Борејќи се со времето
Сакам да тече побрзо,
сакам да престане, да запре.
Сакам да те донесе,
посакувам да те однесе.
Можеби значи нешто кога ми даваш време,
можеби тоа е лек за раните мои.
Гледам во сказалките на часовникот,
во секој миг на нивното спојување
се повеќе сакам да сум со тебе.
Ги одбројувам часовите,
мислејќи на тебе,
сакајќи да те донесат, но залудно.
Ги пречкртувам датумите на календарот.
Секој нареден ден е нова надеж,
секој изминат е болка во градите мои.
Се надевам дека нема да биде долго тоа.
Земам длабок здив и ги бројам неделите,
дишам, воздивнувам, напати се предавам.
Прелистувам некои стари спомени,
ја откопувам Атлантида, ги земам богатствата.
Богата сум што си со мене, макар и во мислите.
Ги препрочитувам нашите разговори,
ја барам суштината на времето кога тоа врвеше.
Секој збор ми значи надеж, секоја реченица искажува болка.
Повеќе болка, отколку надеж. . . . . . . . . . .
Ја барам суштината на твоето време.
Дали и тоа ти врви бавно или вјаса во недоглед?
Дали и ти понекогаш ги одбројуваш часовите,
дали и ти ги броиш датумите?
Броејќи ги солзите се предавам на играта негова,
легнувам ничкум оставајќи да ме прегази.
Понекогаш станувам силум да го победам,
но, залуден е секој мој нов обид.
Ја губам битката борејќи се со времето.
