Што кога имаш се, а сепак нешто недостасува?

[Annath]

Ако нешто ти недостасува, фактички немаш се.
Не возможно е да се има се, па затоа би предложила, задоволни сме од тоа што го имаме, но сепак ни недостасува нешто.

 

[Psyside]

Задоволството не доаѓа со постигнување, него со труд. Само целосна посветност на истиот е целосна победа, трудот - стремежот е "се"

 

[RED PASSION]

Човекот е вечно незадоволно суштество. Тоа треба да го прифатиме како наша особина и да не жалиме што е така, бидејќи токму тоа незадоволство не тера да си поставуваме нови цели и да се трудиме да ги достигнеме.....
Задоволство, срека...
Сите сметаме дека кога ке ја достигнеме најбитната цел, конечно ке постанеме среќни и задоволни засекогаш. Но, не е така. Тогаш доаѓа само разочарување дека напразно сме се труделе да дојдеме до таму. За што? За да бидеме понесреќни од претходно. Среќата не е на врвот, среќата е на патот до него! Сетете се кога Албер Ками го гледа Сизиф за среќен, кога е на врвот и се одмара. Но, греши.. Многу греши.... Многу е поубаво чувството кога имаш цел пред тебе и сила која те води да успееш и да стигнеш што подалеку. Тогаш не можеш да бидеш изгубен, затоа што пред тебе постои само патот по кој се искачуваш. А кога ќе стигнеш горе... Е тогаш не е баш убаво кога ќе се сетиш дека следно што те чека е повторно да се стркалаш во подножјето, таму од каде што си тргнал. Па што е поубаво...