Дискусија за Атеистите, Исламот, Христијанството и останати убедувања

[LordDragonII]

Aj malku na temata....Da receme\pretpostavime deka postoi bog....Kade bi se naogal toj? Paralelen svet? Stratosfera? Druga galaxija?

У Бургас, зш от там потеквит.

 

[121314]

Aj malku na temata....Da receme\pretpostavime deka postoi bog....Kade bi se naogal toj? Paralelen svet? Stratosfera? Druga galaxija?

Бог е совршено иманентен и трансцедентен.

Иманентност значи дека Бог како прв Принцип и Прапричина на сè што постои мора да биде присутен во сè што постои, дури и поприсутен за битијата отколку што тие се присутни самите себе си, бидејќи истите постојат само благодарение на Бог. Таа иманентност не е мешање, спојување или идентичност на Божјото Битие со создадените битија. Божјата иманентност треба да се сфати како духовна присустност, која не може да се сведе на телесна. И затоа е бесконечно подлабока и посеопфатлива.

Трансцедентност значи дека Бог е апсолутно независен во однос на светот и суверен владетел над целиот Космос. Божјата трансцедентност не смее да се претстави како просторно и материјално простирање или ставање на Бог и светот еден покрај друг. Таа означува дека Бог егзистира нужно по себе, независно од каква и да било причина.

Без иманентност Бог би бил туѓ на Космосот (деизам), па според тоа, Он не би бил ни совршен ни бесконечен (идејата за Бог би била противречна).

Без трансцедентност Бог би бил идентичен на Космосот (пантеизам), па според тоа, Он повторно би бил несовршен и ограничен во постоење (поимот Бог повторно би бил противречен).

 

[Ipsissimus]

Бог е совршено иманентен и трансцедентен.

Иманентност значи дека Бог како прв Принцип и Прапричина на сè што постои мора да биде присутен во сè што постои, дури и поприсутен за битијата отколку што тие се присутни самите себе си, бидејќи истите постојат само благодарение на Бог. Таа иманентност не е мешање, спојување или идентичност на Божјото Битие со создадените битија. Божјата иманентност треба да се сфати како духовна присустност, која не може да се сведе на телесна. И затоа е бесконечно подлабока и посеопфатлива.

Трансцедентност значи дека Бог е апсолутно независен во однос на светот и суверен владетел над целиот Космос. Божјата трансцедентност не смее да се претстави како просторно и материјално простирање или ставање на Бог и светот еден покрај друг. Таа означува дека Бог егзистира нужно по себе.

Без иманентност Бог би бил туѓ на Космосот (деизам), па според тоа, Он не би бил ни совршен ни бесконечен (идејата за Бог би била противречна).

Без трансцедентност Бог би бил идентичен на Космосот (пантеизам), па според тоа, Он повторно би бил несовршен и ограничен во постоење (поимот Бог повторно би бил противречен).

Кога сме веќе кај противречностите, како го објаснуваш судењето од страна на Бог, кој нели е сеприсутен, совршен и е прапричина на се што постои? Ако тој е причината на се, тогаш со судењето индиректно си суди себеси.

 

[121314]

Кога сме веќе кај противречностите, како го објаснуваш судењето од страна на Бог, кој нели е сеприсутен, совршен и е прапричина на се што постои? Ако тој е причината на се, тогаш со судењето индиректно си суди себеси.

Ти го вулгаризираш Бог. Веројатно си замислуваш дека ќе ти се случи нешто вакво:

И како да не те обзема студена пот и морници да ти лазат по грбот?

Не го разбираш христијанскиот концепт за Бог и концептот на Страшниот Суд.

http://forum.kajgana.com/threads/Дискусија-за-Атеистите-Исламот-Христијанстовото-и-останати-убедувања.71895/page-130#post-6960774

SUD (gr.κρισις, lat. judicium): sučeljenje istorije i čoveka sa pravdom Božijom na kraju vekova, kad ceo svet bude doveden pod najvišu vlast Božiju. Sud je konačno delo Isusa Hrista, čin kojim će Gospod predati Carstvo Bogu i Ocu nakon što razruši svako načalstvo (αρχην), svaku vlast (εξουσιαν) i svaku silu (δυναμιν) - (1. Kor. 15,24). To se sučeljavanje već zbilo, i to radikalno, na krstu: "Sad je sud (κρισις) ovome svijetu; sad će knez (αρχων) ovoga svijeta biti izbačen napolje" (Jn. 12,31). Time je, dakle, sila zla objektivno potčinjena, budući da je đavo lišen vlasti koju imaše nad "zarobljenima".

