F
FilipMacedon
Гостин
Овој материјал за да го најдам долго време ми требаше,иаку оваа интервју е извадено од “Македонски сведок’’ кој е направено на 10 јуни 2004 год.
Биографија: Александар Илиев е доктор на високата уметност на Националната театарска академија во Софија, тој е и театарски антрополог и режисер. Тој вршел истражувања 15 години на темата Александар Македонски.
Каква е врската на Александар Македонски со тибетската цивилизација?
Илиев: До 323 г.пред Христос тибетските племиња живееле во мали етнички групи. Во западен Тибет се формирала моќната држава Гуге,која се држела од стравот на мечот. Соседите на Гуге била младата држава Македоно-Бактрија. Воодушевени од неговите идеи (се мисли на Александрови идеи), во главниот град на Бактриа дошле тибетските мисионери, кои учеле политика, уметност, религија и државна самоуправа.
Овие идеи станале основата на религиозниот концепт за Шамбала, како идеална држава за духот. Пред околу 8 години беа пронајдени две копии од една карта на Шамбала и преведени. Во превод на старотибетски Шам-бала значи Државата на Александар. Деталите во таа карта се мошне интересни, а со нив набрзо ке биде запознаена и македонската јавност.
Какви се остатоците од Македоно-бактриската држава.Дали има сега во Кашмир ,Пакистан и Авганистан има потомци на Македонците?
Илиев: Териториите на древната држава Бактрија се раскрсница слична како на балканот. По војниците на Александар таму минале и Индијците, Хуните, Саките, Сарматите, Тибетците, Монголите, Арапите, а во поново време Русите и Американците. Секој од нив создавал своја држава се мешал со локалните жители, уривал дел од старите градови создавал нови и т.н. Можат да се пронајдат археолошки траги од 520 годишното присутство на Македонците. Генетскиот материјал на Македонците е претежно зачуван на високите делови на Хиндукуш, Паропамиз, Кашмир и најзападниот дел на Хималаите. Во мојот објектив стотици пати се огледуваа сините и зелените очи на правнуците на македонските војници. Антрополошките мерења докажаа дека се од медитерански планински тип на луѓе.
Како војниците на Александар во својата татковина се вратиле од Бактрија. По колку време?
Илиев: Пред 15 години истражувајќи некои податоци за паганските Бугари, дојдени од Памир и Авганистан, најдов индиски и тибетски сведошства за тоа дека дел од Македоно-Бактријците им се придружиле на паганските Бугари во Големото преселување на народите. Притиснати од север од номадските племиња, претежно од белите Хуни, Македонците и Бугарите ја преминале пустината Каракорум. За тоа укажуваат 4 независни извори од Михаил Сиријски од Византија, епименската географија Ашхарацијц, тибетските хроники на Западното кралство Шаншунг и индиските пурани.
Меѓу IV и VII век тие извршиле повеќе од 50 маскирани напади на територијата на Балканот, како дел од хунскиот каганат, а по смрта на Атила, како военплеменски сојузи. Во средина на VII век се создале две држави на територијата на Византија.Едната ја создале правнуците на Александар во нивната стара татковина ,а другата ја создале Бугари околу реката Дунав. Таква е вистината кажана со зборови во стотина документи од IV do VII век. А кога фактите говорат и боговите молчат.
Ова е само дел од интервјуто, јас го извадив битното за нас.
Биографија: Александар Илиев е доктор на високата уметност на Националната театарска академија во Софија, тој е и театарски антрополог и режисер. Тој вршел истражувања 15 години на темата Александар Македонски.
Каква е врската на Александар Македонски со тибетската цивилизација?
Илиев: До 323 г.пред Христос тибетските племиња живееле во мали етнички групи. Во западен Тибет се формирала моќната држава Гуге,која се држела од стравот на мечот. Соседите на Гуге била младата држава Македоно-Бактрија. Воодушевени од неговите идеи (се мисли на Александрови идеи), во главниот град на Бактриа дошле тибетските мисионери, кои учеле политика, уметност, религија и државна самоуправа.
Овие идеи станале основата на религиозниот концепт за Шамбала, како идеална држава за духот. Пред околу 8 години беа пронајдени две копии од една карта на Шамбала и преведени. Во превод на старотибетски Шам-бала значи Државата на Александар. Деталите во таа карта се мошне интересни, а со нив набрзо ке биде запознаена и македонската јавност.
Какви се остатоците од Македоно-бактриската држава.Дали има сега во Кашмир ,Пакистан и Авганистан има потомци на Македонците?
Илиев: Териториите на древната држава Бактрија се раскрсница слична како на балканот. По војниците на Александар таму минале и Индијците, Хуните, Саките, Сарматите, Тибетците, Монголите, Арапите, а во поново време Русите и Американците. Секој од нив создавал своја држава се мешал со локалните жители, уривал дел од старите градови создавал нови и т.н. Можат да се пронајдат археолошки траги од 520 годишното присутство на Македонците. Генетскиот материјал на Македонците е претежно зачуван на високите делови на Хиндукуш, Паропамиз, Кашмир и најзападниот дел на Хималаите. Во мојот објектив стотици пати се огледуваа сините и зелените очи на правнуците на македонските војници. Антрополошките мерења докажаа дека се од медитерански планински тип на луѓе.
Како војниците на Александар во својата татковина се вратиле од Бактрија. По колку време?
Илиев: Пред 15 години истражувајќи некои податоци за паганските Бугари, дојдени од Памир и Авганистан, најдов индиски и тибетски сведошства за тоа дека дел од Македоно-Бактријците им се придружиле на паганските Бугари во Големото преселување на народите. Притиснати од север од номадските племиња, претежно од белите Хуни, Македонците и Бугарите ја преминале пустината Каракорум. За тоа укажуваат 4 независни извори од Михаил Сиријски од Византија, епименската географија Ашхарацијц, тибетските хроники на Западното кралство Шаншунг и индиските пурани.
Меѓу IV и VII век тие извршиле повеќе од 50 маскирани напади на територијата на Балканот, како дел од хунскиот каганат, а по смрта на Атила, како военплеменски сојузи. Во средина на VII век се создале две држави на територијата на Византија.Едната ја создале правнуците на Александар во нивната стара татковина ,а другата ја создале Бугари околу реката Дунав. Таква е вистината кажана со зборови во стотина документи од IV do VII век. А кога фактите говорат и боговите молчат.
Ова е само дел од интервјуто, јас го извадив битното за нас.
