Ф
Флеш
Гостин
Дај слики од таму.Vidov Yakuza, Geisha i Japonkive se najdobroto nesto na svetot
As I said, not coming back.
Јапонија
- Креатор на темата Forrest Gump
- Време на започнување
- Член од
- 4 јуни 2009
- Мислења
- 11.340
- Поени од реакции
- 27.921
Џонтра Волта
Qué miras, bobo?
- Член од
- 20 јули 2020
- Мислења
- 9.066
- Поени од реакции
- 55.762
Види месарот кај го пикнал пенкалото. Ја хакнал кошулата 
коцка
Curiouser and curiouser!
- Член од
- 12 јули 2005
- Мислења
- 7.061
- Поени од реакции
- 13.566
Со чатал
- Член од
- 4 јуни 2009
- Мислења
- 11.340
- Поени од реакции
- 27.921
Neka mi kaze nekoj deka ne tripam i ova ustvari e Sun od Lost, sto imav prilika da ja slikam 
Ako ne e ona, I don’t give a fuck, ke kazuvam deka e ona.
ps. Tokio e mnogu opasna igra za nokjen zivot.
Ako ne e ona, I don’t give a fuck, ke kazuvam deka e ona.
ps. Tokio e mnogu opasna igra za nokjen zivot.
- Член од
- 12 февруари 2014
- Мислења
- 7.753
- Поени од реакции
- 24.442
Абе јас тука те чекам да дојдеш, он накај Јапонија фанал.
Предобри слики, чекаме детали.
tripas ali sto ti e gajle...Neka mi kaze nekoj deka ne tripam i ova ustvari e Sun od Lost, sto imav prilika da ja slikam
Ako ne e ona, I don’t give a fuck, ke kazuvam deka e ona.
Прегледај го приврзокот 348465
ps. Tokio e mnogu opasna igra za nokjen zivot.
Sun ja glumese Yunjin Kim sto e koreanka a ne japonka. eve kako izgleda denes. 
D
Deleted member 53418
Гостин
@Комита Ултрас
Дали би сакал да опишеш како беше искуството?
Од каде патуваше , дали со агенција или сам, како е со англискиот те разбират ли и сл.
Дали би сакал да опишеш како беше искуството?
Од каде патуваше , дали со агенција или сам, како е со англискиот те разбират ли и сл.
dantemkd
demon hunter
- Член од
- 5 јануари 2013
- Мислења
- 8.778
- Поени од реакции
- 7.382
Ако одиш по туристички атракции и знаменитости ќе ти користи англискиот, ако си повеќе за ноќен живот ќе се мачиш малку.@Комита Ултрас
Дали би сакал да опишеш како беше искуството?
Од каде патуваше , дали со агенција или сам, како е со англискиот те разбират ли и сл.
- Член од
- 4 јуни 2009
- Мислења
- 11.340
- Поени од реакции
- 27.921
Ke pisam za 2-3 dena da se priberam@Комита Ултрас
Дали би сакал да опишеш како беше искуството?
Од каде патуваше , дали со агенција или сам, како е со англискиот те разбират ли и сл.
- Член од
- 4 јуни 2009
- Мислења
- 11.340
- Поени од реакции
- 27.921
(part 1)
Уф, од каде ли да почнам. Ајде со ред, ама сигурно ќе заборавам нешто. Падна договор за Јапонија уште во Јуни. Прва информација што ја најдовме е дека не примаат туристи што идат со сопствен аранжман, мора туристичка агенција. Најдовме една да ни среди за документи, најбитен е ERFS, кој го издаваат само на агенции. Секако беше потребна и виза која ја добив за 24 часа од аплицирање. Детали нема да ви објаснувам затоа што од 11ти месецов, визите се укинаа па нема потреба да аплицирате.
Летот беше Белград - Доха - Токио Нарита. Првиот лет беше во 15:50 попладне и околу 5 часа до Доха, 4 саати чекање и околу 11 часа до Токио, при што слетавме во 18:00 по локално време (7 часа се пред нас). Картата повратна чинеше 830 евра по човек со Катар Ервејс.
За Јапонија што да се каже, уште на аеродром те удира културолошки шок, запрепастен од нивната љубезност, култура и организација. За 30 минути стигнавме од аеродром до метро. На самиот аеродром стои метрото и карти можете веднаш да купите. Ќе ве излажам за цената на билетот ама не беше повеќе од 200 денари. Исто цената зависи и до тоа каде се симнувате. Колку што сфатив Токио е град создаден од 23 дистрикти односно 26 градови. Масивен е, и доаѓа на 3то место според км2 и на прво според број на жители - 39м!
Така што не знам локалците што сметаат за централно подрачје, мене се ми беше центар. Да не должам многу, бевме сместени во Гинза, бизнис центар и доста популарен регион за шопинг со многу познати брендови. Сместени бевме во AC Hotel Ginza, и чинеше 2400 евра за 13 ноќевања. Хотелот е на одлична локација, блиску до метро станица што ве поврзува до цел град, а блиску е и за пешки до Shinjuku и Shibuya дистриктите на 1:30/2 часа одење. Ние ги избравме овие како најпопуларни и знаевме дека тука ќе потрошиме најмногу време. За туристички атракции, нема да зборам затоа што има милион и тешко е на секој да му се погоди вкусот, подобро прашајте па ќе ви објаснам што и како.
За Јапонците не знам што да кажам, не постои речник за да ги опишам. Мене ми беше незгодно што постојам. Влагаш во ресторан, ти се поклонуваат до земја. Во хотел 100 пати ни се заблагодарија иако сеуште не знам зошто. У еден бар таа што не служеше ни наплати 10 јени повеќе што не е ни 5 денари, после километар пешки не најде да ни ги враќа и да се извинува, девојката беше усрамена и се поклонуваше 10 пати. Во една продавница се смеевме колку пати ќе ни каже аригато. На каса за 3 производи добивме факинг 8 пати аригато. Карта не знаевме како да купиме и иако не знаат англиски, не одбиваат да ви помогнат. Ниту еднаш не видовме некој да е лут или нељубезен. Увек се со позитивна енергија и секогаш се насмеани. У продавница барам 43ка број за патика тие носат 3 броја поголеми и 3 помали, за недајбоже едни да не ви се точни, одма да имате и друг пар без да чекате. Ај џабе објаснувам вака до утре можам.
