Прваче маче! :)

[СпаЈдеР]

E јас скоро на секој детал се сеќавам, т.е. не на секој, ама сепак на повеќето се сеќавам. Тој прв училишен ден баба ми ме разбуди. Јас целиот возбуден од вчера си ги бев средил книгите(ова кај некои трае секогаш, односно се организирани, ама од прво одд, не се сеќавам никад повеќе да сум ги ставил книгите у ташна претходниот ден). Си бев облекол едни летни кратки панталони што беa пар со една блуза на кратки ракави, пак зелена, тој ден летото уште не беше целосно заминало. Е сега не можам да се сетам зошто, ама накај школото бевме тргнале со џипот на дедо ми(не со колата). И додека возевме јас реков "леле ама е долг патов,јас ќе се загубам ако одам сам " И онака гледав налево и надесно ко загубен марсовец бидејќи и не ја знаев доволно гевгелија(дојдов на 5ипол-6 години тука + скршена нога). Ја прашав сестра ми накај води оној пат(патот кој беше кратенката до школото) и ми рече дека од таму идела пешки она . На школото почнаа да ни ги читаат имињата, па за да се запамети оној прв школски ден додека идев нагоре по скалите, татко ми ме сликаше и таа слика уште стои закачена на ѕидот во мојата детска(повеќе од 8 години ). Кога видов кои беа у моето одд јас прво неќев таму бидејќи и немав многу познаници освен двајца со кои во тоа време не се имав баш-баш. Ама во секој случај, наставничката рече да си се претставиме сите и потоа почна да не става кој на која клупа ќе седи. Училницата, беше распоредена вака:

За да нема забуни стаив бои на секој предмет:жолти се клупите,таблата темно зелена, на наставничката масата светло зелена, некаква црвена боја столовите, и црната боја на столот кај шо седев јас.
Инаку бевме распоредени со броеви, и бев се паднал со едно прекрасно девојче кое ми стана симпатија за неполна недела, и ја сменив дури после 3 дена
Сакам да кажам, тогашните симпатии ги менев ко чорапи, секоја ми беше за еден ден У секој случај, годините од прво до четврто одделение беа прекрасни, а во нив спаѓа и овој прв ден

 

[Apokalipto]

auuuu memory како беше..... хмммм неможев да заспијам ќефој бев шо би рекле во бт ха ха..... знаете голем моментат во школо пред тоа од дома надвор сам нигде не пуштен - ме чувале како лав а бодами и требало сум бил права пропаст за околината и екологијата не се сеќава што носев баш мислам беше бела маичка и фармерченца фризура до уши шлем стрижан, учителот го знаев како се вика пред тоа го имав запознато па онака си бев без капка срам и само што ме ставија во училница од прва: ЕЈ БРАНКО !!!! на ова тој ми дојде и ми рече не Бранко - наставниче викај ми - јас важи Бранко ова не од инает за инает научив другиот ден - инает да водам со наставникот. Кај седев........ хмммм ме ставија негде мислам до женско беше комшивката па помирен да сум бил... за тепање на тремата не извади и ни даде креда да сме црткале полжавчиња на табла леле мајко моето прво соочување креда vs табла и изнацртав не полжавче туку полжавиште колку што можев да досигнам во висина ја цртав спиралата потоа (методов му беше успешен) не прозиваше.... па во куњата на по едно лепче со мармалад па запознавање со готвачката + free ride/кругче околу школо што се покажа кобно пола деца фатија патот за дома ... мене ме сопре Бране на пола пат..... + се степав со еден глупак (инаку добар другар сега ) и тоа сега за сега....​

 

[зунза]

ни дадоа беџови со знак 1-а а мене ми беше криво што не стигнав на време и не ми дадоа крем банана

...и на влезот имаше девојче од поголемите генерации што даваше чоколадни бонбони..

Оти нас не ни даваа благо??!! :nesum:

Не бев којзнае што весела дека тргам на школо, дури сега ко ќе ми текни ми се чини дека нешто чудно ми беше.
Битно, цело време (ама баш цело време!), бев убедена дека мене ќе ми биди истата учителка што му беше на брат ми. Ама убедена!

