Долга приказна ама уат д фак. И така не ми се спија па ќе ја раскажам.
(За почеток, за полесно пишување морам да ги набројам имињата на дечките од бенд. Бојан и Кико - гитари, Каре - бас, Дамјан - клавијатура);
Пред 3 години на проба со бендот. Пробава закажана за во толку и толку, се збираме сите освен Дамјан. Се наместивме, се наштимаа жичаниве свирачи (јас секогаш се штимам после проба, за наредната да ги нервирам дур се штимаат
), овој абер нема да се појави. На мобилен недостапен. И ете го по скоро саат каснење, иди со еден ранец. И му викаме кај си досега блаблабла..Вика, чекајте, си купив нова клавијатура и сега да почестам. Јас и Каре од :nerv: на :zlo:. И зема тоа ранецот и вади 4 литри црвено домашно (дефинитивно го имаат едно од најубавите вина во Прилеп). И ајде сите за почеток по една чаша да наздравиме, и почнавме ние останативе да свириме, но со пијање продолживме само јас и Каре (гитаристиве, едниот не пија алкохол, а другиот едноставно не му беше денот за пијање). И по некое време почна да се осеќа во пробава нашето запивање, почна да летаат палици на сите страни, излегување од ритам и такви работи. И виде Бојан дека не ја бива работава и ја заврши пробата порано и со Кико си заминаа. (Дамнај си имаше заминато од претходно). Јас и Каре убаво запијани останавме да си ја завршиме работата. Се на Се, испивме 3 литри двајцата кога дојде време за излегување, и зедовме уште едното шише за по пат и правец Апореа. Дур стигнавме Апореа веќе беше испијано шишето. И значи прво влегување таму, ете го Дамјан зелка направен. Вика ајде кај сте до сега ве чекам еден саат да ве честам.
Одиме на шанк, бокал камиказа, уште еден уште еден......И да дур ги пијавме камиказите, правевме на екс па скрши го чашето.
(другиот ден келнерчето што работеше ми кажа дека сме порачале 12 бокали и сме искршиле 68 чашиња)
Е сега следува д фан парт.
Од кога затвори Апореа, излегуваме тројцата, и кај да одиме, ајде в парк. Надвор минус 15. И многу нормално по 5 минути фативме пат за накај дома, кој налево кој надесно кој на сред улица се влечкаме некако. Јас за среќа сигурно стигнав дома, Дамјан такоџе. Арно ама Каре кутриот си ја згрешил куќата.
(сега пишувам од негово кажување). Две-три куќи пред неговата имаше една недоградена. И овој појма неам зошто си влегол во неа, се качил на втори и седнал на тераса да ги гледа ѕвездите (пијана работа
). Тоа терасата ни ограда ни ништо. И следува дупка во меморијата. И по некое време се разбудил наеднаш целиот во болка и на трева долу. И ништо не памтел, си рекол дека заспал на трева а дека раката и нозете го болат од ладното. Станал, се довлечкал некако до дома и си легнал. Пред да заспие наеднаш му светнало дека му го нема мобилниот. Го зел од брат му, и заминал на местото кај што се разбудил да го бара но го немало. И таман заѕвонил со од брат му телефонот, го слушнал горе на терасата неговиот. Во тој момент му се вратила цела меморија за тоа кај бил и како завршил на тревата.
Другиот ден кога се враќавме накај Скопје, Каре беше со лонгета на раката, шинат зглоб на левата нога и набијано колено на десната.
Имам и мнооогу други интересни приказни, ама некогаш другпат ќе напишам пак.