Токио
Општо
На прв поглед, а богами и втор Токио е многу overwhelming. Прво ради големината, второ ради бројот на луѓе што движат и трето е онаа културна разлика, што прави да се осеќате ко најголем сељак. Се што знаете, заборавете. Овде поинаку функционираат и се е различно. А, да и се е на Јапонски! На улица комотно можам да кажам дека поминавме повеќе од 200км пешки. Не постои маана за градов. Трева има кај што треба да има, знаци ко вчера монтирани, руинирани згради нема, улиците бојата ко пред 15 минути да е ставена. Замислете дека сте во некоја игра city builder и дека се е совршено. Плочки скршени не постојат, крпени улици нема, реката е чиста, абе хартивче нема, а не пак некое пластично шише да плови. Градежни активности се вршат денски само ако не блокираат сообраќај, во спротивно се извршува после 21:00. И пази околу се што се прави, секој излез на гаража, секоја раскрсница каде движи поголема маса на луѓе, постојат редари што стопираат коли или градежни активности за вие да може безбедно да поминете.
Градот е толку чист што патики и кондури ниту еднаш не чистев, а у примцип тоа го правам 2 пати дневно. Кола прљава нема да видите, па и оние камиони градежни за малтер и песок се чисти да ги лижеш, светат на километар.
Корпи за ѓубре скоро и да не постојат, овој народ рециклира и селектира 100 години. А, реткост е да видиш некој да јаде во одење или да пие некоја вода/сок, едноставно не прават ѓубре. Ако земете нешто за јадење или пиење бидете спремни да го носите со вас подолг период. Околу vending machines се наоѓа ѓубре за пластични шишиња. Цигари не пушат на улица, а за тие што пушат има затворени простории специјални за тоа. Абе лудило се.
Многу туристички атракции, има што да се види, градот е одлично поврзан, секогаш секаде има некој настани, добро е обележан иако на јапонски, големи маркети нема, се е во знак на оние мини маркети како 7 eleven, family mart и слично. Цените се евтини за одредени продукти, за некои и поскапи, на пример едно јаболче е 120 денари, и така.
Превоз
Е ова за мене беше најзаебаниот дел. Имаат 6 компании што оперираат како метро и дури 19 различни линии. 13 се за Токио, а другите се за као greater area. Вас ве интересираат линиите што оперираат централно. Тоеи, Токио Метро и Ринкаи. Ринкаи повеќе функционира како воз ама ве поврзува до туристички атракции. Цените се релативно евтини, меѓутоа не постои билет или јас бар не најдов што ви дозволува да се возите со сите компании. Тоеи оперира одредени линии и нивната карта важи само за тие. Исто и за Ринкаи и Токио Метро. Дневен билет е околу 400 денари или 200 јени за една вожња т.е околу 100 денари. Ние ги користевме овие за една вожња бидејќи повеќе одевме пеш. Исто е и за автобусите, картите се малку поефтини, ама побрзо ви е со метро. Такси заборавете освен ако не сте спремни да искеширате добра сума. За 2 вожњи од по 7км плативме околу 35 евра по вожња.
Квартови што ќе ве интересираат се Шибуја, Шинџуку, Гинза, Акихабара, Кото и Шингава. Според мене...
Храна и ресторани
Рајот на земјата е ова за сите љубители на храна. Од еден колега кој е роден во Токио и ни покажуваше низ град, спомна дека веќе во Токио има над 170.000 барови и ресторани. И навистина е така, поготово ако прошетате околу 12-13:00 кога им е ручек пауза, река од луѓе, а ресторани на секој чекор. До тој степен одат да во една зграда од 5-6 спратчиња да имаат 10 различни ресторани. Ако нешто со сигурност доволно истражив, тоа се рестораните и баровите. Па дневно можеби јадевме по 4-5 пати секогаш во различен ресторан.
И замислете дека не најдовме ниту една маана за храната. Кај и да одиш е превкусна. Од елитни ресторани до прчвари од 5 квадрати на Omoide Yokocho (кварт за храна, подоле ќе пишам повеќе.
Е сеа пазете, Токио читав дека важи за многу скап град иако тоа не го осетив по ресторани. Цените у главно се движат ко у Европа, а некои локации и дури подобри цени од Скопје. На 2 пати бевме во мишелин ресторани и плативме по 250е од човек, ама јадењето беше врв. Ова е повеќе луксуз и нека не ве плаши. Во нормални ресторани нема да платите повеќе од 20-25 евра за МАСИВЕН оброк. Кога ќе порачате некое јадење ќе се изненадите колкава порција ќе ви донесат. Тоа кај нас се вика закуска, кај нив е главно јадење. Ама без гајле, ќе си продолжите со порачување, тие ќе се смеат и чудат, а луѓето од страна ќе останат збунети.
Ако на други маси имаше по 4-5 чинивчиња, кај нас имаше по 10-15. Добра ствар е што јадат многу лесна храна и брзо се вари ако имате доволно активности во денот, па од таму и тоа 4-5 јадења во денот. Лошата страна е што ретко постојат менија на англиски, се е на јапонски, ама имаат слики или некој вработен што ќе помогне со преводот. Ако се движите во центарот на Шибуија и Шинџуку нема да имате толку проблем.
Навистина, сите до еден беа насмеани, љубезни и многу услужливи. Место вие да им се заблагодарите за вкусната храна и убавиот пречек, они го прават тоа за вас.
Ако треба да одвојам нешто што вреди да посетите тоа ќе биде Omoide Yokocho квартот. Ова е исто како и Golden Gai (во ноќен живот за ова), само што тука служат храна место пијалок. Мали и тесни уличќи со збиени "ресторани" кои не собираат повеќе од 5-7 луѓе. Тесно е, седите на шанк, и пред вас е шефот кај што правите порачки. Најчесто се служи скара у форма на ражничи у многу мала варијанта ама се е превкусно. Имате од свинско, пилешко, говедско, унутрашници, зеленчуци и милион други комбинации. Обавезно некое локално пиво да си земете или Lemon/Plum Sour, алкохолен пијалок + сода и вкус. Ептен освежително.
Следно на листата е рамен. Не знам дали во светот се тотално 3 или само во Токио, ама ќе најдете дури 3 ресторани со мишелин ѕвезда за рамен нудлс. Nakiryu, Tsuta и Soba. Ние бевме во Tsuta бидејќи е првиот мишелин за рамен и плативме околу 3500 јени за раменот што е некаде околу 24 евра.