И ме дотера мајка ми, и одиме сега на школо.
Во дворот стоевме сто саати и чекавме да ѕвони то глупото ѕвонче и во меѓувреме помина таткото на една сероња шо учеше со мене и ни подели покани за на роденден кај неа оти неа и било роденден на 2ри.
Чудо големо, сеа здраво не и велам.
И ај ѕвона шо ѕвона и влеговме и се качивме сите горе по скали во холот пред споменикот на Гоцета Делчев и безвезниот хор на учителот по музичко Иван (иначе хроничен алкохоличар), и ја слушнавме песната која ни стана кошмар цел живот од тогаш:
О, војводо Делчев, о јунааааку славен...

И ајде сега да не прочитаат за да не наместат по класови.
Го читаат класот на таа кај што сакав да паднам јас..арно ама мене не ме прочитаа. Паники!! Ме прочитаа прва во класот на учителката Соња, јас намрштена,полурасплачена,напиздена, така бледо ја погледнувам мајка ми и мајка ми само така фино насмеана со мимики ми вели: Терај, во ред е. И си тргнав јас.
Ми закачија на блузето зелено јаболко од хартија и ми напишаа 1во-2.
Не ми требаше многу време да се помирам, флексибилен чоек сум јас.
После то, му го фатив редот.

 

[Billa Bong]

Оф низ какви стравови сум поминувал кога бев во градинка....

Секој ден сум плачел пред да одам во градинка..ама татко ми дека строг у кола и

ајт ке ме шутне таму..мајка ми не мајка ми дојди мило не ми плачи а гугу гага

итн..
Ај што ке ме остаеше татко ми ке ме остаеше и одма од оградата со солзи во очи го гледав..ама ај се сопирав малце незнам како само...јадев за јадење се беше ок ама коа ке требаше да се легнува пак почнував со квичење...и 2 3 пати така и и татко ми попушти...после дедо ми секој ден во 11.00 ме зимаше за да не спијам..ама стравот остана да не ме остават пак така...тоа беше се до 6 години после бев поопуштен...и почнаа глупирањата...

Коа ке ми текне дека тоа другарчето и го.... од фаца на едно девојче тоа нема да го заборавам и оваа немој бе петаар немој ја гледам ко муле си викам што прави овој бе ...потоа исто во градинка коа јадевме палента и коа на тоа другарчето.му летна палента....меѓу цицки на учителката ..абе што не....циркузи...во 2-ро другар ми ме ѓњавеше ме тераше да му пишувам домашни иначе ке ме тепал и ја пишуев на одмори бегав по скали седев пред канцеларија и чекав наставничката да излезе за да и кажам ама оваа мува не ја лазеше и ја си пишувам си пишувам еднаш ми скурчи и му пукнав шамар и овој почна да плаче..ама и тоа не му беше доста пак ме тераше ја трпам трпам и на крај го викам татко ми доаѓа и вика кој е тој ја му покажуем на тато и му вика уште еднаш ако си закачнал саше ке те дигнам на клоци...а пред тоа тој другарот и рече на баба ми мрш мори ....и баба ми ке ти викнам Милиција и заради тоа и така изреагира татко ми....и од тогаш другари другари ....

Тие работи никогаш нема да ги заборавам....

