за тоа е отворена темава можи нема да најдеме одговор ама јас некни гледав документарна како настанало сонцето.
тие го прикажаја тоа дека Сонцето порано било Многу поголемо и дека владееле големи жештини на земјава и дека се судрила со друга планета и останало сонцето онакво какво што е денеска
Барем така тие го кажуваја сеа ваше е да давате секакви мислења
Грешка си, тоа што си го гледал е документарец на Дискавери за настанувањето на нашата планета. Така со тој судир се промениле волуменот и масата на Земјата а истотака се верува дека во тој судир еден помал дел излетал од реакцијата помеѓу двете небесни тела и под влијание на Земјината гравитација останал да кружи околу нас.
Исто мислење со БОЖИНЧО имам у право е..
Ок, ова не е една од тие теми. Научно е докажан настанокот на Сонцето. Ако не ви се читаат ваквите теми, не мора да ги затрупувате со вакви коментари... едноставно одбегнете ги. Некој супер пост може да биде подтиснат од ваков непотребен коментар и ќе остани незабележан.
Он топик
Како што кажав на друга тема, ѕвездите имаат сопствен циклус. Од нивното формирање, па се до згаснувањето на последниот атом на водород во нив ѕвездите ја менуваат својата форма, големина, боја.
Формирањето на ѕвездите е проследено со собирање и со загревање на облак од гас поради дејствувањето на гравитацијата. Доколку загревањето е доволно, тоа може да започне нуклеарни реакции во срцето на облакот. Енергијата ослободена со овие реакции е доволна за да се спречи собирањето. Тоа значи дека стабилноста на ѕвездата завис од две меѓусебно спротиставени сили:
1. термонукларните реакции кои ослободуваат огромна енергија доведуваат до фантастичен притисок во јадрото на ѕвездата и така настојуваат да го распрсната материјалот на ѕвездата во околниот простор
2. силата на гравитација, која се спротиставува на тоа, настојува да ја одржи масата на ѕвездата на едно место
Ако преовладее силата на гравитацијата, материјалот на ѕвездата се собира, па се создаваат ѕвезди во кои материјата е збиена до многу големи густини (неутронска ѕвезди, бели џуџиња), а ако масата на ѕвездата е поголема до определена критична граница која се нарекува Чандрасекарова граница, доаѓа до бесконечно собирање во физички сингуларитет од кое веќе не може да побегне нити светлоста, односно настанува црна дупка. Ако преовладее првата тенденција, ѕвездата може да експлодира во силна експлозија и така настанува нова или супернова. Херцшпрунг-Раселовиот дијаграм ја покажува врската меѓу сјајот на ѕвездата (апсолутната ѕвездена големина) и температурата (спектралната класа).