Обавезно да најдете и некој добар ресторан каде што служат wagyu A класа, и вие си го печете. Не ми текнува името на ресторанот ама се наоѓаше на Шинџуку. За двајца плативме околу 90 евра, со тоа што имавме по 4 пива од човек. Суши и сашими мислам дека нема да имате утка каде и да одите, сите се горе доле вкусни. Ние бевме 2 пати на суши во Токио и во Кјото. Во Токио бевме во Yoshitake и е исто мишелин ресторан, и работи само со резервации. Цената беше околу 200 евра по човек ама шефот е лудница. Беше изненаден што гледа белци бидејќи Јапонија била скоро целосно затворена за странци 2 години, освен за бизнис луѓе. Си добивме поклонче од него и дефинитивно ќе биде спомен за паметење.
Long story short, немате утка со ресторани во Токио.
Must see
Ако патот ве води во Јапонија, дефинитивно ќе треба да одвоите некои ден и за овие локации, доколку сте дојдени да видите нешто повеќе од Токио. Секој град е различен па одлучете самите што ве влече, дали прирорда, дали храмови или пак ноќен живот.
Кјото
Од Кјото имав високи очекувања, ама или не ми се исполнија или нешто утнавме. Ќе ја најдете бамбусовата шума за сликање и инстаграмски фотки, ама разочарување е што има преголема гужва и тешко да направите некоја убава фотка без да имате 150 баби у позадина. Бевме во 2-3 храмови со зен градини, а во Кјото ги има премногу. Еден кој ми остави најголем впечаток е Kiyomizu-dera и Kinkaku-ji кој има Феникс на врвот како се издига од пепелта, и кул приказна, што ваљда е фејк
Вреден за посета е и Tenryu-ji.
Центарот на Кјото е убав и можете да го прошетате за 1-2 вечери максимум. Обавезно да идете и во квартот на Гејшите. Според закон наводно било забрането да сликаш Гејши на улица, и многу е мала веројатноста да сретнете некоја бидејќи уствари не искачаат од дома, си имаат цел тим што се грижи за нив и ретко се на улица. Ама имав среќа да фотнам една! И да, Гејшите се уствари многу дисциплинирани и учат 5 години школо за да станат Гејша.
Е тука имаше и еден многу мега јак момент со Јакуза, али повеќе во ноќен живот делот.
Осака
За Осака немавме многу време, поминавме еден цел ден од сабајле 7 до вечер 11 и тоа беше тоа. Имавме среќа да начекаме фуд маркет каде што обични кроасани и колачи изгледаа како најлуксузно нешто на светот. Какви Французи какви бакрачи, ни до пола не им се на Јапонциве. Јапонец ако зима идеја од друг, ја зима и ја усовршува х10 од оргиналот. Маестрални вкусови. Тука ми текна да спомнам дека pastries во Јапонија не се нешто евтини. Под 150-200 денари кроасанче не наоѓате. Ама благите им се oh my god, лиги ми течат дур пишувам. Друго вредно за споменување е да се посети Nanba делот. Една улица од добри 5-6 километри што се дели на уште 150 други мали улици и сите со мали продавнички, ресторанчиња, барови, наоколу милион неонски реклами, перверзија. Тука доминиравме на стрит фуд, па отидовме на масажа.
Нико
Ако сте по храмови и традиција, Нико е местото за вас. Мало убаво, полно со приказни и одлични локации за слики. Знае да биде ладно, се наоѓа во шума поред река ама местото вреди за сите пари. За овде исто доволно ви е еден ден, не повеќе.
Фуџи
Hit or miss, за мене miss. Стравував од магла и дека џабе ќе тепам пат, па останав во Токио. Другите што отидоа беа фасцинирани, ама погрешна сезона викаат. Така да чекајте ја Чери сезоната за тука, од сликите што ми ги покажаа дефинитивно е одлично место.
Сума сумарум, за сите овие места освен Токио па еве и Кјото доволно ви е 1 ден. Кјото и Осака можете да ги комбинирате во 1 ден затоа што се на 20 минути со шинкасен (брз воз).
Она што исто вреди да се види се веројатно и Нагоја и Јокохама. Е сеа ако сме буквалисти и се останато, затоа што нема грда работа во Јапонија, ама тоа е веќе екскурзија од месец дена.
Возовите се ефтини, на време, климатизирани, тивки без галама, чисти, вецињата одлични, служат кафе, чај, вода цело време и станиците им се маестрални. Толку гужва, а почисти вециња немам видено.
Ние патувавме со шинкасен брз воз и билет од Токио до Кјото чинеше 130 евра повратен билет.
Уф, од каде ли да почнам. Ајде со ред, ама сигурно ќе заборавам нешто. Падна договор за Јапонија уште во Јуни. Прва информација што ја најдовме е дека не примаат туристи што идат со сопствен аранжман, мора туристичка агенција. Најдовме една да ни среди за документи, најбитен е ERFS, кој го издаваат само на агенции. Секако беше потребна и виза која ја добив за 24 часа од аплицирање. Детали нема да ви објаснувам затоа што од 11ти месецов, визите се укинаа па нема потреба да аплицирате.
Летот беше Белград - Доха - Токио Нарита. Првиот лет беше во 15:50 попладне и околу 5 часа до Доха, 4 саати чекање и околу 11 часа до Токио, при што слетавме во 18:00 по локално време (7 часа се пред нас). Картата повратна чинеше 830 евра по човек со Катар Ервејс.
За Јапонија што да се каже, уште на аеродром те удира културолошки шок, запрепастен од нивната љубезност, култура и организација. За 30 минути стигнавме од аеродром до метро. На самиот аеродром стои метрото и карти можете веднаш да купите. Ќе ве излажам за цената на билетот ама не беше повеќе од 200 денари. Исто цената зависи и до тоа каде се симнувате. Колку што сфатив Токио е град создаден од 23 дистрикти односно 26 градови. Масивен е, и доаѓа на 3то место според км2 и на прво според број на жители - 39м!
Така што не знам локалците што сметаат за централно подрачје, мене се ми беше центар. Да не должам многу, бевме сместени во Гинза, бизнис центар и доста популарен регион за шопинг со многу познати брендови. Сместени бевме во AC Hotel Ginza, и чинеше 2400 евра за 13 ноќевања. Хотелот е на одлична локација, блиску до метро станица што ве поврзува до цел град, а блиску е и за пешки до Shinjuku и Shibuya дистриктите на 1:30/2 часа одење. Ние ги избравме овие како најпопуларни и знаевме дека тука ќе потрошиме најмногу време. За туристички атракции, нема да зборам затоа што има милион и тешко е на секој да му се погоди вкусот, подобро прашајте па ќе ви објаснам што и како.
