Љубовен Каскадер
fekalija
- Член од
- 28 декември 2011
- Мислења
- 4.371
- Поени од реакции
- 6.207
Животот нема смисла. Смислата на постоењето е во тоа што универзумот е она што не сакаме да биде и воедно си поставуваме прашања кои би можеле да бидат одговорени и атмосферично да доживееме нешто кое што некој би одел дотаму но сепак не онолку колку што е возможно да се соживуваш со еквипотенцијалот на она што е и она што треба да биде. Прашањето на свеста е она што ја прави несовршеноста ултимативно препостеруозна и му дава на епохалното епистемолошко сознание еден нов крик на стимулативната природа на манијакалниот дух на Ниче. Она што може да се претпостави е дека кога би ја дефинирале противвредноста на хиперкаустичната клаузула и сепак предвид поставуваме четири одредени услови е она кое може да биде воспоставено како циклус на регресни метаформи.
1. Катализаторот на времето и она што го прави човекот свесен и е константна игра на себството и преокупација на протокибернаутиката во она што не подлегнува на суштинското значење на континуумот на настаните.
2. Куклата на малициозност во која се кондензирани сите наши оптимални и рацио-критички калења на нужнопотребниот Кантизам кој се утилизира при хемиските реакции кои настануваат при богочовечкото откровение во очите на законодавната власт во универзумот.
3. Критичната маса на луѓе кои би можеле да актуелизираат и псеудонаклонат при еден типизиран и јавно демаркиран проблем кој е архе на секантната врска меѓу материјалното и иматеријалното и кој де јуре може да биде амбиваленција на судбината.
4. Субатоналната тензија која се создава при господарење со тријажата на сузбивноста која е нус производ на кармичката резидуа.
1. Катализаторот на времето и она што го прави човекот свесен и е константна игра на себството и преокупација на протокибернаутиката во она што не подлегнува на суштинското значење на континуумот на настаните.
2. Куклата на малициозност во која се кондензирани сите наши оптимални и рацио-критички калења на нужнопотребниот Кантизам кој се утилизира при хемиските реакции кои настануваат при богочовечкото откровение во очите на законодавната власт во универзумот.
3. Критичната маса на луѓе кои би можеле да актуелизираат и псеудонаклонат при еден типизиран и јавно демаркиран проблем кој е архе на секантната врска меѓу материјалното и иматеријалното и кој де јуре може да биде амбиваленција на судбината.
4. Субатоналната тензија која се создава при господарење со тријажата на сузбивноста која е нус производ на кармичката резидуа.
. 
.