Еве го моето

 

[Fabullous_178]

Си го изгубив букварот првиот ден...
Третиот ден се степав со дете шо 12 години ми е најдобар другар...
И после некое време станав најдобар у клас оти знаев да читам,а будалите не знаеја...хаххаха

 

[~~БоЖиЦа~~]

Za mojot prv ucilisen den znam deka koga trebase da gi kacam skalite tie bea i pogolemi od mene ne bas pogolemi ama tuka nekade duri se kaciv do ucilnica''dusata mi izleze'' .A koga sednav vo klupata do mene bese sednato edno devojce i koga jas i rekov zdravo taa me pogledna i si se svrti kako da ne postojam:kesa: .ama faktot deka premnogu go sakav ucilisteto me pottikna da se vratam tamu i drugiot den

 

[MaRiNa`Oh]

Oooo страшно! Само шо ги видоф чорапите шо требит да ги носам одма ме надвладеа една таква фрустрација зш ми беше прилично јасно каков ќе е остатокот! Црни лаковани кондурчиња, бели чипкани чорапи,шарено фустанче од Австралија (од роднини пратено, нормално), со пуштена коса (тогаш златна боја имав и мека ми беше, ее времиња). Цел пат до училиштето мислев лошо за сестра ми (незнаев шо е пцуење) зш таја се имаше облечено во фармерки и тексас јакниче зш беше гооолема (5то одделение). Личев на торта.

Така исфрустрирана стигнав до моментот да видам која ќе ми е всушност, учителка, и гледам едно мало динамично женуле со 3 метра шатирана коса и зелен фустан. Едно комшифче до мене ме предупреди дека е швркната (иако беше луда - во позитивна смисла -, си поминавме нааајубо со нејзе, не ко некој шо ги тероризират децава уште не пркнати), и исто дополни дека му личела на исплашен диригент. Во сета таја трема јас прснав од смеење онака јасно и гласно и сите во мене. Јас ко шо цел живот си имам навика да се црвенеам тогаш почнав да се топам.

Другарчињата ми се погодија, немавме елити, такви работи, цел клас се нарековме Кисели Краставички уште од третиот ден заедно (да, учителката е крива за нашата блага забеганост од нормалното, да не речам ретардираност, прегруб збор е).

Убај спомени, убај..

 

[ThugProphet]

Pa pamtam deka ne sakav da odam na skool, nikogas i ne sum sakal.
Mi bese shinata rakata nesto, otecena do daske, rakata vo zavoj, nosev naocari i izlgedav ko kreten
I ko pojdov: HAOOOOOOOOSSSSSS!!!!!!!!!!!! Odma zaminav ko uplasen, mi bese strav da se vratam, pa majka mi me nosese, t.e. me vleckase po nejze, a jas placev. I ko sednav na klupa, uplasen, pamtam deka cela nedela zbor ne kazav, osven ko me prasuvaa kako se vikam.
Posle se sredi se, ama koi festi bea . I sea ko ke mi tekni.. Smesno mi e malku

 

[ThugAngel]

...

Хмм,првиот у4илишен ден...
Паметам дека беше сон4ево надвор и у4илишниот двор вриеше од прва4иња исплашени до немајкаде(зашто сепак нели,влегуваш во нова средина подбуцнуван од околните извори-мама и тато кои ти го претставуваат у4илиштето како втор дом и нормално криејќи го фактот дека ќе ти го одерат мозокот од испрашувања во наредните 8 години)...
До школото ме носеше мајка ми,а јас рака под рака со моето снег-бело фустан4е и црни лаковани кондур4иња се 4аталев низ правливиот пат и за среќа ги утнав сите бандреи наоколу(току бев возбудена тој ден)...
Пред да тргнам неколкупати ме сликнаа со фотоапаратот за успомен од добрите стари времиња после да има
Кога стигнав во у4илишниот двор беше преполно,а јас ионака мале4ка само нагоре глеав,слеана во метежот од љубопитните детски срца и ја барав мојата редица каде требаше да бидат останатите од мојот клас и мојата наставни4ка...
Ги најдов најпосле,само најтраги4но беше...сите класови наместо букви или бројки како кај останатите училишта имаа цимболи во вид на овошја како знак за распознавање!!!
И така си станав јабол4е оттогаш...језда благо ми по4на годината и од по4еток ми беше мерак да одам на школо(повеќе заради пло4ката што ја игравме во двор на големиот одмор отколку у4ењето),после петто сфатив што зна4ело да се утепуваш од у4ење и пак да не можеш се да постигнеш...
Ама како и да е...споменот остана...а и фустан4ето сеуште си го 4увам....можеби за да ме потсетува токму на тој прв ден исполнет со преду4илишна радост и невина збунетост...

