С
Сатори
Гостин
А порано читав и то многу, на почеток ме тераја ( професорката по македонски основно) па сватив дека е поубо за мене ако читам си го збогатвам речникот па почнав од ќеф да читам.
Навиката мислам ми е од основно од професорката по македонски . Таа повеке беше свртена на уметничкото одколку на граматика. И многу засакав од тогаш книги. И до ден денес книги читам многуу.
Интересен е феноменот колку всушност може професор/ка да влијае врз развивањето на една толку битна животна навика.Јас имав многу слична ситуација, да еден од поголемите идоли во мојот живот во основно, педагогот, секоја година ми даваше листа на книги кои што би требало да ги прочитам, ми покажа толку убав свет со тоа што ги анализираше дел од книгите со мене, ми ги објаснуваше работите кои што не можев да ги разберам, што таа љубов за книгата и пишаниот збор воопшто ми остана како еден од спомените за тоа колку многу ми помогнала низ животот.Ги дозасакав книгите кога бев средно, професорот ми беше одличен и тој има голема заслуга што подоцна се запишав на филолошки.
Битно е во животот на секоја личност да се најде таков карактер со авторитет кој што потикнува на себе надградување и ја доловува вистинската убавина на тоа што книгите сами по себе можат да го дадат како знаење.
И колку мразам коментари од типот : лелеее читашш книги преку летото??? ти не си нормален ... И ке почнат да те гледаат ко да си некој неарен ...
Like its a book ... its not going to eat you ...
Ова е изгледа феномен.И само да се надоврзам на постот на The Mistaken, кога луѓето ќе слушнат колку и колкави книги читам посебно моите врсници мислам дека добиваат шок (или срцев удар).
Веројатно живееме во таков тип на општество каде не се цени толку многу да се „троши“ време на читање.Но затоа имаме се помалку оратори и вистински образовани академски граѓани, но се додека има луѓе кои што разбираат и читаат.
Коментарите од овој тип се излишни.:smir:
Ја имам истата навика.Купувам книги и ми се случило и последите пари да си ги дадам за книга што навистина ќе ме привлече, не го сфаќам тоа како зошто да ги купувам кога откако ќе ја прочитам ќе ми собира прашина на полица туку едноставно знам дека некогаш пак ќе ми биде потребна, книга никогаш не е на одмет и затоа сакам барем оние книги што ми оставиле некаков впечаток да ги имам во колекција.
Посебно кога станува збор за Венко Андоновски, ми фали уште „Вештица“ за да го комплетирам а ја имам книгата прочитано повеќе од 3 пати.Убаво е да се има книга која што те плени, за да можеш кога имаш време да се вратиш на глави, реченици или на целата содржина за да те инспирира по втор пат, зошто со секое читање се откриваат нови детали.