- Член од
- 14 ноември 2011
- Мислења
- 2.277
- Поени од реакции
- 4.314
DUNE: PART TWO (2024) - Тема за тие што гo гледале филмот! (SPOILERS!)
- Креатор на темата Io Sono Interista
- Време на започнување
- Член од
- 14 ноември 2011
- Мислења
- 2.277
- Поени од реакции
- 4.314
Јас пак да си пишам нешто. Го гледав пред некој ден повторно, по стоти пат. Добро, не по стоти, ама сигурно 10-ти. Не знам како досега не ми е текнало да проверам што значи знакот на влезот од рудникот на кој пишува „Dictum ac factum“. Сега гледам дека на англиски превод значи „word and deed“ или „No sooner said than done“. Слободен превод на македонски би било нешто во стилот на „дела, а не зборови“, или уште послободен „Фати се за работа“. Што сака да ни каже Триер со ова?
Мое мислење. Нормално, јасно е дека знакот е обесен на рудникот како еден вид мотивација за рударите пред да влезат. Нешто слично како што на нашите рудници пишува „Среќно“. Сепак, паролата Dictum ac factum не се однесува само на рудникот, туку и на целиот град. Ова всушност и претставува совршеното мото на градот. Граѓаните на Догвил сметаат дека вредноста на еден човек зависи од тоа колку напорно работи. Во случајот со Грејс, тие веруваат дека напорната работа е она што Грејс може да го понуди како одговор на нивната „добрина“ и „гостопримливост“. Грејс треба несебично да работи, ако сака да ја оправда довербата која жителите (привидно) ја имаат кон неа.
Паролата која всушност се наоѓа во центарот на филмот, може да се разгледа и од друга перспектива. Зборовите и делата се две спротивставени термини. Dogville се обидува да покаже што се случува понекогаш кога ќе се премине од зборови на дела. Том, градскиот филозоф, на почетокот од филмот вели дека сака да ги освежи сеќавањата на неговите сограѓани преку илустрација. Во тој момент, идите на Том претставуваат само празни зборови. Како што се одвива дејството во филмот гледаме дека идеите добива телесна форма. Зборовите преминуваат во дело. Идејата дека Грејс треба да работи за да возврати на довербата која и' е укажана се претвара во дело проткаено со физички и психички малтретирања и понижувања. На крајот, делото завршува брутално. Со ова Триер ни дава пример за моќта на човековите зборови и последиците кои можат да настанат поради истите.
Мое мислење. Нормално, јасно е дека знакот е обесен на рудникот како еден вид мотивација за рударите пред да влезат. Нешто слично како што на нашите рудници пишува „Среќно“. Сепак, паролата Dictum ac factum не се однесува само на рудникот, туку и на целиот град. Ова всушност и претставува совршеното мото на градот. Граѓаните на Догвил сметаат дека вредноста на еден човек зависи од тоа колку напорно работи. Во случајот со Грејс, тие веруваат дека напорната работа е она што Грејс може да го понуди како одговор на нивната „добрина“ и „гостопримливост“. Грејс треба несебично да работи, ако сака да ја оправда довербата која жителите (привидно) ја имаат кон неа.
Паролата која всушност се наоѓа во центарот на филмот, може да се разгледа и од друга перспектива. Зборовите и делата се две спротивставени термини. Dogville се обидува да покаже што се случува понекогаш кога ќе се премине од зборови на дела. Том, градскиот филозоф, на почетокот од филмот вели дека сака да ги освежи сеќавањата на неговите сограѓани преку илустрација. Во тој момент, идите на Том претставуваат само празни зборови. Како што се одвива дејството во филмот гледаме дека идеите добива телесна форма. Зборовите преминуваат во дело. Идејата дека Грејс треба да работи за да возврати на довербата која и' е укажана се претвара во дело проткаено со физички и психички малтретирања и понижувања. На крајот, делото завршува брутално. Со ова Триер ни дава пример за моќта на човековите зборови и последиците кои можат да настанат поради истите.
- Член од
- 14 ноември 2009
- Мислења
- 17.289
- Поени од реакции
- 15.490
Па и не беше баш така.
Том ја предложи оваа идеја, иако на граѓаните од Догвил воопшто не им беше потребна помош. И постепено работата стануваше се понапорна и понапорна...
- Член од
- 14 ноември 2011
- Мислења
- 2.277
- Поени од реакции
- 4.314
Да знам дека на почетокот Грејс ги молеше да им помага, ама сите ја препраќаа кај друг. Постепено се опуштија и прифатија да им помага под изговор „за твое добро е, а не за наше“. Сепак, мислам дека уште на почетокот глумеа лудило, демек многу се фини и обѕирни. Бидејќи постепено во филмот им ја видовме вистинската природа ме тера да мислам дека тоа што на почетокот не сакаа да работи беше лага. Таков заклучок извлеков и од знакот од рудникот.
Srcee
Unforgettable
- Член од
- 29 април 2008
- Мислења
- 5.275
- Поени од реакции
- 3.496
И испадна како во Кога Боговите паѓаат на теме, со кока колата. На почетокот дури беа без неа - никому не му требаше. Ама после кога свикнаа, каде да помогне попрво.
Ауу се револтирам за филмов кога мислам. Колку беа луѓето фини на почетокот, таа кога и подметна пари на Никол Кидман кога оваа требаше да замине. Убаво ги снајде на крај.
Ilumious
Патник, педер, поет, администратор, масон
- Член од
- 29 јануари 2007
- Мислења
- 84.962
- Поени од реакции
- 195.489
Ќе улетам и ја на темава, ВЛЈ више срам го фати 
мене додека го гледав филмов највеќе впечаток ми остави тоа што луѓето таму се ко едно 80% од луѓево на земјава и во една рецензија ја најдов узречицава што целосно го опишува тоа што сакам да го кажам - дај им прст, ќе ти ја земат цела рака. На почетокот на граѓаниве не им требаше никаква помош, потоа испадна дека и тоа што го прави Грејс е малку и недоволно. Па не ја ни плаќаа отпосле.
мене додека го гледав филмов највеќе впечаток ми остави тоа што луѓето таму се ко едно 80% од луѓево на земјава и во една рецензија ја најдов узречицава што целосно го опишува тоа што сакам да го кажам - дај им прст, ќе ти ја земат цела рака. На почетокот на граѓаниве не им требаше никаква помош, потоа испадна дека и тоа што го прави Грејс е малку и недоволно. Па не ја ни плаќаа отпосле.
- Член од
- 14 ноември 2011
- Мислења
- 2.277
- Поени од реакции
- 4.314
Фала ти, сега веќе не ми е толку срамЌе улетам и ја на темава, ВЛЈ више срам го фати
И да, реченицата не само што го доловува Догвил, туку и светот околу нас, иако случаите во нашата околина не се толку екстремни.
RocknRolaa
Rafa Para Siempre
- Член од
- 21 февруари 2010
- Мислења
- 6.869
- Поени од реакции
- 9.740
Мислам дека е време Догвил да замине во историјата 
Одиме со ново парче, со малку понеконтроверзна содржина, меѓутоа со тема која може да се дискутира и во овој подфорум.
High Fidelity
Ова е постар филм, кој има доста фанови меѓу нашиве ни филмомани. Па затоа првото и основно прашање е дали филмот е толку добар или само се изгради култ околу него? Има ли суштина во приказната или пак се нафрлени сосем непотребни животни случи на главниот ни дечко?
И последно и најважно ( ова за машкиот дел од популација посебно ): Ја направи ли вистинската работа Кјузак што реши да се смири на крај со девојката?
Одиме со ново парче, со малку понеконтроверзна содржина, меѓутоа со тема која може да се дискутира и во овој подфорум.
High Fidelity
Ова е постар филм, кој има доста фанови меѓу нашиве ни филмомани. Па затоа првото и основно прашање е дали филмот е толку добар или само се изгради култ околу него? Има ли суштина во приказната или пак се нафрлени сосем непотребни животни случи на главниот ни дечко?
И последно и најважно ( ова за машкиот дел од популација посебно
): Ја направи ли вистинската работа Кјузак што реши да се смири на крај со девојката?
- Член од
- 14 ноември 2011
- Мислења
- 2.277
- Поени од реакции
- 4.314
Гудбај Dogville 
Ќе ми недостига one-on-one almost односот што го имавме во оваа тема. За среќа, хелоу High Fidelity. Филмот повторно го гледав пред некое време кога џимеј ја отвори темата за нетипичните романтични филмови, што значи дека колку-толку ми е свеж во сеќавање. Да започнеме по ред.
