СФРЈ беше економски пропадната држава. Кога ќе спомнат дека немало невработеност, јас само ќе ви дадам пример со западна Македонија. Од Гостивар па до Струга, значи во регионите Горна Река, Долна Река, град Дебар, горни Дебор, Долна Жупа, Горна Жупа и Дримкол, каде што во 60те години на 20 век имало можеби 120.000 жители, работеше една единствена здрава фирма- фабриката за гипс и гипсани полуфабрикати РАДИКА Дебар, додека од други стопапски објекти можеа да се набројат на прсти неколку задруги како влачари за волна, ткајачници за текстил и ќилими и фабриче за пластика, кои вработуваа по 50 луѓе. Невработеноста во овој западен дел на Македонија, каде населението е 90% македонско (муслимани и христијани), во СФРЈ беше макс. 10%, додека сите останати мораа на печалба да одат по другите ЈУ републики, Германија, Австрија, Италија.
Па кога ќе слушнам глупости како со пасош од СФРЈ можело да се работи во Германија
Заводот за вработување ги праќаше луѓето на работа во Германија, зошто СФРЈ не можеше да обезбеди работни места, а Германија барала работни места. Така и мои роднини заминале на печалба во Германија, онаа СФРЈ ги испратила таму.
Истата таа СФРЈ ги третираше сите селани како вработени, заради статистиката.
И да не заборавиме, платите во Македонија беа 3 пати (300%) помали од југословенскиот просек.
Ако во 1980 г. југословенската просечна плата била 300 долари, во Македонија просечната плата била 100 долари.