Прстени на остатоци формирани од последиците на звездените експлозии можат да го наложат формирањето на нови, каменети околу мртвите звезди. Тие исто така би можеле да послужат како алтернативен начин за создавање на црни дупки, научници утврдија неодама.
Со користење на NASA Spitzer Space Telescope, истражувачите открија ладен диск на материјал кој свети во инфрацрвено светло околу млад рендгенски пулсар, вид на неутронска звезда која испраќа обични, усмерени импулси на радијација, слично на работата на еден зрак од светилник. Неутронска звезда е мртва звезда која ги изгубила скоро сите свои материи во непосредна експлозија.
Звездите со осум до дваесет соларни маси стануваат неутронски звезди кога умираат. Звездите го трошат горивото како што стареат со што нивното централно јадро се распаѓа поради нивната огромна тежина. Протоните и електроните кои се наоѓаат во јадрото се компресираат во тесна сфера од неутрони на површина од 1.5 соларни маси сите спакувани во регион голем колку еден град.
Кога распаѓачката материја од надворешните слоеви на имплодирачката звезда ќе стигнат до неутронското јадро, се одбива назад и генерира моќен удар кој ја лансира надворешната наметка на звездата во звездена екплозија наречена супернова.
Ако материјалот кој се исфрла од материјата не добие доволно голема брзина да излезе од звездената гравитација, ќе биде задржана од гравитационото поле и ќе падне назад. Доколу материјалот падне назад на неутронската звездена површина или доколку се соедини со вртливите остатоци од дискови на звездата, може да направи звездата да стане црна дупка. Научниците мислат дека ова станува кога неутронска звезда ја премине својата маса за 3 соларни маси.
Црните дупки првично се мислеше дека се формираат од гравитациониот колапс на звезди кои имаат повеќе од 20 соларни маси. Овие звездени гиганти ја заобиколуваат суперновата експлозија и неутронската звезда веднаш станува црна дупка. Доколку овој материјал кој паѓа наместо да формира вртливи дискови околу неутронска звезда, може да стане место за формација на нови планети.
Со користење на NASA Spitzer Space Telescope, истражувачите открија ладен диск на материјал кој свети во инфрацрвено светло околу млад рендгенски пулсар, вид на неутронска звезда која испраќа обични, усмерени импулси на радијација, слично на работата на еден зрак од светилник. Неутронска звезда е мртва звезда која ги изгубила скоро сите свои материи во непосредна експлозија.
Звездите со осум до дваесет соларни маси стануваат неутронски звезди кога умираат. Звездите го трошат горивото како што стареат со што нивното централно јадро се распаѓа поради нивната огромна тежина. Протоните и електроните кои се наоѓаат во јадрото се компресираат во тесна сфера од неутрони на површина од 1.5 соларни маси сите спакувани во регион голем колку еден град.
Кога распаѓачката материја од надворешните слоеви на имплодирачката звезда ќе стигнат до неутронското јадро, се одбива назад и генерира моќен удар кој ја лансира надворешната наметка на звездата во звездена екплозија наречена супернова.
Ако материјалот кој се исфрла од материјата не добие доволно голема брзина да излезе од звездената гравитација, ќе биде задржана од гравитационото поле и ќе падне назад. Доколу материјалот падне назад на неутронската звездена површина или доколку се соедини со вртливите остатоци од дискови на звездата, може да направи звездата да стане црна дупка. Научниците мислат дека ова станува кога неутронска звезда ја премине својата маса за 3 соларни маси.
Црните дупки првично се мислеше дека се формираат од гравитациониот колапс на звезди кои имаат повеќе од 20 соларни маси. Овие звездени гиганти ја заобиколуваат суперновата експлозија и неутронската звезда веднаш станува црна дупка. Доколку овој материјал кој паѓа наместо да формира вртливи дискови околу неутронска звезда, може да стане место за формација на нови планети.