За Јапонците не знам што да кажам, не постои речник за да ги опишам. Мене ми беше незгодно што постојам. Влагаш во ресторан, ти се поклонуваат до земја. Во хотел 100 пати ни се заблагодарија иако сеуште не знам зошто. У еден бар таа што не служеше ни наплати 10 јени повеќе што не е ни 5 денари, после километар пешки не најде да ни ги враќа и да се извинува, девојката беше усрамена и се поклонуваше 10 пати. Во една продавница се смеевме колку пати ќе ни каже аригато. На каса за 3 производи добивме факинг 8 пати аригато. Карта не знаевме како да купиме и иако не знаат англиски, не одбиваат да ви помогнат. Ниту еднаш не видовме некој да е лут или нељубезен. Увек се со позитивна енергија и секогаш се насмеани. У продавница барам 43ка број за патика тие носат 3 броја поголеми и 3 помали, за недајбоже едни да не ви се точни, одма да имате и друг пар без да чекате. Ај џабе објаснувам вака до утре можам.
Токио
Општо
На прв поглед, а богами и втор Токио е многу overwhelming. Прво ради големината, второ ради бројот на луѓе што движат и трето е онаа културна разлика, што прави да се осеќате ко најголем сељак. Се што знаете, заборавете. Овде поинаку функционираат и се е различно. А, да и се е на Јапонски! На улица комотно можам да кажам дека поминавме повеќе од 200км пешки. Не постои маана за градов. Трева има кај што треба да има, знаци ко вчера монтирани, руинирани згради нема, улиците бојата ко пред 15 минути да е ставена. Замислете дека сте во некоја игра city builder и дека се е совршено. Плочки скршени не постојат, крпени улици нема, реката е чиста, абе хартивче нема, а не пак некое пластично шише да плови. Градежни активности се вршат денски само ако не блокираат сообраќај, во спротивно се извршува после 21:00. И пази околу се што се прави, секој излез на гаража, секоја раскрсница каде движи поголема маса на луѓе, постојат редари што стопираат коли или градежни активности за вие да може безбедно да поминете.
Градот е толку чист што патики и кондури ниту еднаш не чистев, а у примцип тоа го правам 2 пати дневно. Кола прљава нема да видите, па и оние камиони градежни за малтер и песок се чисти да ги лижеш, светат на километар.
Корпи за ѓубре скоро и да не постојат, овој народ рециклира и селектира 100 години. А, реткост е да видиш некој да јаде во одење или да пие некоја вода/сок, едноставно не прават ѓубре. Ако земете нешто за јадење или пиење бидете спремни да го носите со вас подолг период. Околу vending machines се наоѓа ѓубре за пластични шишиња. Цигари не пушат на улица, а за тие што пушат има затворени простории специјални за тоа. Абе лудило се.
Многу туристички атракции, има што да се види, градот е одлично поврзан, секогаш секаде има некој настани, добро е обележан иако на јапонски, големи маркети нема, се е во знак на оние мини маркети како 7 eleven, family mart и слично. Цените се евтини за одредени продукти, за некои и поскапи, на пример едно јаболче е 120 денари, и така.
Превоз
Е ова за мене беше најзаебаниот дел. Имаат 6 компании што оперираат како метро и дури 19 различни линии. 13 се за Токио, а другите се за као greater area. Вас ве интересираат линиите што оперираат централно. Тоеи, Токио Метро и Ринкаи. Ринкаи повеќе функционира како воз ама ве поврзува до туристички атракции. Цените се релативно евтини, меѓутоа не постои билет или јас бар не најдов што ви дозволува да се возите со сите компании. Тоеи оперира одредени линии и нивната карта важи само за тие. Исто и за Ринкаи и Токио Метро. Дневен билет е околу 400 денари или 200 јени за една вожња т.е околу 100 денари. Ние ги користевме овие за една вожња бидејќи повеќе одевме пеш. Исто е и за автобусите, картите се малку поефтини, ама побрзо ви е со метро. Такси заборавете освен ако не сте спремни да искеширате добра сума. За 2 вожњи од по 7км плативме околу 35 евра по вожња.
Квартови што ќе ве интересираат се Шибуја, Шинџуку, Гинза, Акихабара, Кото и Шингава. Според мене...
Храна и ресторани
Рајот на земјата е ова за сите љубители на храна. Од еден колега кој е роден во Токио и ни покажуваше низ град, спомна дека веќе во Токио има над 170.000 барови и ресторани. И навистина е така, поготово ако прошетате околу 12-13:00 кога им е ручек пауза, река од луѓе, а ресторани на секој чекор. До тој степен одат да во една зграда од 5-6 спратчиња да имаат 10 различни ресторани. Ако нешто со сигурност доволно истражив, тоа се рестораните и баровите. Па дневно можеби јадевме по 4-5 пати секогаш во различен ресторан.
И замислете дека не најдовме ниту една маана за храната. Кај и да одиш е превкусна. Од елитни ресторани до прчвари од 5 квадрати на Omoide Yokocho (кварт за храна, подоле ќе пишам повеќе.
Е сеа пазете, Токио читав дека важи за многу скап град иако тоа не го осетив по ресторани. Цените у главно се движат ко у Европа, а некои локации и дури подобри цени од Скопје. На 2 пати бевме во мишелин ресторани и плативме по 250е од човек, ама јадењето беше врв. Ова е повеќе луксуз и нека не ве плаши. Во нормални ресторани нема да платите повеќе од 20-25 евра за МАСИВЕН оброк. Кога ќе порачате некое јадење ќе се изненадите колкава порција ќе ви донесат. Тоа кај нас се вика закуска, кај нив е главно јадење. Ама без гајле, ќе си продолжите со порачување, тие ќе се смеат и чудат, а луѓето од страна ќе останат збунети.
Ако на други маси имаше по 4-5 чинивчиња, кај нас имаше по 10-15. Добра ствар е што јадат многу лесна храна и брзо се вари ако имате доволно активности во денот, па од таму и тоа 4-5 јадења во денот. Лошата страна е што ретко постојат менија на англиски, се е на јапонски, ама имаат слики или некој вработен што ќе помогне со преводот. Ако се движите во центарот на Шибуија и Шинџуку нема да имате толку проблем.
Навистина, сите до еден беа насмеани, љубезни и многу услужливи. Место вие да им се заблагодарите за вкусната храна и убавиот пречек, они го прават тоа за вас.