Дали е филмот толку добар? Да. Зошто? Бидејќи, како што знаеме, ова не е типична, клиширана романтична комедија, туку комедија за човек кој нема многу голема верба во љубовта и не знае да се носи со истата. За разлика од повеќето филмови на оваа тема, овде гледаме што му се случува на мажот во врската. Сите очекуваат мажите да се посилни, повоздржани и да не покажуваат толку емоции кога ќе раскинат со некоја. Овде гледаме дека и мажите страдаат во таквите ситуации. Друга работа што го прави филмот толку добар е што ја разгледува поврзаноста помеѓу музиката, љубовта, па и животот. Преку главниот лик гледаме дека некои луѓе имаат саундтрак за секој значаен/ незначаен момент од животот.
Дали случаите се рандом? Не, туку се поврзани со она што во моментот му се случува на Роб. Со тоа што тој ги набројува топ 5-те раскинувања ние го запознаваме самиот лик, но и тој се сапознава самиот себеси. Овие настани му даваат можност повторно, од друга временска дистанца, да се потсети на врските и да испита what went wrong. Ова е важно бидејќи на овој начин главниот лик пројавува интерес за самоиспитување и самокритика. Во ова можат да се пронајдат многу луѓе. Всушност, веројатно повеќето се имаат запрашано нешто во стилот на: Се прашувам што се случи со [рандом име]?
И последното. Мило ми е што прашањето го постави од машка перспектива, а не праша: Дали е во ред што Лора му прости? Според мене Роб ја направи вистинската работа и на некој начин тоа беше неминовно. Иако во текот на филмот протагонистот ни личеше на човек кој е вечно осуден да ја игра улогата на одбиен тип, сепак јасно беше дека не може вечно да тера така и дека ќе мора да се скраси. И самиот го сфати тоа дур ги набројуваше четирите работи кои најмногу го привлекуваат кај неа.
Ќе ми недостига one-on-one almost односот што го имавме во оваа тема. За среќа, хелоу High Fidelity. Филмот повторно го гледав пред некое време кога џимеј ја отвори темата за нетипичните романтични филмови, што значи дека колку-толку ми е свеж во сеќавање. Да започнеме по ред.Дали е филмот толку добар? Да. Зошто? Бидејќи, како што знаеме, ова не е типична, клиширана романтична комедија, туку комедија за човек кој нема многу голема верба во љубовта и не знае да се носи со истата. За разлика од повеќето филмови на оваа тема, овде гледаме што му се случува на мажот во врската. Сите очекуваат мажите да се посилни, повоздржани и да не покажуваат толку емоции кога ќе раскинат со некоја. Овде гледаме дека и мажите страдаат во таквите ситуации. Друга работа што го прави филмот толку добар е што ја разгледува поврзаноста помеѓу музиката, љубовта, па и животот. Преку главниот лик гледаме дека некои луѓе имаат саундтрак за секој значаен/ незначаен момент од животот.
Дали случаите се рандом? Не, туку се поврзани со она што во моментот му се случува на Роб. Со тоа што тој ги набројува топ 5-те раскинувања ние го запознаваме самиот лик, но и тој се сапознава самиот себеси. Овие настани му даваат можност повторно, од друга временска дистанца, да се потсети на врските и да испита what went wrong. Ова е важно бидејќи на овој начин главниот лик пројавува интерес за самоиспитување и самокритика. Во ова можат да се пронајдат многу луѓе. Всушност, веројатно повеќето се имаат запрашано нешто во стилот на: Се прашувам што се случи со [рандом име]?
И последното. Мило ми е што прашањето го постави од машка перспектива, а не праша: Дали е во ред што Лора му прости?
Според мене Роб ја направи вистинската работа и на некој начин тоа беше неминовно. Иако во текот на филмот протагонистот ни личеше на човек кој е вечно осуден да ја игра улогата на одбиен тип, сепак јасно беше дека не може вечно да тера така и дека ќе мора да се скраси. И самиот го сфати тоа дур ги набројуваше четирите работи кои најмногу го привлекуваат кај неа.
- Член од
- 23 декември 2011
- Мислења
- 980
- Поени од реакции
- 1.365
Првиот пат кога го гледав филмов го обожавав. На повеќе гледања се помалку и помалку ми се допаѓаше ликот на Џон Кјузак ама па како што размислував тоа негово однесување му давеше реалност на филмот.
И Тим Робинс. Прочитав во некој весник задоволен кометар за замисленото тепање што му го удрија Кјузак и компанија. Наводно ликот на Робинс ги потскеќал на тип што слуша Бугарска музика
И Тим Робинс. Прочитав во некој весник задоволен кометар за замисленото тепање што му го удрија Кјузак и компанија. Наводно ликот на Робинс ги потскеќал на тип што слуша Бугарска музика
Io Sono Interista
The original, one and only IoSono.
- Член од
- 21 декември 2007
- Мислења
- 28.321
- Поени од реакции
- 57.791
Филмов е лектира. Повелеле.
Болиглава
A cold fact
- Член од
- 16 јуни 2007
- Мислења
- 4.701
- Поени од реакции
- 2.353
Филмов е уникат. За в музеј. И покрај идејата за претставување на општеството во Америка во тие години во кој е издаден, има и многу силна водечка приказна во која емоциите и општо сите човечки фрустрации на секојдневието се прикажани на маестрален начин од Даглас.
Интересен е од прва до последна минута. И многу е кул. Динамиката ми беше луда, не мрднав со глава лево-десно.
Кој не го изгледал, срам да му е.
Интересен е од прва до последна минута. И многу е кул. Динамиката ми беше луда, не мрднав со глава лево-десно.
Кој не го изгледал, срам да му е.
Io Sono Interista
The original, one and only IoSono.
- Член од
- 21 декември 2007
- Мислења
- 28.321
- Поени од реакции
- 57.791
Не знам ни од каде да почнам. Тотално еден од моите омилени филмови и Бил Фостер (Мајкл Даглас) еден од моите омилени ликови. Филмот кој го опишаа со линијата „Авантурите на обичниот човек во војна со секојдневието“ јас го опишувам со линијата „Мајкл Даглас е испизден и си оди дома!“
Falling Down е приказна за падот на човештвото - падот на стандардот, на моралните вредности, на урбаниот човек кој некогаш хранел фамилија со една работа а сега живее со прекувремена работа и задолжување, под секојдневен стрес и максимално искористен од работодавците. Свесен за проблемите во општеството но немоќен да промени било што, доаѓа време кога нешто лесно може „да пукне“ во неговата психа, што се случува и со нашиот (анти)херој.
Бил Фостер е јак мадафака, според мене најдобрата улога во кариерата на Мајкл Даглас. Бил Фостер е типичен кајганџија кој постојано мрчи за сите неправди кои се случуват околу него. Но кога еден ден Бил Фостер е отпуштен од работа после години служба, заглавува во сообраќаен метеж, не може да стигне на роденденот на ќерка му и горештината му удира во глава, нешто пука во него. Се обидува да стигне дома но овој ден, нема намера да премолчи и да прости никаква неправда.
Nick: Just what kind of vigilante are you?
Bill Foster: I am not a vigilante. I am just trying to get home to my little girl's birthday party and if everyone will just stay out of my way, nobody will get hurt.
Според мене, Бил Фостер е херој на обичниот човек, не е анти херој како што некои го доживуваат нити пак обичен лудак. Бил Фостер има одлична перцепција за работите, знае кога го лажат, знае кога го крадат, и реагира на тоа. Некогаш фактите му се измешани или работите му се нејасни, затоа што сепак е обичен човек кој има тежок ден, но во главно ја погодува поентата.
Mr. Lee: Take the money.
Bill Foster: You think I'm a thief? Oh, you see, I'm not the thief. I'm not the one charging 85 cents for a *stinking* soda! You're the thief. I'm just standing up for my rights as a consumer.
Не знам која сцена да ја изберам, дали расправијата за лименка кока-кола, идиотите во фаст-фуд ресторанот, старците на теренот за голф... сите легендарни, но некако најкул сцена е онаа со улицата:
Bill Foster: What are you doing to the street?
Construction Worker: We're fixing it! What the Hell does it look like?
Bill Foster: Two days ago it was fine. Are you telling me the street fell apart in two days?
Construction Worker: Well, I guess so.
Bill Foster: Pardon me, but that's bullshit. You see, I don't think anything's wrong with the street! I think you're just trying to justify your inflated budgets! I know how it works! If you don't spend the projected amount this year, you don't get the same amount next year! Now, I want you to admit, THERE'S NOTHING WRONG WITH THE STREET!