U stvari, Sud je jedan od načina na koji Bog sprovodi svoju pedagogiju u istoriji. Sveti Oci se slažu da Bog vodi i upravlja čovečanstvo pomoću dogmata, zapovesti, obećanja i Suda. Istorija se nalazi pod stalnom "kritikom" Božijom; ona je u procesu stalnog ispitivanja i proveravanja posredstvom Njegovih sudova u vaspitnom smislu. Sud je proces koji je započeo na Krstu, a sprovodi se sa ustanovom Crkve u istoriji, koja je proročki znak i predokusna stvarnost Carstva Božijeg. Cela Crkva ima upravo tu funkciju, iskazanu naročito u Saboru Apostola koji će suditi svetu (Otkr. 21,4).

U Svetotajinskom smislu, Sud se manifestuje u vlasti da se gresi vežu i dreše, koja je data Petru (Mt. 16,18-19), Apostolima (Jn. 20,23) i Crkvi (Mt. 18,18).

Тakođe, jedan oblik duhovnoga suda jeste harizma rasuđivanja (v. HARIZMA), sposobnosti da se razluči zlo od dobra (Mt. 25,32).

Postoji posebni sud, jer svak nosi svoj teret (Gal. 6,4-5), ima, dakle, i ličnu odgovornost. Svako trči sam ka cilju Spasenja, svako se bori da bude opravdan pred Bogom (Gal. 5,4).

Postoji opšti, poslednji Sud, kad će se svi pojaviti pred Bogom da im se učini "pravda". Sud pripada Sinu (Jn. 5,22,27-30). Za neke Sud će biti delo blagoslova i blagodarnosti, a za druge čin osude (Mt. 25,34-46). Ako još u ovome životu hrišćanin iskušava Sud u časovima Božijeg napuštanja (što po Ocima Crkve ima vaspitni cilj), u drugome životu Sud će se opažati kao potpuna praznina bez blagodati, vrtlog u beskrajnoj spirali neracionalne i bezlične egzistencije. Zato Sud u božanskoj pedagogiji nije osuda, nego poslednja "kriza" (sud) neodgovornoga života. "A sarađujući s Njim, molim vas da ne primite uzalud blagodat Božiju; jer govori: U vrijeme pogodno poslušah te, i u dan spasenja pomogoh ti. Evo sad je najpogodnije vrijeme, evo sad je dan spasenja!" (2. Kor. 6,1-2). Zato će svakome biti suđeno po savesti i zakonu (Jn. 6.45).

U pravoslavnoj asketskoj tradiciji poseban naglasak stavlja se na doživljaj ovozemaljskog života, kao duhovnog preeshatološkog stanja Suda Božijeg: "Kao što je zalog večnih muka skriven u dušama grešnika, tako i kapare dobara delaju preko Duha i daruju se u srcima pravednika. Jer Carstvo Nebesko jeste vrlinsko življenje, kao što su i muke navike strasti" (Sveti Grigorije Sinait, Glave u akrostihu, 38, Rum. filok., tom 7, str. 102). Ta stalna svest o Sudu rasprostire se u vrlinu smirenosti; zato smireni duhom neće ići naSud, jer "u smirenosti Njegovoj, sud se Njegov uze" (Ps. 53,8; Dela 8,32-33).

 

[Ipsissimus]

Ти го вулгаризираш Бог. Веројатно си замислуваш дека ќе ти се случи нешто вакво:

И како да не те обзема студена пот и морници да ти лазат по грбот?

Не го разбираш христијанскиот концепт за Бог и концептот на Страшниот Суд.

http://forum.kajgana.com/threads/Дискусија-за-Атеистите-Исламот-Христијанстовото-и-останати-убедувања.71895/page-130#post-6960774

Не замислувам ништо, тоа што го имам како сознание се ставови на христијани.
Дали според тебе Бог ги дели нештата на соодветни и несоодветни, добро и зли и слично?

 

[121314]

Не замислувам ништо, тоа што го имам како сознание се ставови на христијани.
Дали според тебе Бог ги дели нештата на соодветни и несоодветни, добро и зли и слично?

Ljudi često pitaju: zbog čega je Bog dopustio zlo? Ima li posredne Božije krivice u tome što je zlo došlo u svet? Teško je odgovoriti na to pitanje. Crkva nam predlaže učenje, koje treba da prihvatimo verom, ali koje ljudski um nije u stanju da osmisli.

