„Бугари су ушли у Софију“ - тема за бугарски memes

Член од
17 октомври 2011
Мислења
13.923
Поени од реакции
34.141
Две жени од Бугарија, Здравка Крумова и Ратка Трифонова тврделе дека воспоставиле контакт со вонземјани и дека во секој момент ќе слетаат на аеродромот во гратчето Русе. На 11 септември 1995 година цело Русе било на нозе да ги пречекаат вонземјаните кои требало да и помогнат на Бугарија.

Screenshot_20240125_090910_Facebook.jpg


Сите гледале во небото а настанот се пренесувал во живо на бугарската телевизија.

Screenshot_20240125_090955_Facebook.jpg

Ратка комуницира со нив и чекаат да се исчисти пистата, да не летаат со авиони.Требаше да се појават во секој момент но пистата не е чиста-велела една од „повикувачките“ Здравка Крумова.
Радка исто била убедена дека вонземјаните ќе дојдат во Русе.
Се чека да се исчисти пистата и за дојдат да и помогнат на Бугарија, за спас на земјата и децата.Вистина, вера и љубов кон Бугарите.Бугарија да биде светла.Умот на човекот не е загрозен од постапките.Увавите нешта се во бугарските зборови.Кој Бугарин ќе дојдеше на овој аеродром со таква слаба психа-им изјавила на присутните Трифонова.
Двете жени на пристутните им покажувале карикатура на гостинот од „горе“.Тој се викал Вериус Григорис Мајал кој само што не слетал во Русе. Григориус бил министер во владата на вонземјаните.

Screenshot_20240125_091138_Facebook.jpg


Претседателот пак на платената Вестуми пак се викал Алтивичу Коничи.И тој „тргнал“ накај Русе.


Screenshot_20240125_091231_Facebook.jpg


Кога вонземјаните не слетале во Русе Ратка и Цвета им рекле на собраните дека тие се виновни бидејќи не сплетиле венец за вонземјаните.

И ова не е лажна вест што би рекле „вистиномерите“.
Еве и видео од бугарската телевизија.


Извор: Република
 
Член од
7 септември 2016
Мислења
19.774
Поени од реакции
35.113
3818496_n.jpg
mister-gej.jpg


13926937409308062720.jpg


„Немав најдобро детство. Меѓу другото, моето семејство беше сиромашно, имав осакатена социјална анксиозност, негативна самодоверба, имав малку прекумерна тежина и мојот средношколски прекар беше „Грдото пајче“. Бев длабоко незадоволен од себе, од тоа што бев. Се мразев себеси. Кога имав околу 20 години, го гледав ова реално ТВ шоу наречено „Топ дизајн“.

Еден од натпреварувачите беше геј дизајнер на ентериер по име Престон Ли. Имаше 27 години, убав, атлетски, се чинеше дека знаеше што прави на натпреварот, но беше малку тивок. Додека сите се забавуваа и се забавуваа, тој се држеше настрана, не зборуваше многу и изгледаше малку тажно. Како беше можно овој човек кој навидум имаше се што посакував, да биде исто толку оштетен, асоцијален и без самодоверба како што се чувствував?

Додека размислував повеќе за тоа, најдов убавина во него и се идентификував со неговата борба. Разбрав дека дури и Престон, кој беше убав, успешен и добро заоблен, беше скршен одвнатре затоа што вистински не се прифаќаше и не се сакаше себеси. Тој беше осамен и сакаше да биде виден, да биде слушнат, да биде присутен и да чувствува дека припаѓа на заедница.

Во тој момент, тоа прекрасно и оштетено суштество, што беше Престон, стана моја инспирација за повторно да се измислувам себеси, да емоционално и физички метаморфирам надвор од мојата сегашна посакувана форма. Одредив датум за мојата цел и решив да го усвојам името Престон како мое презиме за постојано да се потсетувам на мојата аспирација дека можам и морам да се трудам да го донесам најдоброто јас, дури и кога се чувствувам безвредно, несовршено и несигурно.

Поминаа години и најмногу ги исполнував моите цели. Иако некои од моите оштетувања од детството сè уште се чуваат во мене, додека продолжувам да се борам со нив секој ден, процветав во човекот во кој се заљубив пред толку години и научив да ме цени и сака.

Сакам да станам господин геј на Европа затоа што сакам да бидам пример за младите геј момчиња кои се борат да се сакаат себеси; исто како што Престон беше мој.

Сакам да ја споделам мојата приказна и се надевам дека ќе ги инспирирам другите да не се откажуваат дури и ако општеството и вашиот внатрешен саботер ви кажуваат дека не сте доволно добри. Затоа што сите ние имаме капацитет и потреба да сакаме, да се чувствуваме сакани и да живееме автентичен живот кој е вкоренет во добрина, емпатија и братство.
Име: Александар Александров Петров Возраст: 31 Боја на коса: Руса Боја на очите: Сина Висина: 183 см“
 

Kajgana Shop

На врв Bottom