...во која на крај има уште една хебено јака поента, кога детето ќе му покажува како се пука со базука
И на крајот:
Sergeant Prendergast: Let's meet a couple of police officers. They are all good guys.
Bill Foster: I'm the bad guy?
Sergeant Prendergast: Yeah.
Bill Foster: How did that happen?
Не бе Бил, братче, нека не те лажат комуњарите, не си ти the bad guy. Ти си само обичен човек кој решил да не биде послушен повеќе, да застане против системот и против неправдите, по секоја цена. Може си малку луд, ама затоа ќе останеш еден од легендарните ликови на филмското платно. Колку само ни фали еден Бил Фостер на нашите улици...
Знам дека филмот нема да предизвика голема дискусија затоа што дел од вас го имаат гледано одамна а поголемиот дел воопшто го немаат гледано, но се надевам дека додека е поставен некој ќе се нафати да го изгледа. Ќе ми се заблагодарите подоцна
Falling Down е приказна за падот на човештвото - падот на стандардот, на моралните вредности, на урбаниот човек кој некогаш хранел фамилија со една работа а сега живее со прекувремена работа и задолжување, под секојдневен стрес и максимално искористен од работодавците. Свесен за проблемите во општеството но немоќен да промени било што, доаѓа време кога нешто лесно може „да пукне“ во неговата психа, што се случува и со нашиот (анти)херој.
Бил Фостер е јак мадафака, според мене најдобрата улога во кариерата на Мајкл Даглас. Бил Фостер е типичен кајганџија кој постојано мрчи за сите неправди кои се случуват околу него. Но кога еден ден Бил Фостер е отпуштен од работа после години служба, заглавува во сообраќаен метеж, не може да стигне на роденденот на ќерка му и горештината му удира во глава, нешто пука во него. Се обидува да стигне дома но овој ден, нема намера да премолчи и да прости никаква неправда.
Nick: Just what kind of vigilante are you?
Bill Foster: I am not a vigilante. I am just trying to get home to my little girl's birthday party and if everyone will just stay out of my way, nobody will get hurt.
Според мене, Бил Фостер е херој на обичниот човек, не е анти херој како што некои го доживуваат нити пак обичен лудак. Бил Фостер има одлична перцепција за работите, знае кога го лажат, знае кога го крадат, и реагира на тоа. Некогаш фактите му се измешани или работите му се нејасни, затоа што сепак е обичен човек кој има тежок ден, но во главно ја погодува поентата.
Mr. Lee: Take the money.
Bill Foster: You think I'm a thief? Oh, you see, I'm not the thief. I'm not the one charging 85 cents for a *stinking* soda! You're the thief. I'm just standing up for my rights as a consumer.
Не знам која сцена да ја изберам, дали расправијата за лименка кока-кола, идиотите во фаст-фуд ресторанот, старците на теренот за голф... сите легендарни, но некако најкул сцена е онаа со улицата:
Bill Foster: What are you doing to the street?
Construction Worker: We're fixing it! What the Hell does it look like?
Bill Foster: Two days ago it was fine. Are you telling me the street fell apart in two days?
Construction Worker: Well, I guess so.
Bill Foster: Pardon me, but that's bullshit. You see, I don't think anything's wrong with the street! I think you're just trying to justify your inflated budgets! I know how it works! If you don't spend the projected amount this year, you don't get the same amount next year! Now, I want you to admit, THERE'S NOTHING WRONG WITH THE STREET!
...во која на крај има уште една хебено јака поента, кога детето ќе му покажува како се пука со базука
И на крајот:
Sergeant Prendergast: Let's meet a couple of police officers. They are all good guys.
Bill Foster: I'm the bad guy?
Sergeant Prendergast: Yeah.
Bill Foster: How did that happen?
Не бе Бил, братче, нека не те лажат комуњарите, не си ти the bad guy. Ти си само обичен човек кој решил да не биде послушен повеќе, да застане против системот и против неправдите, по секоја цена. Може си малку луд, ама затоа ќе останеш еден од легендарните ликови на филмското платно. Колку само ни фали еден Бил Фостер на нашите улици...
Знам дека филмот нема да предизвика голема дискусија затоа што дел од вас го имаат гледано одамна а поголемиот дел воопшто го немаат гледано, но се надевам дека додека е поставен некој ќе се нафати да го изгледа. Ќе ми се заблагодарите подоцна