и уште.
Времето лечи се`, па најверојатно и личноста на која сум и` згрешила ќе согледа некои работи и ќе ми прости самата.

 

[wot]

Би настојувал со упорноста. Нормално.
Но, се има граници.
Пред се, и самите би знаеле дали ќе ја добиете наведената прошка, знаејќи ја персоната од која барате. Доволно.
Сепак, под прашалник е и дали ја заслужувате. Не е фер, барање прошка за лажење која сакате да ја добиете пак со лаги.
Не е хумано.

 

[Пеам на свадби]

Јас се каам и покрај тоа што ми е простено од личноста со која сум. Но некако длабоко во себе, знам дека не заборавил, го знам каков е, не би можело моето маче да заборави...:nesum: Коњ сум. :jaj::uvo: Грижата на совест ја имам помалку, откако ми прости, ама и тоа ,,помалку" е постоење на грижа на совест. Премногу вложував и градев за да добијам повторна доверба. Времето лечи се`...

 

[Луси]

Нормално е дека сите имаме некому згрешено, непознавам луѓе кои се чисти кои немаат ама баш никаква грешка некому сторено..
Сега прашањево дали би ми простила/простил, би се потрудила да побарам прошка ако не добијам здравје, ќе се потрудам во некои подобри времиња, не за џабе рекле со сила убавина не бидува, ќе остаам време и простор малку да се смири топката, па после може и со ладна глава ќе дојдам до некој план како да и се приближам на личноста и да и докажам дека тоа било само несовесна грешка и дека навистина ми е жал, ретко се каам за работи кои ги правам, се трудам да размислам пред да направам нешто, и за се досега се немам покајано, како и да е никогаш така од ведро небо не би повредила некого, мора да има нешто посилно кое ме извадило од кожа, сепак јас сум многу смирена личност и треба многу да ми згреши некој за да се најде повреден или било која друга форма за да после прошка барам... како и да е играм ладно со отворени карти, досега не ми се случило некому прошка да барам, кога ќе дојде таков миг, ќе пишам како ќе барам прошка.

 

[bucio]

Покаени сте за нешто што сте направиле во некое блиско или далечно минато на некоја личност (од спротивниот пол), барате прошка бидејќи ви е потребна за да продолжите понатаму, но не ја добивате.
Што тогаш?
Ќе бидете упорни се додека не ја добиете (а знак прашалник е дали ќе биде искрена) или ќе ги оставите работите такви какви што се?
Би можеле ли да продолжите понатаму со мирна совест и покрај тоа што тоа што сте барале да ви опростено, не ви е...?

Да сум се каел но никогаш не сум барал прошка. Тоа ти е, воинот во мене е бескомпромисен. Инаку си научив едно правило во животот и си го применувам вака вели никогаш немој да се каете за вчера, вашиот живот е во вас денес, а со тоа го градите своето утре.Навидум едноставно нешто, но сепак ми има помогнато да си го најдам мирот во мојата душа за некои работи кои што сум ги направил, а не беа добри.

 

[peperutka25*]

Ako imam nesto zgreseno ima da go/ja molam dodeka ne mi prosti,se ke pravam samo da dobijam proska:kesa:

 

[Zemzela]

Доколку стварно би погрешил би се покајал и би побарал прошка,но сепак доколку не ја добијам нема да ја лупам главата од ѕид,што е до мене сум направил,сепак луѓе сме грешиме :smir: