Ваша поезија!

[_MACA_]

Обоени ноти во мојата глава,
жолти,розови,сини,зелени....
шарени!
Обоени ноти без мелодија,
неми...волшебни!
Не знам како да ги составам,
не можам...или не сакам!
Ке ги расврлам на небото...
Не можам.

 

[macaparket]

Ne mogu ti reci sto je tuga

Ne mogu ti reci sto je tuga
Jer ti to ne bi shvatio
Jer ti si suvise savrsen
Da bi znao sto je tuga
Tuga je za tebe samo san
Samo mecta i nista vise
Bol ne dopire ljude kao tebi
Bol je za smrtnike
Za one koje grijese
Bol nije za angjelima
Za ona savrsena bica
Koja nas cuvaju
Bol nije za tebe.

I zato ne mnogu ti reci sto je tuga
Jer zelim da si sretan
Kao andjeli u nebesima
Jer zelim da ti se nista lose na dogodi
Zelim da ne budes smatran grijesnikom
Jer Bog cuva one koje su bezgrijesne
Uzima gi k sebi
I radi njihovo ime da bude vjecno
Ne, ne mogu ti reci sto je tuga.

 

[Ani4ka-kicevo]

Посакувам​

[FONT=&quot] [/FONT]​

Посакувам да ме снема,​

да ме снема во далечините,​

зошто тешко е да си тажен,​

а насмеан да бидеш.​

[FONT=&quot] [/FONT]​

Повторно сум сама,​

сама под ѕвезденото небо.​

Повторно сум повредена, ​

повредена од плавите очи.​

[FONT=&quot] [/FONT]​

Солзите како поток течат,​

течат и не запираат.​

Солзите повторно печат,​

печат и уништуваат.​

[FONT=&quot] [/FONT]​

Што сум јас сега?​

Дал сум галеб кој плаче и умира?​

Дал сум ангел со скршени крилја​

Ил сум девојка со скршено срце?​

[FONT=&quot] [/FONT]​

[FONT=&quot] [/FONT]​

О Господи, зошто ме казнуваш?​

Неможам веќе вака....​

[FONT=&quot]Затоа посакувам...[/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

Посакувам да ме снема...​

Да ме снема во далечините...​

Зошто тешко е да се надеваш,​

дека болката ќе мине,​

срце да ти плаче,​

а насмеан да бидеш...​

 

[burn84]

Моја поезија
Ваша мизерија
Бело влакно на твојот кревет
И тивка ноќ на талогот од кафето се читаше девет.

Се додека не те слушнам пригушено
Облаците во мене чадат...небото е задушено

Сите твој таинствени црни моќи
Јас ги пијам во летните ноќи

И се додека постои рима
Моето срце е безвременска мина

 

[Paranoik]

Dead end

Бегајќи од несигурност,
од успех, а разочарување,
врзан во вреќа од соништа,
се буди под небото на светлината.
Смирен, спокоен, исполнет со задоволство.
Ветровите ја милуваат неговата снага,
влеваат надеж, шепотат мантри за среќа.
Искрите на денот кој за прв пат се раѓа
го осветлуваат неговиот пат
по кој толку возбудено чекори.
Не се глуви ниту безброј желби -
го хранат со млеко кое тече од нивната моќ.
Заштитен од пороци, од зли магии
во своето прибежиште постои занесен.
Оттргнат од се` ништожно,
го живее секој момент безгрижно,
не знае за ништо поинакво.
И тогаш се буди.
И крај.

 

[Medea]

Меѓупростор

Јас не припаѓам овде
меѓу сите деца, лулашките и клацкалките што пиштат
Седам отстрана, од другата страна на оградата.
(некој ќе рече, како манијак)
Не, како цвет, дрвце.
Или едноставно, како отпушок од цигара.
Немо набљудувам.
Гласно размислувам.
И што ако седнам да се занишкам?
Крц, од гласот на лулашката
што носела детски смевови низ себе
Крц, од мојот р'бет накривен
што носи детски трагови зад себе.
Како е да си дел од тој контекст...
Жена со лижалка во облик на срце
што се лула на своите спомени.
Како е да си, и да Не си дете?

Јас не припаѓам овде.
Го забодев своето срце меѓупросторно.
На границите на зрелоста и детството.
(Си отидов од игралиштето.)

 

[Nightwalker]

You...

A single thought of you keeps me wake at night
A passionate kiss from you helps me win any fight
The taste of your lips I find hard to resist
And the tender touch of your fingers is something that I always miss.
When you look me with your eyes I feel like a phoenix reborn
But when I'm without you I feel like being stung by a thorn
Your warm embrace is like a shelter of mine
And when I see you, you make my eyes shine.
Your smile is what makes me smile as well
But your tears feel like my personal hell
A minute without you is like a century to take
And my feelings for you are everything but fake.
You've become an integral part of my finest dreams
Since you entered my life girl, you make my head spin.

- Мојот прв обид да пишувам на англиски, сакав да го споделам со вас, се надевам ќе ви се допадне. :smir:

 

[даки]

[FONT=&quot] [/FONT]
М Е Д Е Н И С Р Ц А

Се топат во моите усни,
медени срца со чоколада,
медени срца,срца медени,
ме потсеќат на твоето медено срце.
Се топи меденото срце
сладок вкус,се лепи во моето грло,
голтка по голтка меденото срце се истопи
сладок вкус ,жедна сум,жедна по уште едно медено срце.
Незаситно се топат,незаситно жедна,
остана само уште едно медено срце
него ќе го чувам вкусот меден да не го заборавам,
него штом жетта ќе ме посака ќе го стопам во моите усни.

Даница Петровска „09„ [FONT=&quot][/FONT]

 

[Шмекерот]

Очи Црни
Очи црни, очи жешки,
очи страстни и прекрасни!
Јас ве сакам вас! И не се плашам од вас!
Ве видов вас во добар час!

Очи црни, врели и пламени,
Очи кои привлекуваат во земји далечни,
Каде што царува љубов, каде што има спокој,
Каде страдања и непријателства нема.

Јас ве сретнав вас и страдам по вас,
Јас го поминувам животот со насмевка,
Очи црни, вие ме разгаливте
И ме направивте вечно среќен!

 

[Пеам на свадби]

Замижи. Можеш диригенту.
Замижи длабоко во себе и не гледај
колку бели коцки шеќер
си претворил во таан.

Замижи...
Замижи болно додека ме гушкаш,
непријатно и грабливо помини со раката
врз солзата,
онаа што се спрема,
бидејќи моменталната-ја собираш врз образите...

Лажи се дека естетиката
не ти е хедонистички Бог,
а ти само поданик...

Се чувствувам како
креатор на убави моменти со тебе.
Но не сакам да ми се покориш.

Добро е и вака...
Кога мислам дека те сакам.

 

[рок-кејт]

За тебе
Отвори ги очите, воочи ја заблудата
ќе сватиш дека има за што да се живее.
Ќе сватиш колку всушност добар си ти
и колку всушност сум добра јас

Посакувам понекогаш да не се заљубев
да не се препуштев на занесот бурен
да не те запознаев тебе,
ти, кој со чудна убавина на трепет на срна
донесе свежина во мене

А, да не беше ти, да беше било кој
немаше да ја осетам најголемата животна радост
туку само лажната надеж
дека јас некогаш сум се заљубила.

Да не беше ти, не ќе знаев што е болка
не ќе знаев ни колку жари копнежот
не ќе знаев што е среќа
не ќе знаев што е вистинска љубов

 

[Medea]

Тукутака...

Додека ти го бркаш зајдисонцето
јас ги бркам напалениве мачки под балкон,

мирувам читајќи ја Коралина
јадам црешки и сонувам будна
ја опфаќам твојата суштина со нозе и раце.
Како бубалка во трева.
Ти си она што ми треба.

Јадеме.
Спиеме.
Се будиме.
Водиме љубов.
Се смееме за се и ништо.
Се гледаме во очи.
И тонеме.
Каде?
Секаде кај што љубовта владее.

И така, додека дува ветеров и крева фустани
ги гали моите напатени ноздри и кратко шишната коса
стојам наспроти последниот зрак на овој ден.
Мислам и дишам.
Ти праќам инспирацион бумеранг.
Знам дека ќе ми се врати.
Те сакам.