Ако треба да одвојам нешто што вреди да посетите тоа ќе биде Omoide Yokocho квартот. Ова е исто како и Golden Gai (во ноќен живот за ова), само што тука служат храна место пијалок. Мали и тесни уличќи со збиени "ресторани" кои не собираат повеќе од 5-7 луѓе. Тесно е, седите на шанк, и пред вас е шефот кај што правите порачки. Најчесто се служи скара у форма на ражничи у многу мала варијанта ама се е превкусно. Имате од свинско, пилешко, говедско, унутрашници, зеленчуци и милион други комбинации. Обавезно некое локално пиво да си земете или Lemon/Plum Sour, алкохолен пијалок + сода и вкус. Ептен освежително.
Следно на листата е рамен. Не знам дали во светот се тотално 3 или само во Токио, ама ќе најдете дури 3 ресторани со мишелин ѕвезда за рамен нудлс. Nakiryu, Tsuta и Soba. Ние бевме во Tsuta бидејќи е првиот мишелин за рамен и плативме околу 3500 јени за раменот што е некаде околу 24 евра.
Обавезно да најдете и некој добар ресторан каде што служат wagyu A класа, и вие си го печете. Не ми текнува името на ресторанот ама се наоѓаше на Шинџуку. За двајца плативме околу 90 евра, со тоа што имавме по 4 пива од човек. Суши и сашими мислам дека нема да имате утка каде и да одите, сите се горе доле вкусни. Ние бевме 2 пати на суши во Токио и во Кјото. Во Токио бевме во Yoshitake и е исто мишелин ресторан, и работи само со резервации. Цената беше околу 200 евра по човек ама шефот е лудница. Беше изненаден што гледа белци бидејќи Јапонија била скоро целосно затворена за странци 2 години, освен за бизнис луѓе. Си добивме поклонче од него и дефинитивно ќе биде спомен за паметење.
Long story short, немате утка со ресторани во Токио.
Must see
Ако патот ве води во Јапонија, дефинитивно ќе треба да одвоите некои ден и за овие локации, доколку сте дојдени да видите нешто повеќе од Токио. Секој град е различен па одлучете самите што ве влече, дали прирорда, дали храмови или пак ноќен живот.
Кјото
Од Кјото имав високи очекувања, ама или не ми се исполнија или нешто утнавме. Ќе ја најдете бамбусовата шума за сликање и инстаграмски фотки, ама разочарување е што има преголема гужва и тешко да направите некоја убава фотка без да имате 150 баби у позадина. Бевме во 2-3 храмови со зен градини, а во Кјото ги има премногу. Еден кој ми остави најголем впечаток е Kiyomizu-dera и Kinkaku-ji кој има Феникс на врвот како се издига од пепелта, и кул приказна, што ваљда е фејк
Вреден за посета е и Tenryu-ji.
Центарот на Кјото е убав и можете да го прошетате за 1-2 вечери максимум. Обавезно да идете и во квартот на Гејшите. Според закон наводно било забрането да сликаш Гејши на улица, и многу е мала веројатноста да сретнете некоја бидејќи уствари не искачаат од дома, си имаат цел тим што се грижи за нив и ретко се на улица. Ама имав среќа да фотнам една! И да, Гејшите се уствари многу дисциплинирани и учат 5 години школо за да станат Гејша.
Е тука имаше и еден многу мега јак момент со Јакуза, али повеќе во ноќен живот делот.
Осака
За Осака немавме многу време, поминавме еден цел ден од сабајле 7 до вечер 11 и тоа беше тоа. Имавме среќа да начекаме фуд маркет каде што обични кроасани и колачи изгледаа како најлуксузно нешто на светот. Какви Французи какви бакрачи, ни до пола не им се на Јапонциве. Јапонец ако зима идеја од друг, ја зима и ја усовршува х10 од оргиналот. Маестрални вкусови. Тука ми текна да спомнам дека pastries во Јапонија не се нешто евтини. Под 150-200 денари кроасанче не наоѓате. Ама благите им се oh my god, лиги ми течат дур пишувам. Друго вредно за споменување е да се посети Nanba делот. Една улица од добри 5-6 километри што се дели на уште 150 други мали улици и сите со мали продавнички, ресторанчиња, барови, наоколу милион неонски реклами, перверзија. Тука доминиравме на стрит фуд, па отидовме на масажа.
Нико
Ако сте по храмови и традиција, Нико е местото за вас. Мало убаво, полно со приказни и одлични локации за слики. Знае да биде ладно, се наоѓа во шума поред река ама местото вреди за сите пари. За овде исто доволно ви е еден ден, не повеќе.
Фуџи
Hit or miss, за мене miss. Стравував од магла и дека џабе ќе тепам пат, па останав во Токио. Другите што отидоа беа фасцинирани, ама погрешна сезона викаат. Така да чекајте ја Чери сезоната за тука, од сликите што ми ги покажаа дефинитивно е одлично место.
Сума сумарум, за сите овие места освен Токио па еве и Кјото доволно ви е 1 ден. Кјото и Осака можете да ги комбинирате во 1 ден затоа што се на 20 минути со шинкасен (брз воз).
Она што исто вреди да се види се веројатно и Нагоја и Јокохама. Е сеа ако сме буквалисти и се останато, затоа што нема грда работа во Јапонија, ама тоа е веќе екскурзија од месец дена.
Возовите се ефтини, на време, климатизирани, тивки без галама, чисти, вецињата одлични, служат кафе, чај, вода цело време и станиците им се маестрални. Толку гужва, а почисти вециња немам видено.
Ние патувавме со шинкасен брз воз и билет од Токио до Кјото чинеше 130 евра повратен билет.
Последно уредено:
- Член од
- 4 јуни 2009
- Мислења
- 11.340
- Поени од реакции
- 27.921
(part 2)
Ноќен живот
Како што кажав претходно, Токио е опасна игра за ноќен живот. Нема потреба да ви кажувам дека се има, пошо видов работи што ни на филм ги нема.
Ај да почнам прво со причата од Кјото за да ја баталам и да се фокусирам на Токио. Во глава имав зацртано некои работи за Јапонија, да видам Гејша, да видам Јакуза, да пробам кит, паферфиш, да видам сумо борба и да се разбудам до Јапонка
Од сево ова не ми се оствари паферфиш и сумо борба бидејќи не им е сезона, дури ни околу стадионот не ги видовме. Нејсе, Кјото.
