- Член од
- 14 октомври 2021
- Мислења
- 441
- Поени од реакции
- 812
- Возраст
- 24
Мојот прв најголем страв е што ќе правам кога ќе ги нема моите, помислата дека нема да ги видам пак, ме гуши, знам да не спијам цела вечер, идам ќе видам дали дишат. Почнав да разговарам со психолог и подобро ми е. Мада пак ме фаќа тоа неделава, треба да се чујам со жената. Гледам дека искачам од шарки. Знам дека не можам да влијаам на тоа, ама тоа уште повеќе ме боли и повредува. Што не можам ништо да превземам.
Затоа гледам дома да помагам, да правам сѐ што можам место они, да проаѓаме време заедно повеќе, ете летово ќе идеме на одмор заедно. Ама пак знае некогаш да ми летне таа мисла, и цело расположение, воља за живот, сѐ ми заминува..
-а вака имам страв од висина, и непознато. Пример вселената ме плаши, кога возам нов пат, а не знам дали иде право, кривина, тунел, се осеќам шубе.
Затоа гледам дома да помагам, да правам сѐ што можам место они, да проаѓаме време заедно повеќе, ете летово ќе идеме на одмор заедно. Ама пак знае некогаш да ми летне таа мисла, и цело расположение, воља за живот, сѐ ми заминува..
-а вака имам страв од висина, и непознато. Пример вселената ме плаши, кога возам нов пат, а не знам дали иде право, кривина, тунел, се осеќам шубе.