 

[Paranoik]

Беспричинско постоење

Кога ништо не ме инспирира
за понатамошна егзистенција,
и не знам дали халуцинирам, ама
сите 109 имаат иста валенција.
Во тие безнадежни моменти
на баш никаква солуција,
се прашувам:
Што ќе ми е животот без вселенски брод?
Немам што да добијам,
немам што да изгубам,
животот е како водопад,
а јас во реката се давам.
Полека, еден по еден,
камењата на дното ги бројам,
и ја прашувам тревката зелена:
Што ќе ми е животот без вселенски брод?
Рој од пчели ме издига
нагоре кон ебаната граница - небо.
Густ слој од воздушни честици ме спречува
да направам уште еден чекор.
Гледам како се` ми е недостижно,
да го проколнам лимитот - само немоќ.
И, кога не можам мирно да продолжам натаму,
што ќе ми е животот без вселенски брод?
Почнувам да пропаѓам низ ројот надолу
кон секојдневниот неподнослив пандемониум,
против своја волја стојам цврсто на земја
за бегство немам идеја на ум.
Се чувствувам потиштено и безизлезно,
тонејќи во толку непожелен сон.
Една мисла ќелиите ми ги обзема:
Што ќе ми е животот без вселенски брод?

 

[n/a]

Pamti,gazda.

Kreni,stani,dim za dimom
sjedi,naspi,pa do dna
Ne rakiju,ne sa vinom
Bez spavanja i bez sna.

Bilo dobro,mladost,cvijece,
bilo ono nase doba
ona pjesma sad me nece
neka studen, k`o iz groba.

Nemoj,gazda,da te bijem,
razbijena glava nije,
ja sam trijezan,mada pijem
jedna u pod,u se dvije.

Ma sto dvije,pijem flasom,
dok se dusa zalom grije,
za druzinom onom nasom
sto je vise nigdje nije.

Nasu mladost,nestasluke,
vatrom pali pomracina
u momacko ono doba,
napala nas mjesecina.

Plamen ognja nebo lize,
istok nece da je zapad,
sjekire se opet blize,
sprem`se,brate,opet napad!

Blentovino,u rov skaci,
stari hrast je zakuko,
trpi,rode,stegni srce
sveticemo stostruko!

Koga hocu,sad da vezu
drzavu im a i majku
platicu ti,gazda, pamti
sto na mirne dizes hajku.

Vraticu se,dobro pamti,
da racune svedem s tobom,
zakukace crni vrani
nad necijim svjezim grobom!

Очи Црни
Очи црни, очи жешки,
очи страстни и прекрасни!
Јас ве сакам вас! И не се плашам од вас!
Ве видов вас во добар час!

Очи црни, врели и пламени,
Очи кои привлекуваат во земји далечни,
Каде што царува љубов, каде што има спокој,
Каде страдања и непријателства нема.

Јас ве сретнав вас и страдам по вас,
Јас го поминувам животот со насмевка,
Очи црни, вие ме разгаливте
И ме направивте вечно среќен!

 

[Шмекерот]

Ништо.
Ај продужи да преведуеш. :wink:

Дури во огледалото скршено, над парчињата наведнати
Во заборавениот одраз ти одново ме гледаш мене
И љубовта на безумните птици го разубавуваат твојот прозор
Тебе те сонувам.....

Единствена моја со ветер свршена
Светот осветлен е, светлино моја
Зошто мене сега во зорава ѕвездите ми паднаа во морето
И прекината котва си одлета од душава моја

Што ние направивме со надежта,
Во часот кога влезе бедата,
Па тоа е...како порано, никогаш нема да биде
Нема да се родат наши деца,
Нема да ни подарат цвеќиња
Ќе пее ладниот ветер над парчињата со желби!

Моето срце се кине на небото,
И не се плаши од височината,
И остана само горчината од неочекуваната празнина
Во нашето скршено огледало ти погледнуваш наведнувајќи се
Два неисполнети животи со разлетани алки....

Зевсус повели друже преводот. Продолжи си со својата поезија и не ми се мешај у мои песни...преведени или не. И онака слабо навратувам на Поезија...!
Секое добро...
инаку Филип Киркоров е еден од попознатите руски шмекери