Замарав дека Кјото и Осака мора да имаат Јакуза да видиме, дури и напорен станав веќе. И шетаме у Кјото у еден тесен сокак да ме пуштиш сеа пак 2 дена нема да го најдам. И свети едно ресторанче, кое од надвор делува на маалска ќебапчилница. И влагаме внатре, пичку матер елитно место, традиционален Јапонски ресторан, седиш на оние малине и соблакаш кондури. Влагаме внатре, на бар масите 2ца луѓе и на другите маси уште 3 точно зафатени. Влагаме ноншалатно и тука времето стопира, никој не става храна во уста, сите блеат во нас ко да не виделе белци и не зјапаат у очи. Првпат да ми падне незгодно, и таман да се свртиме да си одиме, доаѓа една девојка се поклонува и со рака ни покажува кон една маса. И седнавме ама луѓето сеуште не зјапаа. Од тие три маси што беа зафатени 2 станаа меѓувремено и останавме 2 маси и 2цата на шанк. Порачуваме суши и доаѓа еден љут Јапанец од надвор, влага, го прегледува цел ресторан и го снемува за по 2 минути да се врати со уште еден бесен лик. Како влегоа, сите луѓе станаа, се поклонија и си отидоа од ресторанот на брзање.
Ние појма неаме што се дешава, си седиме и се праиме на три ипол, љокаме саке ко да нема утре. Седнуваат двајцата у еден ќош, тоа бесното човече што влезе вториот пат ја праша нешто девојката и таа тргна кон нас. И ни вика дали сакате да му се придружите на господниот којкуридамубешеимето. Викам no thanks. Оваа се збуни, поцрвене и отиде да му пренесе. Тој прво не глеаше луто и почна од нигде никаде да се смее. И ете го трга накај нас, и викам е тек сеа наебавме. И доаѓа до нас, господин сепак у кошула, сако, панталона... ама му фалат врвови на прстињата. Сфатив колку е саатот и од заебанција целава дешавка прејде у незгодна ситуација. Промрморе нешто на јапонски, подигна една чаша саке, као демек наздравивме и си заминаа. И девојкава после носи порција месо од кит, а ние не порачавме. Уствари тоа да ти било од господниот, да не испочитува што седиме во негов ресторан. Сметката подмирена од негова страна. Ват д фак беше, ама хајлајт на Кјото ми е
Е, сеа заебаните игри во Токио...
Од обично пиење во Голден Гаи завршивме во приватен стан на журка, и стриптизетата Јапонка имаше на газ напишано Goran Pandev со зелен маркер...
Голден Гаи е дел во Шинџуку квартче со неколку тесни улички и набиени барови со по 5-6 столчиња. Значи 5-6 столчиња, бар и бармен, толку. Одиш од едно во друго после секоја пијачка и праиш муабет со кој стигнеш, се гушкате се трљате (пазете има и педери).
Една луда ноќ решивме да идеме да пиеме порано накај 4-5 после ручек и идевме по некои рандом барчиња тестиравме различни пивца. Дое 10 саат више фатен се осеќам ама вечерта е млада идеме понатака. Првите барчиња на Годен Гаи отвараат и седнуваме, за нас ново искуство, има луѓе тука од цел свет па и локалци. Пиеме јамазаки, ника, сунтори вискија, а бармените имаат некој основен англиски и толку. Сите ги научив на живели, па праевме живели-кампаи. Упознав сто луѓе повеќето кул, ама има и такви откачени фаци. И негде кај 2 сабајле се префрламе у друг бар и внатре една женска сама седи, а црнкиња! Не ми праат мене ќејф ич, не дека и сакав нешто со оваа ама више ѓубре бев и почнав да и пуштам муабети, а она на фаца иста ко Фиш Муни од Готам. Бесна и безобрасно дрска. И почна хаха хихи нешто се опушти, почна да ми одговара на прашања и да поставува и влеговме у муабет.
И ми вика ја иам приватен клуб дали сакаш да дојдеш таму да продолжиме. Си викам, женски вака за ебење не ме канат, сомнителна е, или нема да се разбудам или ќе се каам ако не отидам. И викам ај, и така лабаво ми подава визит карта, и ми вика this is my address, come in 1 hour. Подава 10.000 јени за нејзина сметка станува си оди, брееееееееј ме запали, викам сеа ќе ебам сто посто.
И влагам у такси му давам адресата ме носи, ме пљачка околу 40 евра и се качувам нагоре, ме облева ладна пот и си викам што правиш ти глупаку еден. Тропам на врата, отвара и се слуша музика и група на луѓе, си викам добро е, не гинеш, ама и не ебеш сигурно. Внатре 30 машки, 100 женски. Која од која поубави, лабаво си пиијат си денсаат и некои стриптиз играат. И оваа ме фаќа за рака и ми вика дај телефонот, не смее тука телефони, викам shit работава е сериозна. Дадов и ми вика после од кај беше ти, Македонија така? Така. Дојди, имам поклон за тебе. И ме седнува у една приватна просторија на фотеља, апла стриптиз бут, и искача една пичкетина, ми идеше да и влезам ко Лејдибаг на Џонтра со бановите. И почиња стриптиз да игра, врти газот на газот пишала горан пандев, и ми тверка со него. Си викам да го шлапнам Горан Пандев, не иде, наша икона е, да го гризнам е малце педерски, ама газот па убав. И на крај само се згазив од смеење, а она мислам се налути пошо не и беше јасно. Не ебев.
Теравме докај 4 сабајле, и ми текна уште еден филм што сакам да си го возам, а тоа е да пробам LSD и да глумам дека сум у Enter the Void. Ако не ја прашав црнкињава за ЛСД, немаше никаква шанса за ова. И се пуштам со муабетов и ми вика, иам почекај, ми дава едно кесиче и ми вика пробај со некоја заедно. Доаѓа една ми ја зима кесичката отвара, си става на јазик и ме залапува. Јас у неверување што се дешава, се праам дека ова е нормално и секој ден сум ваков и продолжувам да лапам. И се беше јако до некое си време коа ми се деси тотален блек аут, а до тогаш бев исто ко у Enter the Void (фала @wot
). Знам дека бев у зен мод, кулирав, мислев дека денсам, уствари не сум денсал, таа ја лапав кај стигнам и следно будење ми беше у некој стан на 30 километри од оргиналниот. Уствари кај оваа дома. И ми вика you were pretty good considering how much alcohol and drugs you had. Враќам со considering that I can't remember shit I don't believe you. Се смее и идеме round 2, или за мене 1 сеедно. Ова ти се вика запишување на азиската листа. И се видовме со оваа уште неколку пати јер ми го возеше филмот, ама некако ми делуваше surreal пошо не сум тој тип, ама Токио е град на пороци. Амстердам коа ќе порасне сака да е Токио.
Шала на страна, бидете внимателни каде идете и со кого, затоа што журките се на поинакво ниво таму. Јапонки лесно е да ќарите само ако знаат англиски, ако не тогаш, не си губете време. Повеќето се срамежливи, ама ако знаат јазик, после чашка две се многу љубопитни за странци т.е. белци. Треба да сте смотани да не познаете јапонка, внимавајте има многу филипинки, од нив бегајте, напорни се.