Episkop Ilarion (Alfejev) Djavo je – biće, koje je Bog stvorio kao blago, dobro, svetlonosno (grčka reč "Эосфорос” i latinska “Lucifer” znače “svetlonosac”). Kao rezultat protivljenja Bogu, Božanskoj volji i Božanskom Promislu svetlonosac je otpao od Boga.

Od tada, od kako se desilo otpadanje svetlonosca i jednog broja andjela od Boga, u svetu se pojavilo zlo. Njega nije stvorio Bog, već je ono bilo rezultat slobodne volje djavola i demona. Ljudi često pitaju: zbog čega je Bog dopustio zlo? Ima li posredne Božije krivice u tome što je zlo došlo u svet? Teško je odgovoriti na to pitanje. Crkva nam predlaže učenje, koje treba da prihvatimo verom, ali koje ljudski um nije u stanju da osmisli.

Jedino što se može reći u objašnjenju tog učenja je – hajde da pogledamo na sebe i rasudjujemo po sebi. Svako od nas je biće stvoreno po liku i podobiju Božijem. Mi smo toga svesni, kao što smo i svesni u čemu se sastoji naš religiozni priziv. I pored svega često se nalazimo ne na strani Boga, već na strani djavola, i pravimo svoj izbor ne u korist dobra, već u korist zla. Nešto slično se desilo i sa samim djavolom: stvoren kao dobar i svetlonosac, on je dobrovoljno izabrao zlo i postao Božiji neprijatelj. Otpavši od Boga, djavo i demoni su postali nosioci zla. Da li to znači da se prekinula veza izmedju njih i Boga? Ne. Izmedju Boga i djavola su se očuvali lični medjusobni odnosi, koji se i danas nastavljaju.

 

[Ipsissimus]

Ljudi često pitaju: zbog čega je Bog dopustio zlo? Ima li posredne Božije krivice u tome što je zlo došlo u svet? Teško je odgovoriti na to pitanje. Crkva nam predlaže učenje, koje treba da prihvatimo verom, ali koje ljudski um nije u stanju da osmisli.

Episkop Ilarion (Alfejev) Djavo je – biće, koje je Bog stvorio kao blago, dobro, svetlonosno (grčka reč "Эосфорос” i latinska “Lucifer” znače “svetlonosac”). Kao rezultat protivljenja Bogu, Božanskoj volji i Božanskom Promislu svetlonosac je otpao od Boga.

Od tada, od kako se desilo otpadanje svetlonosca i jednog broja andjela od Boga, u svetu se pojavilo zlo. Njega nije stvorio Bog, već je ono bilo rezultat slobodne volje djavola i demona. Ljudi često pitaju: zbog čega je Bog dopustio zlo? Ima li posredne Božije krivice u tome što je zlo došlo u svet? Teško je odgovoriti na to pitanje. Crkva nam predlaže učenje, koje treba da prihvatimo verom, ali koje ljudski um nije u stanju da osmisli.

Jedino što se može reći u objašnjenju tog učenja je – hajde da pogledamo na sebe i rasudjujemo po sebi. Svako od nas je biće stvoreno po liku i podobiju Božijem. Mi smo toga svesni, kao što smo i svesni u čemu se sastoji naš religiozni priziv. I pored svega često se nalazimo ne na strani Boga, već na strani djavola, i pravimo svoj izbor ne u korist dobra, već u korist zla. Nešto slično se desilo i sa samim djavolom: stvoren kao dobar i svetlonosac, on je dobrovoljno izabrao zlo i postao Božiji neprijatelj. Otpavši od Boga, djavo i demoni su postali nosioci zla. Da li to znači da se prekinula veza izmedju njih i Boga? Ne. Izmedju Boga i djavola su se očuvali lični medjusobni odnosi, koji se i danas nastavljaju.

Ова не дава одговор на моето прашање, само ја префрла вината на некој друг, во случајов - ѓаволот. Но, ако Бог е прапричина за се, тогаш е прапричина и за ѓаволот. Ако тој ентитет е причина за злото, зошто бил допуштен?
Затоа ќе ти го поставам прашањето уште еднаш:

Дали според тебе Бог ги дели нештата на соодветни и несоодветни, добро и зли и слично?

Се надевам ќе добијам одговор а не цитат од нечие друго мислење или став.

 

[121314]

Тој ентитет не е причина за зло, туку самиот со својата слободна волја избрал зло.
Проблемот е што створен ентитет не може да биде совршен, зашто со самото тоа што тој ентитет започнува да постои е карактеристика на несовршеност.
Совршено битие мора да постои вечно и отсекогаш, а тоа е само Бог.

