Aрхеолозите почнале да ја истражуваат јамата пронајдена во 1921 година и се надеваат дека во неа ќе има доволно податоци од органско потекло што би помогнале во утврдување на времето кога е изграден овој древен споменик. Британските археолози неодамна почнаа со ископување на Стоунхенџ за да ја разрешат мистеријата околу причината за изградбата на овој комплекс од камења. Според едни, Стоунхенџ е свето место на кое во бронзеното време болните луѓе доаѓале со надеж дека ќе се излекуваат, други тврдат дека било астрономска опсерваторија, а трети, пак, дека е друидски храм. - Многу сме возбудени зашто претставува голема привилегија што добивме можност да копаме во внатрешноста на Стоунхенџ - изјави професор Тим Дарвил од Универзитетот „Бурнмут“. Дарвил и професор Џефри Вајнврајт го водат ископувањето. Британските медиуми почетокот на новите археолошки ископувања ги нарекле историски зашто се први по 1964 година.
Според планот, прво ќе биде проширена јамата што првпат била откопана во 1921 година, која е долга 3,5 метри, широка 2,5 метри, а длабока околу еден метар. Се очекува анализата на предметите што притоа ќе бидат најдени да трае неколку месеци, па и години. Во текот на ископувањето археолозите постојано ќе бидат снимани со камера, а потоа на Би-би-си ќе бидат емитувани емисии во рамките на програмата „Тајмвоч“. Археолозите се надеваат дека во јамата ќе најдат доволно остатоци од органско потекло што ќе овозможат со точност да се утврди времето кога бил изграден тој митски комплекс. Во центарот на вниманието се и големите камени блокови од т.н.„син камен“,односно имаат сино-сива боја. Благодарејќи на модерната технологија и наука, нашето ископување ќе ни овозможи да дадеме одговор на прашањето што уште од средниот век претставува енигма за многуте историчари, патници и проучувачи. Ќе се обидеме да откриеме и зошто токму тие сини камења се толку важни и моќни поради што биле донесени однекаде, зашто со сигурност се знае дека тие не потекнуваат од блиската околина - вели Дарвил.Импресивниот комплекс од камења се наоѓа во областа Вилтшир, југозападна Англија, а е граден во три големи фази меѓу 3000 и 1600 година пр.н.е. Првиот дел бил завршен во 2900 година пр.н.е. и се состои од кружен шанец од 110 метри, длабок 1,5 метар. Во текот на втората фаза, која траела од 2900 до 2500 година пр.н.е., биле поставени големи дрвени трупци во средиштето на јамата. Во текот на третата фаза, која траела од 2500 до 1600 година пр.н.е., биле подигнати 80 столба од син камен, од кои секој тежи од еден до три тони. Тие се поставени во два концентрични круга околу центарот на местото.
Се смета дека сините камени блокови биле донесени од ридот Пресел во југозападен Велс, околу 230 километри оддалечен од Стоунхенџ. Ванврајт и Дарвил веруваат дека камените блокови биле влечени по земја до морето, од каде што ги товареле на чамци, а потоа повторно ги влечеле до денешната локација. Двајцата археолози сметаат дека древните градители на Стоунхенџ инсистирале на синиот камен зашто старите народи верувале дека тој има исцелителна моќ, а ова верување е живо и денес во некои краеви на Велс. Научниците се надеваат дека со новите ископувања ќе се откријат темелите на двата првобитни концентрични круга градени од син камен. Вистинска мистерија се столбовите од син камен. Тие се зачувани во текот на сите стадиуми од структуралниот живот на споменикот - вели Ванврајт. И Дарвил и Ванврајт се уверени дека Стоунхенџ бил најсвето место во бронзеното време зашто таму доаѓале болни луѓе што барале спас и лек во синиот камен. А како потврда на тие свои тврдења, ги посочуваат многуте коски од луѓе најдени во близина на Стоунхенџ. Интересно е што во средниот век некои историчари, поттикнати од легендата за кралот Артур, тврделе дека Стоунхенџ е дело на волшебникот Мерлин, а архитектот Иниго Џоунс од 17 век дошол до заклучок дека станува збор за храм на древните друиди. Во почетокот на 20 век американскиот астроном Џералд С. Хокинс ја изнел теоријата дека Стоунхенџ е астрономска опсерваторија, додека пак контраверзниот Ерих фон Даникен тврди дека Стоунхенџ е дело на вонземјаните. Угледниот британски археолог Мајк Паркер Пирсон смета дека ридот бил гробишта во кои биле закопувани жителите од блискиот Вудхенг.