У принцип тоа е тоа, ако ми текне нешто ќе додадам утре, заедно со уште неколку слики.
Ноќен живот
Како што кажав претходно, Токио е опасна игра за ноќен живот. Нема потреба да ви кажувам дека се има, пошо видов работи што ни на филм ги нема.
Ај да почнам прво со причата од Кјото за да ја баталам и да се фокусирам на Токио. Во глава имав зацртано некои работи за Јапонија, да видам Гејша, да видам Јакуза, да пробам кит, паферфиш, да видам сумо борба и да се разбудам до Јапонка
Од сево ова не ми се оствари паферфиш и сумо борба бидејќи не им е сезона, дури ни околу стадионот не ги видовме. Нејсе, Кјото.
Замарав дека Кјото и Осака мора да имаат Јакуза да видиме, дури и напорен станав веќе. И шетаме у Кјото у еден тесен сокак да ме пуштиш сеа пак 2 дена нема да го најдам. И свети едно ресторанче, кое од надвор делува на маалска ќебапчилница. И влагаме внатре, пичку матер елитно место, традиционален Јапонски ресторан, седиш на оние малине и соблакаш кондури. Влагаме внатре, на бар масите 2ца луѓе и на другите маси уште 3 точно зафатени. Влагаме ноншалатно и тука времето стопира, никој не става храна во уста, сите блеат во нас ко да не виделе белци и не зјапаат у очи. Првпат да ми падне незгодно, и таман да се свртиме да си одиме, доаѓа една девојка се поклонува и со рака ни покажува кон една маса. И седнавме ама луѓето сеуште не зјапаа. Од тие три маси што беа зафатени 2 станаа меѓувремено и останавме 2 маси и 2цата на шанк. Порачуваме суши и доаѓа еден љут Јапанец од надвор, влага, го прегледува цел ресторан и го снемува за по 2 минути да се врати со уште еден бесен лик. Како влегоа, сите луѓе станаа, се поклонија и си отидоа од ресторанот на брзање.
Ние појма неаме што се дешава, си седиме и се праиме на три ипол, љокаме саке ко да нема утре. Седнуваат двајцата у еден ќош, тоа бесното човече што влезе вториот пат ја праша нешто девојката и таа тргна кон нас. И ни вика дали сакате да му се придружите на господниот којкуридамубешеимето. Викам no thanks. Оваа се збуни, поцрвене и отиде да му пренесе. Тој прво не глеаше луто и почна од нигде никаде да се смее. И ете го трга накај нас, и викам е тек сеа наебавме. И доаѓа до нас, господин сепак у кошула, сако, панталона... ама му фалат врвови на прстињата. Сфатив колку е саатот и од заебанција целава дешавка прејде у незгодна ситуација. Промрморе нешто на јапонски, подигна една чаша саке, као демек наздравивме и си заминаа. И девојкава после носи порција месо од кит, а ние не порачавме. Уствари тоа да ти било од господниот, да не испочитува што седиме во негов ресторан. Сметката подмирена од негова страна. Ват д фак беше, ама хајлајт на Кјото ми е
Е, сеа заебаните игри во Токио...
Од обично пиење во Голден Гаи завршивме во приватен стан на журка, и стриптизетата Јапонка имаше на газ напишано Goran Pandev со зелен маркер...
Голден Гаи е дел во Шинџуку квартче со неколку тесни улички и набиени барови со по 5-6 столчиња. Значи 5-6 столчиња, бар и бармен, толку. Одиш од едно во друго после секоја пијачка и праиш муабет со кој стигнеш, се гушкате се трљате (пазете има и педери).
Една луда ноќ решивме да идеме да пиеме порано накај 4-5 после ручек и идевме по некои рандом барчиња тестиравме различни пивца. Дое 10 саат више фатен се осеќам ама вечерта е млада идеме понатака. Првите барчиња на Годен Гаи отвараат и седнуваме, за нас ново искуство, има луѓе тука од цел свет па и локалци. Пиеме јамазаки, ника, сунтори вискија, а бармените имаат некој основен англиски и толку. Сите ги научив на живели, па праевме живели-кампаи. Упознав сто луѓе повеќето кул, ама има и такви откачени фаци. И негде кај 2 сабајле се префрламе у друг бар и внатре една женска сама седи, а црнкиња! Не ми праат мене ќејф ич, не дека и сакав нешто со оваа ама више ѓубре бев и почнав да и пуштам муабети, а она на фаца иста ко Фиш Муни од Готам. Бесна и безобрасно дрска. И почна хаха хихи нешто се опушти, почна да ми одговара на прашања и да поставува и влеговме у муабет.
И ми вика ја иам приватен клуб дали сакаш да дојдеш таму да продолжиме. Си викам, женски вака за ебење не ме канат, сомнителна е, или нема да се разбудам или ќе се каам ако не отидам. И викам ај, и така лабаво ми подава визит карта, и ми вика this is my address, come in 1 hour. Подава 10.000 јени за нејзина сметка станува си оди, брееееееееј ме запали, викам сеа ќе ебам сто посто.
И влагам у такси му давам адресата ме носи, ме пљачка околу 40 евра и се качувам нагоре, ме облева ладна пот и си викам што правиш ти глупаку еден. Тропам на врата, отвара и се слуша музика и група на луѓе, си викам добро е, не гинеш, ама и не ебеш сигурно. Внатре 30 машки, 100 женски. Која од која поубави, лабаво си пиијат си денсаат и некои стриптиз играат. И оваа ме фаќа за рака и ми вика дај телефонот, не смее тука телефони, викам shit работава е сериозна. Дадов и ми вика после од кај беше ти, Македонија така? Така. Дојди, имам поклон за тебе. И ме седнува у една приватна просторија на фотеља, апла стриптиз бут, и искача една пичкетина, ми идеше да и влезам ко Лејдибаг на Џонтра со бановите. И почиња стриптиз да игра, врти газот на газот пишала горан пандев, и ми тверка со него. Си викам да го шлапнам Горан Пандев, не иде, наша икона е, да го гризнам е малце педерски, ама газот па убав. И на крај само се згазив од смеење, а она мислам се налути пошо не и беше јасно. Не ебев.
