В.”Тајмс” – Лондон, 13 август 1903 г.
Ж.Буске: “Един доблестен народ понесе жестокости”
“П'тувајки в Македонија през 1904 година, непосредствено след в'станието, аз можах да констатирам опустошенијата, пожариштата и грабежите, прет'рпени от вашите с'отечественици, можах да чуја лично разказа за тјахното м'ченичество. Не за една празна дума този доблестен народ понесе тези жестокости. Тој не би мог'л да ги понесе, ако не носеше в себе си от неукротимото с'знание за својата б'лгарска народност”.
Ж.Буске – Париж, до настојателството на дружество “Вардар”, 1904 г.
Турските зверства
На 21 август 1903 г. 70-годишнијат старец Гиле Гилев, когато аскер'т гореше вече село Вишени, бјагајки в гората с д'штерја си и двете си внучета, бе заловен от един чаушин и двама војници.
См'ртен пот облја челата на дјадо Гилевото семејство и всички се притиснаха около вкаменелија старец… След минутно свестјаване старец'т коленичи пред чаушина, облја краката му с'с старческите с'лзи и го молеше за милост. Един ритник в главата бе достат'чен да повали стареца полум'рт'в на земјата – “Нјама милост за комитите!” – изрева освирепелијат чауш и даде знак на един от војниците да прив'рже клетија старец о един п'н, на другите двама повери снаха му, којато всред с'рцераздирателни пис'ци отвлјакоха нјаколко ст'пки настрана…, а сам
чаушин'т завлече д'штерја му…Нештастните деца в својата безпомоштност тичаха ту при мајка си, ту при в'рзанија си дјадо, много по-безпомоштен от тјах…Тој не можеше да понесе тоја позор над близките му с'штества и молеше с'с с'лзи на очи да турјат крај на живота му..Вместо јатаган чаушин'т взе трион и с тоја страшен инструмент, след като удовлетвори скотските си страсти, прист'пи к'м в'рзанија и безпомоштен старец… Когато падналите в безс'знание жени се свестиха, те видјаха страшнија призор: от едната страна на п'на се т'ркалјаше отрјазаната глава на стареца, а от другата…ок'рвавенијат страшен инструмент
