1. Стратешкото Нуклеарно вооружување се нема драстично променето од 90тите до денеска.
2. Ако поседувањето на стратешкото нуклеарно вооружување е единствен параметар кој е релевантент, а другите се симболични, како тогаш НАТО се најде да речеме во Литвнија, Летонија и Естонија?
И даље употребуваш паралели кои немаат ни од далеку заедничко со позицијата на Македонија. Почнувајќи од тоа дека балтичките земји имаат излез на море, а со тоа и далеку поголема вредност за НАТО, по прво територијално заобиколување на Русија и ограничување на нејзиното поморско влијание во Балтикот, по второ улогата на овие земји во услови на војна е најмалце она што ние го посакуваме за себе, да изиграваме нечиј жив штит.
Од друга страна на Балканот преостанале 2 земји без директна врска со Русија, ниту по воден ниту по земјен пат.
Опколени од буквално СИТЕ страни со воено помоќни армии, зависни од економски ресурси и без никаков излез на море. Да не ги спомнувам внатрешните етнички слаби точки кои дополнително не прават неупотребливи за Русија.
Дополнително отежнување е што сите наши соседи со или без НАТО би сакале и онака да се решат од нас.
3. Ниедна Балканска земја поединечно не е закана за Русија, меѓутоа сите заедно во НАТО, значат исклучување на Русија од тоа подрачје и буквално од Европа. Ако Русија сака да отиде чекор напред тогаш тој чекор е Балканот. Тоа во моментов можеби нема да се случи, но тоа е играта што се игра.
Па зарем тоа веќе не се случи? Што остана од Балканот, биди реален? Играта е завршена.
Но во услови кога светот се поларизира и завзема страни, во вакви едни услови во коишто се наоѓаме, тој потенцира дека таа страна ќе ни биде наметната. На крајот на краиштата, да се подсетиме, НАТО нас како Македонија очигледно не не сака и нема да не прими. Што преостанува ?!?!?
Дали мислиш дека народот и покрај све сеуште ќе подржува прозападни политичари во услови на интензивирана поларизација? Ја веќе гледам слики од Путин низ градов.
Немој бе да се наведуваш со нереални проекции, НАТО одамна не’ има кај што сака, страната одамна ни е наметната и сите сме свесни за тоа, освен оние пар фантазери кои мислат дека со телепортација Русите ќе дојдат до Македонија и ќе променат нешто.
Причините поради кои ние сеуште мислиме на Русија е поради надежта дека некој конечно може да не засака или барем да му требаме за нешто.
За жал отпишани сме и никому не требаме како народ, поготово што и онака сме бројно безначајни и бескорисно ја населуваме оваа територија за која лицитираат први нашите соседи.
Да не звучам само песимистички, има решение за секој проблем, но тоа не може да биде воено за нас и треба таквите идеи од старт да се сведат на минимум.
Русија почна своја позитивна ПиаР кампања во многу земји од НАТО и светот, нормално со поголема ефективност во словенско јазичните земји.
Она што треба да го одработи Русија за нас е да ги придобие поблиску западно европските земји и да ги врзе за својот енергетски систем, поволни услови и пријателска политика.
Русија може да и зададе смртоносен удар на Украина не само воено, но може и економски, меѓутоа токму овој страв ги одржува анти-руските чувства во живот. Она што би требало да направи е да им понуди сега на крајно осиромашените Украинци привилегија за ресурси и економска соработка, по 0 профит, со што би создала внатрешен притисок од страна на украинскиот народ врз про-западната хунта да го прифати дилот под условите на Русија во врска со Донбас. За Крим треба да се рециклира постапката за референдум до таа мера да се засилува позицијата на Русија бидејќи жителите на Крим ќе одлучат, се разбира може да се одигра сето ова под ОБСЕ мониторинг и сл. однапред договорен со некои големи сили на западот.
Во меѓувреме ние мораме да го јакнеме економскиот потенцијал со поголема соработка со БРИКС и другите земји, со сите сили да донесеме нивен моќен капитал во земјава, со што интересот за Македонија преку интересот за нивниот капитал ќе порасне до таа мера да бидеме сметани за исклучиво важен партнер во бизнисот. А секој си ја штити инвестицијата - тоа е правило бр.1
Друга работа која мора да ја направиме е да го примениме советот на Филип
“дури и магаре со злато може да ја освои Атина“. Одамна велам дека можеме нашиот излез да го купиме, со купување на луѓе, организации и политички партии во странство, фондови за спонзорирање на јавното мислење во круговите на ЕУ и сл.
А конечно треба да се примени и ликвидацијата на оние особи кои ни се најголеми душмани, дали тоа бил Самарас или албанското мафијашко-бизнис семејство во светот, треба да се извалкаат рацете.
И нема што да се срамиме од ова, затоа што елитата функционира по мафијашки кодекси, како што гласи the Godfather:
a man with a briefcase can steal more money than any man with a gun
Дури после ова можеме да размислуваме на долгорочна стратегија за понаградено сојузништво со Русија, откако многу многу услови ќе бидат исполнети.