Теравме докај 4 сабајле, и ми текна уште еден филм што сакам да си го возам, а тоа е да пробам LSD и да глумам дека сум у Enter the Void. Ако не ја прашав црнкињава за ЛСД, немаше никаква шанса за ова. И се пуштам со муабетов и ми вика, иам почекај, ми дава едно кесиче и ми вика пробај со некоја заедно. Доаѓа една ми ја зима кесичката отвара, си става на јазик и ме залапува. Јас у неверување што се дешава, се праам дека ова е нормално и секој ден сум ваков и продолжувам да лапам. И се беше јако до некое си време коа ми се деси тотален блек аут, а до тогаш бев исто ко у Enter the Void (фала @wot
). Знам дека бев у зен мод, кулирав, мислев дека денсам, уствари не сум денсал, таа ја лапав кај стигнам и следно будење ми беше у некој стан на 30 километри од оргиналниот. Уствари кај оваа дома. И ми вика you were pretty good considering how much alcohol and drugs you had. Враќам со considering that I can't remember shit I don't believe you. Се смее и идеме round 2, или за мене 1 сеедно. Ова ти се вика запишување на азиската листа. И се видовме со оваа уште неколку пати јер ми го возеше филмот, ама некако ми делуваше surreal пошо не сум тој тип, ама Токио е град на пороци. Амстердам коа ќе порасне сака да е Токио.Шала на страна, бидете внимателни каде идете и со кого, затоа што журките се на поинакво ниво таму. Јапонки лесно е да ќарите само ако знаат англиски, ако не тогаш, не си губете време. Повеќето се срамежливи, ама ако знаат јазик, после чашка две се многу љубопитни за странци т.е. белци. Треба да сте смотани да не познаете јапонка, внимавајте има многу филипинки, од нив бегајте, напорни се.
У принцип тоа е тоа, ако ми текне нешто ќе додадам утре, заедно со уште неколку слики.
odlicno si prosol za prv pat lol
si nacekal epten dobra cena za smestaj i na prava lokacija. bukira dur uste bese zatvoren jpn? tuka si bar 30-40% kjar, prakticno letot.
za jadenjeto kocka objasnuvase ednas deka za sam poeftino e nadvor da se hranis nego da gotvis. ako kombiniras 7/11, street food i maalskite restorantcinja epten eftino mozes da projdes ako trgnes na michelin star brzo stanuva skapicko... inace u jpn NE SE JADI DUR PESACIS ova vazi bukvalno za sto i da e. ova e isto ko da mocas na ulica. site ke te gledaat cudno, ako kupis street food ili zemes ramen od 7/11 ke jades na strana, obicno si imaat mestence za toa. isto i so muabet na sred trotoar, ako sakate da zborite ke se trgnete na strana a ne da ve zaobikoluvaat lol...
shteta sto ne ste sednale so jakuzata... ke ste si prosle ludo, oni ne se zamaraat so stranci uglavno osven ako ne ste cia i dea lol... ste mu bile interesni sto ste zalutale kaj nego, obicno takvi tipci gi otvaraat bas onie zeleznite vrati na tokyo za prav dozivljaj... kako i da e, damned if you do damned if you dont situacija e...
siguren si deka ti dala lsd?
tipkava sto si ja upoznal e hostesa u nekakov klub (se sekavas u koja naselba bese klubot?) obicno takvite lovat stranci preku den za vecerta da im plakaat pijacki a oni imaat procent, takvi zarabotuvaat i do kaj 500k yen na vecer... edna od baagi profitabilnite raboti za strankinja u japan pogotovo ako e grom... proveri si kolku te "kostala" taa vecer (vidi balans ma site kartici sto si gi nosel so tebe) zasto ako imas dupka u memorija obicno toa ne e bas lsd nego rufi.... doduse kaj tebe mnogu zavisi i od sto i kolku si piel a u golden gai nema malku pienje lol... kako i da e dobro si prosol si si nasol angel cuvar tamu lol... steta ne se sekavas sto bilo nisto cudno da si orgijal u klubot pred da si zavsel kaj nea u stan aj vlajda ke imas nekoj flashback... kolku god bese tipkata?
inace za toa kako ti ja dale drogata e prilicno normalno za azija. tamu e opasno ti kako stranec da nosis so sebe pa obicno oni ja nosat i taka ja davaat... bravo, bravo si do doziveal tokyo u golema mera...
si nacekal epten dobra cena za smestaj i na prava lokacija. bukira dur uste bese zatvoren jpn? tuka si bar 30-40% kjar, prakticno letot.
za jadenjeto kocka objasnuvase ednas deka za sam poeftino e nadvor da se hranis nego da gotvis. ako kombiniras 7/11, street food i maalskite restorantcinja epten eftino mozes da projdes ako trgnes na michelin star brzo stanuva skapicko... inace u jpn NE SE JADI DUR PESACIS ova vazi bukvalno za sto i da e. ova e isto ko da mocas na ulica. site ke te gledaat cudno, ako kupis street food ili zemes ramen od 7/11 ke jades na strana, obicno si imaat mestence za toa. isto i so muabet na sred trotoar, ako sakate da zborite ke se trgnete na strana a ne da ve zaobikoluvaat lol...
shteta sto ne ste sednale so jakuzata... ke ste si prosle ludo, oni ne se zamaraat so stranci uglavno osven ako ne ste cia i dea lol... ste mu bile interesni sto ste zalutale kaj nego, obicno takvi tipci gi otvaraat bas onie zeleznite vrati na tokyo za prav dozivljaj... kako i da e, damned if you do damned if you dont situacija e...
siguren si deka ti dala lsd?
tipkava sto si ja upoznal e hostesa u nekakov klub (se sekavas u koja naselba bese klubot?) obicno takvite lovat stranci preku den za vecerta da im plakaat pijacki a oni imaat procent, takvi zarabotuvaat i do kaj 500k yen na vecer... edna od baagi profitabilnite raboti za strankinja u japan pogotovo ako e grom... proveri si kolku te "kostala" taa vecer (vidi balans ma site kartici sto si gi nosel so tebe) zasto ako imas dupka u memorija obicno toa ne e bas lsd nego rufi.... doduse kaj tebe mnogu zavisi i od sto i kolku si piel a u golden gai nema malku pienje lol... kako i da e dobro si prosol si si nasol angel cuvar tamu lol... steta ne se sekavas sto bilo nisto cudno da si orgijal u klubot pred da si zavsel kaj nea u stan
aj vlajda ke imas nekoj flashback... kolku god bese tipkata?inace za toa kako ti ja dale drogata e prilicno normalno za azija. tamu e opasno ti kako stranec da nosis so sebe pa obicno oni ja nosat i taka ja davaat... bravo, bravo si do doziveal tokyo u golema mera...