Поздрав и По4ит од Р.А.

 

[joki]

Знам мамита ме носеше, јас не бев ништо посебно возбудена...збунета повеќе
Ми објаснуваше по пат дека постојат голем и мали одморчиња, на тоа се радував најмногу
Кога стасав вучилница знаев една цура, веднаш се упатив кај неа...Врвулици, дечиња се дерат, се прчат со новите сандалки и слично
Учителицата влегува и ни кажува дека од наредниот ден треба да ја пречекуваме со фразата: Добар денн учителкеееее! Смешки.
Ам то...

 

[Dzish]

Не памтам мал бев ... Инаку ме носеа мама и баба... и толку. Не пуштија за 15-20 мин и после од тогаш сам на школо. А никој од родтелите не го имаа викнато. Не знаеа каде е школото (кога почнав да одам средно )

 

[Маwечко]

Првиот школски ден не собраа со родителите во фискултурната сала и не читаа и мене ми го промашија акцентот ( пред толку многу луѓе- сељаци ) и после сите со наставничките одевме во нашата училница и такво изгубено цело си фатив под рака уште едно такво исто како мене изгубено и заедно седевме... се сеќавам дека и мајка ми сакав да ја носам со мене во училница .

И толку ме служи меморијата...

 

[пробистипка]

Ајде да се вратиме "малку" назад во времето
Дали се сеќавате на вашиот прв училишен ден? И општо кога сте биле првачиња.. Некоја посебна случка или било што..
Како се чувствувавте со ранецот на вас, полно деца, учителките.....седнувате на клупа..првпат...дали имавте трема, ви беше интересно? :helou:
Јас се сеќавам ден пред тоа си ги пресеков вените и првиот ден бев во завои, и сите ме прашуваа што како ? ептен бев збунета пред училишниот двор....а и не ми се допадна учителката моја бидејќи имаше една помлада јас таа си ја сакав дете ко дете :baeh:
Па после седнав на столче на прва клупа ( ептен се радував поради тоа) се запознав со другарчето до мене и така ми почна првиот училишен ден.... а памтам еден почна да плаче по мајка му кога си заминуваше ахаха :pos2:

а вашиот прв училишен ден......?

Темата ме натера да се вратам неколку години наназад .Тоа беше посебен ден за мене повеке моите дома имаа трема како ке се снајдам неголи јас.Прв училишен ден знам дека бев у мини .Бев многу опуштена и само ги гледав како другите плачат.Кога слушнав која ке ми биде учителка само потскокнав и му мавнав на татко ми.Потоа отидовме во училница и знам ме стави да седам до едно девојче што прв пат го гледав.А тоа до ден денес ми остана другарка и уште учиме заедно.Потоа ни дадоа книги и ја многу срекна отидов кај татко ми и потоа цел ден се радував за книгите.Тоа беше првио ден на училиште.

 

[delfybuba]

ех,убави времиња беа тоа...
со долга коса,фатена во реп ,одозгора бела панделка(како мала принцеза бев),се радував дека ке одам на школо...
влеговме со учителката во училницата и не праша кој знае некоја песничка-сите ќутат а јас скокам-јас,јас...
и кажав песничка и на учителката и блеснаа очите и тој сјај нема никогаш да го заборавам-и одма ми стави ПЕТКА во дневникот,мислам уште се радувам...

 

[Фокси]

Се сеќавам на првиот школски ден.
Ко изгубен германец бев:nesum:Многу бев тажна бе ууу ко ќе ми текнит.Знам бев облечена во црвени шорцој и црвена блуза демек тонираноА косава во кикици ми беше.
Пак седната бев во првиот ред и се сеќавам си ги нишав нозеве цело време.
Дур бев забаваче тато ме попраќаше до училница немаше шанси сама да појдам дан ми била влезена учителката па шо ќе сум и речела.