Затоа и во Симболот на Верата се вели:

И во Единиот Господ Исус Христос, Син Божји, Единороден, Кој е роден од Отецот пред сите векови: Светлина од Светлината, вистински Бог од Бога вистински; роден, нестворен, едносуштен на Отецот, преку Кого сè станало.

Според мене, Бог не можел да создаде aпсолутно совршени битија, зашто несовршеноста е нужна карактеристика на секое создадено битие.
Значи, Он можел или да ги создаде битијата со сета своја несовршеност или воопшто да не ги создаде.

 

[Ipsissimus]

Тој ентитет не е причина за зло, туку самиот со својата слободна волја избрал зло.
Проблемот е што створен ентитет не може да биде совршен, зашто со самото тоа што тој ентитет започнува да постои е карактеристика на несовршеност.
Совршено битие мора да постои вечно и отсекогаш, а тоа е само Бог.

Затоа и во Симболот на Верата се вели:

И во Единиот Господ Исус Христос, Син Божји, Единороден, Кој е роден од Отецот пред сите векови: Светлина од Светлината, вистински Бог од Бога вистински; роден, нестворен, едносуштен на Отецот, преку Кого сè станало.

Според мене, Бог не можел да создаде aпсолутно совршени битија, зашто несовршеноста е нужна карактеристика на секое создадено битие.
Значи, Он можел или да ги создаде битијата со сета своја несовршеност или воопшто да не ги создаде.

Значи постов нема врска со моето прашање. Јас те прашувам дали според тебе Бог ги дели нештата на соодветни и несоодветни, добри и зли? Не дали е причина за зло, не дали е првороден, второроден....создаден, несоздаден....!

 

[121314]

Значи постов нема врска со моето прашање. Јас те прашувам дали според тебе Бог ги дели нештата на соодветни и несоодветни, добри и зли? Не дали е причина за зло, не дали е првороден, второроден....создаден, несоздаден....!

Не разбирам што подразбираш под поимот соодветност. Појасни.

 

[Ipsissimus]

Не разбирам што подразбираш под поимот соодветност. Појасни.

Зошто едноставно не кажеш немам одговор, или несакам да одговорам?
Имаш доблест да одговориш или немаш? Просто прашање, дали според тебе Бог ги гледа нештата низ призмата на добро и зло, соодветно и несоодветно?

 

[121314]

Зошто едноставно не кажеш немам одговор, или несакам да одговорам?
Имаш доблест да одговориш или немаш? Просто прашање, дали според тебе Бог ги гледа нештата низ призмата на добро и зло, соодветно и несоодветно?

Да. Секако. Тоа е јасно како ден. Крајно апсурдно би било ако е поинаку.

 

[Ipsissimus]

Да. Секако. Тоа е јасно како ден. Крајно апсурдно би било ако е поинаку.

Епа ете ти ја противречноста. Бог кој е прапричина за се што постои, ги дели нештата на добри и зли. Сам себе убијал се вика тоа. Ако се потекнува од Бог, тогаш и нештата, можностите и ситуациите што тој ги перцепира како зли потекнуваат од него. А совршено суштество, кое гледа зло во неговата сопствена креација е парадокс, тоа е индикација дека не е совршен, дека не е прапричина - дека не е Бог.

 

[121314]

Епа ете ти ја противречноста. Бог кој е прапричина за се што постои, ги дели нештата на добри и зли. Сам себе убијал се вика тоа. Ако се потекнува од Бог, тогаш и нештата, можностите и ситуациите што тој ги перцепира како зли потекнуваат од него. .

Многу површно читаш. Воедно забораваш дека Бог создал битија кои имаат слободна волја. Тие можат да изберат помеѓу потчинување на Бог (добро) и противење на Бог (зло).

А совршено суштество, кое гледа зло во неговата сопствена креација е парадокс, тоа е индикација дека не е совршен, дека не е прапричина - дека не е Бог.

Според тебе, совршено суштество кое создало битие кое со својата слободна волја му се противи на истото тоа совршено суштество од кое е создадено, е индикација дека не е совршено, ако не гледа благонаклоно на противењето насочено кон него од страна на создаденото битие и тоа го смета за зло!?

 

[Donald Sikert]

Епа ете ти ја противречноста. Бог кој е прапричина за се што постои, ги дели нештата на добри и зли. Сам себе убијал се вика тоа. Ако се потекнува од Бог, тогаш и нештата, можностите и ситуациите што тој ги перцепира како зли потекнуваат од него. А совршено суштество, кое гледа зло во неговата сопствена креација е парадокс, тоа е индикација дека не е совршен, дека не е прапричина - дека не е Бог.

Mnogu naivno srocheno druzhe [emoji20]