Од источна Македонија единствено Гевгелија, Струмица и Штип живуркаат, останатото веќе се е опустошено, од Велес па на даље.
Штип во последниве години многу се извади со УГД, повеќето од источна Македонија таму студираат, Гевгелија дрма со казината, за Струмица не ни зборувам.
За Штип едно не ми е јасно, како е можно да е таков батал град кога е еден од поразвиените во И.М. Кога ќе земеме во обзир колку само пари од студенти им се слеваат во градот, од ќирии, па се останато, не ми е јасно како може тој град да е останат така опустошен, со дупки сред центар, како последно уште во времето на Југославија да се изградиле тие патишта и така останале непипнати досега. Бев пред некој месец со сестра ми, таму студира и искрено се запрепастив. Многу сив и тмурен град, несреден, неубав... Башка тоа што во последно време имаат и по некоја инвестиција таму, и конфекциите како што имам слушнато (немора да е точно) не ги плаќаат вработените така бедно. Грда слика за градот, веројатно некој таму паразитира, незнам зошто Штипјани не се побунат.
Во Берово е жална ситуацијата, сите млади гледаат да избегаат накај Скопје и да не се вратат повеќе, или пак надвор од Македонија. Жалосна е глетката колку само повеќе има возрасни (стари) жители, отколку млади таму. Лошо е тоа што таму има многу голем потенцијал да се развие во доста атрактивно туристичко место, но веројатно никој не се ангажира доволно, па младите во потрага по подобра иднина, масовно се исселуваат од таму.
Кавадарци имам слушнато дека почнал да се развива, дури и скоро е пред Велес, за Пробиштип имам слушнато дека доста бедно живееле луѓето, за ептен мизерни плати работеле, по 4 000 - 5 000 денари земале плата
Во Кратово не сум била, нити имам некаков контакт со некој од таму, единствено знам дека Ѕинго пали и жари таму и дека луѓето ги третирал како робови.
За Велес, мислам дека не ни треба да зборувам колку е жалосна овде ситуацијата, од толку гиганти, ниеден не е повеќе функционален, дури е жално да ги гледаш така, во фаза на распаѓање. Татко ми порано работеше во Благој Ѓорев, денес половината од таа фабрика е руина, бројот на вработени е преполовен, и истите тие вработени работат работа што треба да ја работат тројца, во бедни услови и за многу ниски плати. Денес татко ми на скоро 50 години е таксист, а и многу други негови колеги, или пак поранешни вработени во некоја од фабриките, денешните рушевини ја имаат доживеано истата судбина...