- Член од
- 27 август 2005
- Мислења
- 783
- Поени од реакции
- 7
Интересен текст земен од „Време“, малку е долг али интересен.
Значи го дискутираме феноменот македонски изборен воз. Какви финти имаат во ракав политичките партии за да ги манипулираат изборите.Лилјана Поповска напиша:Последниве месеци интензивно патувам низ Македонија. Тоа е убава можност изворно да се направи пресек за состојбите, да се увидат спецификите на некој регион, но и општите места што ги поврзуваат. Заеднички на сите им се маката, сивилото на живеењето и презаситеноста со лоши вести и со глупости.
Заеднички се приказните што ги слушнав во Охрид, Берово, Куманово, Кочани, Струмица, Делчево и на други места за притисоците што им ги врши власта во врска со политичкиот ангажман во опозициските партии. Ноќни посети и телефонски јавувања со закани за отпуштања од работа во јавниот сектор, за прекин на социјалната помош, на туѓата нега и помош за инвалидни и за болни лица и слични нискости. Идентични закани и методи како пред референдумот за територијалната организација, идентични како пред 13 години, кога официјално влегов во политиката.
Особен впечаток ми остави приказната за контролираното гласање на избори. Велат, истите категории граѓани пред избори се повикуваат од партиски активисти на владејачката партија и им се кажува знакот што треба да го остават на гласачкото ливче, како потврда дека гласале за нив. Се работи за разработена шема на знаци - крукче, квадратче, коса, исправена или легната црта, разни ситни знаци запишани во различни делови од листот, со различно пенкало. По завршеното гласање и пребројувањето на гласовите, НЕКОЈ врши контрола на тоа кој како гласал и дали ја исполнил наредбата.
Морам да признаам, при првите жалби за оваа манипулација се поднасмеав и ги уверував луѓето дека само ги плашат без основа. Велев, да беа тие толку добро и прецизно организирани, ќе направеа нешто повеќе за државата и за својот рејтинг, па немаше да им требаат никакви игри со знакчиња.
Но, приказната за контролираното гласање ја преплави Македонија. За неа говорат сведоци, кои тврдат дека учествувале во неа - некои со гадење и со решеност да не дозволат нови уцени, некои, пак, со стисната душа дека пак ќе мора да послушаат, зашто од тоа им зависи егзистенцијата.
На нормален човек му е тешко да измисли ваква приказна, уште потешко да поверува во неа. Се наоѓам во недоумица и сакам да ја споделам со јавноста, за да дојдеме до вистината и да повлијаеме на состојбите.
Дали ваква манипулација навистина се правела и се планира да се прави на следниве парламентарни избори? Дали нашево политичко водство имало таква инвентивност да измисли македонски изборен воз, па барем во овој поглед да им парираме на комшиите со нивниот бугарски воз? Дали се работи за народна митологија, потхранета од стравот, сиромаштијата и од реалните притисоци во секојдневјето? Дали не е тоа резултат на нашата традиција од минатите времиња, да го негуваме стравот од губиток, иако често пати единственото нешто што можеме да го загубиме е токму стравот?
Дали, конечно, политичкото водство самото не ја измислува оваа приказна и не ја шири меѓу граѓаните, за некои од нив да поверуваат дека се немоќни и дека мораат да бидат кротки и послушни?
Има решение за сите три варијанти. Ако е приказнава точна, тогаш сме ја дознале во право време, пред носењето на изборниот законик. Во него треба да се внесе одредба со која ќе биде неважечко секое гласачко ливче на кое ќе има знаци надвор од полето за гласање. Гласањето треба да се врши со исти пенкала насекаде. Јасно и децидно.
Ако е ова само народна приказнава за самоплашење пред спиење, еве, ја кажуваме гласно, за да ги загуби „страшните елементи“. За да се охрабрат луѓето што се уште се плашливи, да ја исправат главата и да видат дека плашливоста веќе не е во мода во Македонија.
Но ако оваа приказна се пушта намерно од штабовите на владејачките партии, мора да се распрсне како меур, зашто таа се употребува како елемент на психолошка војна, за да им се земат умот и мирот на луѓето. За да се убие демократскиот дух што зеде замав, како и здравиот разум, кој вели дека во Македонија може да се живее многу поубаво и дека за тоа не треба да трошиме нови децении на политичко талкање.
Почитувани, да ги размениме искуствата и мислите. Ќе биде од заемна полза!