Да, имам комплекс.
Кога бев мала, негде 3-4то одделение, имав многу долга, светла на боја и премногу виткана коса. Во тој период, а и пет години по тоа имав другарка која имаше огромни проблеми со косата, и беше мрсна, ретка и кратка. Не поминуваше ни еден ден а наставничката да ми ја воршипува косата, и да ми каже колку она би сакала да има таква коса. Не само таа, сите што ме знаеа. Мене ми беше до негде и непријатно, затоа што знаев дека на другарка ми и е глупо во таа ситуација.
И ете, поминаа неколку години, другарка ми почна прво низ муабет а потоа и директно да ми кажува колку витканата коса не е убава, и дека не сум ни имала никогаш убава коса, дека никој не го ни мислел она што го кажува. И јас тогаш, негде 6то одделение почнав да се прашувам дали е тоа навистина така.
Сега, откако почнав да се интересирам за Фројд сфатив дека тој комплекс ми е набиен се додека ми се има развивано личноста и поради тоа потсвесно на почетокот и потоа намерно сугерирање за мојата коса сега патам од комплекс.
Бев 7мо одделение кога првпат почнав да ја фенирам косата. Не престанав. По само две години редовно фенирање, косата почна да ми се распаѓа при чешлање, затоа што неможев да си дозволам да имам виткана коса. Косата мораше да ми биде права, па и по цена да ми падне целосно. Едвај ја оправив, и ден денес патам од истиот тој комплекс. По три пати дневно ја пеглам косата. Неможам да помислам да застанам пред огледало доколку косата не ми е испеглана. Насабајле пред било што да направам ја пеглам косата. Сите околу мене ме советуваат да ја оставам каква што ми е природна, но неможам, тоа е посилно од мене. Во моментов ми е премногу права, дури и луѓе што не ме знаат мислат дека имам природно права коса.
Неможам, имам на многу начини пробано да се излечам од овој комплекс, други комплекси немам, но ова ми претставува огромен проблем. Неколку саати во денот наместо поминати во корисна работа, јас ја пеглам косата!
И јас не бев сигурна дали треба да си се пожалам/пофалам за мојот комплекс , ама сфатив дека најдобро е да си кажам, бидејќи така ќе ми олесни колку толку а и сигурно ќе наидам на луѓе со сличен проблем, па можеби и ќе ми помогнат да се ослободам од него 
, но кај мене ова си постои доста долго време...значи имам вишок некои 5-7кг кои цел живот се мачам да ги симнам...и успевам, ги симнувам, па пак си ги враќам и така постојано...Понекогаш ми се случува кога размислувам за периоди што ми се случувале ви животот , да ги делам на периодите кога бев дебела и периодите кога бев слаба..:kesa:Особено ми е тежок моментот кога после слабеење , ќе си ги вратам кг-те...е тогаш психата ме убива...постојано ми се врти во глава дека сите што ме гледаат си мислат...леле девојчево пак се здебелило :ija: и тогаш комплексот ме надвладува...почнува да мислам дека не вредам ништо, дека никој не ме сака, не ми се излегува, не сакам да излезам да си купам нова гардероба (зашто мислам дека ништо нема да ме собере)бла бла и такви глупости... Свесна сум си за комплексот и правам се за да се ослободам од него...размислувам дека веројатно бар 30% од луѓето се чувствуваат како мене и успевам да се убедам до некаде во тоа, но тоа ме држи ден-два...се додека не изедам нешто блачко или немам некој убав ручек - после кој чувствувам грижа на совест :nesvest: Толку , сега ми е полесно :kesa:
