Теоретски е невозможно да се одреди потребната вредност на материјални средства, особено во Македонија, од причина што зависи од многу работи. На пример, сума од 30,000 денари во местата од источниот дел во Македонија се доволно за пристоен живот таму, но никако доволни за живот во Скопје центар.
Пристоен живот, за мене значи непоколебливост, а тоа значи независен, мирен и спокоен живот, доволно за храна и основни потреби, доволни за образование и здравство. Пристојно е да не си зависен или во тешка материјална неволја.
Модернизацијата не научи дека годишниот одмор е летување во Грчка, зимување во Банско, но, напротив, тоа е луксуз. Годишниот одмор може да се помини и на Пелистер или Отешево, во камп приколка со најблиските.
Модернизацијата не научи дека месечно се потребни најмалку 7,000 денари за електроника, мобилна претплата, интернет, смартфони.
Модернизацијата не научи дека куќни слави, крштевки, па дури и роденденот на миленичето, се слават во ресторан.
Модернизацијата не научи дека месечно се потребни најмалку 7,000 денари за оддржување на автомобилот, регистрација, зависни трошоци, сервис, амортизација, и покрај тоа што од било каде во Македонија нема ниту 300 километри.
Модернизацијата не научи дека кафето со комшивката е послатко во кафитерија, а не на тераса, во двор или локален парк.
Модернизацијата не убеди дека високото образование е клучно во општествениот развој на личноста.
Модернизацијата не научи на криви идеали од мали нозе и мнооогу непотребни трошоци (и да, веќе сме несвесни за тоа, особено помладите кои не се родени во ЈНА), што следствено резултира со инфлација. Пример, мајстор што заработувал 20,000 денари месечно, трага по помодарство и луксузен живот, со желба за истакнување пред другите, па ги покачува своите услуги со добивка од 30,000 месечно, а квалитетот останува ист. Негов клиент, кој тековно живеел со 20,000 месечно, сега мора да заработи 25,000 заради покачувањето на својот мајстор, па единствено решение за тоа е покачувањето и на неговите услуги за процентот кој ги покачил и мајсторот. И се до недоглед, квалитетот останува ист (сега застарен, најчесто лош), а вредноста е многу повисока. Причина е желбата за истакнување и страв од откажување на непотребни трошоци. Ова се случува во Македонија две децении.
Желбата за власт доаѓа од потребата за помодарство, да сме истакнати пред другите. Практикуваме европски трендови во земја каде стандардот е многу понизок, па се жалиме дека сме сиромашни. Не, не, не. За пристоен живот е потребно МАЛКУ. Најважно е да сме со нашето семејство и во нашата Македонија, и најважно, да сме свесни каде сме и кои се правите идеали за пристоен живот.
Заклучок, искривени ни се вредностите, тотално. Не сме повеќе свесни што значи пристојно, а што луксуз и непотребно.