DUNE: PART TWO (2024) - Тема за тие што гo гледале филмот! (SPOILERS!)

[Zlatikevichius]

Не стигнав воопшто да искоментирам, ама ми се чини дека по малку претерувате. Сигурно ќе испуштам многу нешта, но морам да споменам барем две заради кои по малку неправедно го оцрнувате филмот: дека не знаел во која насока се движи и што сака да биде, и второ дека ликовите и нивните одлуки биле конфузни.
За првото: Three Billboards е црна комедија, или dramedy што викаат Американчиштата која не можам да сфатам како можете да ја оквалификувате како конфузна или како нешто што и само не знае што сака да биде, кога е толку реален приказ на едно конфузно општество во кое живееме. Истото можеме да го споредиме дури и со нашиот момент, овде, во Македонија. Во иста мера - и светот во кој живееме не знае што сака да биде, доколку повеќе сакате, зашто и во него не е се црно, или се бело, или се розево... Има нијанси, има тонови... А ако го земеме тоа како факт, Three Billboards и тоа како знае што сака да биде: мимеза на нашето опкружување. И како таков, јас не би можел да го замислам пореален од што е.

Второто: ликовите носеле чудни одлуки и биле лошо напишани. Како на пример, кој? Милдред, ликот на Френсис Мекдорманд? Мекдона ликот го почнал да го пишува уште пред цели 8 години, и тоа токму имајќи ја Френсис Мекдорманд на ум. Влијанието на Коенови во филмот можеби постои, да. Но можеби тоа влијание влегува токму преку тој лик (или не?). Зашто Френсис ми е и приватно, на сцена кога зема награда на пример, ко излезена од филм на Коенови. Може таква ја направил маж и, Џоел Коен, или може е поради фактот што знам дека и е он маж, па затоа ми делува така. ОК, застранив малку од тоа што го мислев, да се вратам назад. Ликот е константно воден од еден бес затоа што полицијата навидум не прави ништо за да го расветли убиството на ќерка и, па затоа одлучува да ги земе конците во свои раце. Не ви е ова познато? Се случуваше и кај нас, многупати. Еве, прв на кој ми текнува е дедото на малата Тамара од Велес кој се обиде да го убие Никола Тодоров (може не е ист контекстот, но слично е: човек, по семејната трагедија за која никој не презема одговорност, во моменти на болка и бес одлучува самиот да донесе пресуда некому, или барем да сврти внимание повторно кон него и кон настанот за кој се чини сите изгубиле интерес). И дали може да се бара логика во постапки на некој кој реагира афективно, инстинктивно, како фурија? Затоа мене ми беше и тој лик толку реален... Ликот на Сем Роквел мислам дека погрешно сте го сфатиле. Мене во ни еден момент он не ми беше bad guy (ОК, да, тепаше жени, фрлаше луѓе од покрив, но тоа не беше заради тоа што е некој негативец, туку дека беше глупав. Сите тие постапки беа со цел да го замолчат народот кој не него, туку неговиот шеф, одсекогаш херој во градот, почна да го претставува како неспособен цајкан. А очигледно е колку Роквел го сакаше и почитуваше него, му беше како некој татко кој веројатно никогаш го немал, и токму затоа, потпомогнато од неговата глупоќа, ги направи сите тие погрешни потези кои ги направи). И така натаму, не можам повеќе да пишувам, зашто се чувствувам ко да ме прегазил камион, а имам уште многу за пишување.

И последно: ОК, може јас, @Anon и @grande-juve се собравме за да го дупиме @wot дека е многу јак филмот за да му го уништиме впечатокот, ама 94% од филмската критика на Rotten Tomatoes? 95% од топ критичарите, исто таму (во голови резултатот е 47:3 таму)? Е сега да, оценките на обичниот гледач се малку пониски: 87% fresh на RT, иако има 8,3 оценка на IMDB, ама и таму има многу слаби критики од типот на @wot - 1/10, и сигурно ќе се избаци некој со коментарот - „не значи дека ако критиката го сакала, мора и ние“, само мислам дека филмов е далеку од описот на @wot - „ретардиран Халмарк филм“, зашто ете, може ние не знаеме ништо за филмовите, но барем една четвртина од сите оние кои го оцениле позитивно, сигурно знаат повеќе. Се ретардирани, а?

 

[Daedalus]

Abe?

Koj e toj apsurden start? Sto imase tolku apsurdno u startot sto ne pripremi za apsurdizam a ne realisticna tazna drama?
Ne mozes da unistis karakteri koi se centar na sve za da unapredis plot. Ednoto go isklucuva vtoroto. Kade so nelogicni likovi ke gradis pikazna?
Taa apsurdnost (koja ja zemavte kako argument ) go izmestuva cel film, cela atmosfera, u free fall e filmot, na kade duvne vetrot, zbunet, whatever goes, zamisli kerkata e sprzena od probing aliens

Те припремил ли Родригез од старт за борба со вампири у „From dusk till dawn“, а не за крими трилер? У „Melancholia“, знаеш уште од старт, дека ќе станува збор за психотичен сај фај со дизестер? Од каде ви е тој муабет, дека некој треба од почеток да ве припреми за нешто што следува? Уметникот одлучува дали сака да те припреми за нешто или сака тоа да ти го покаже со плотот. Ај тоа, ама не знам ни зошто мислиш дека не те „припремил“ за апсурдизам режисерот. Филмот ко што пишав, не излезе од рамката на апсурдизмот уште од почеток. Филмот може да те припреми за апсурдизам и за „тажна реалистична драма“, у исто време. Не мора да ти каже у фаца „АПСУРДИЗАМ“, за да биде во рамките на апсурдизмот цело време. Филмот не лаже дека не е апсурдизам на почеток, само што апсурдното ти го открива со течењето на причата.
Второ, што е со глупово прашање, „Каде со нелогични ликови, ќе градиш приказна“? Озбилен си? Каде Кафка со нелогични ликови ќе гради приказна? Или Виторио Де Сика, Буњел, Фасбиндер, Линч.... Не ми се веруе какви глупости си пишал. Целата поента на апсурдизмот е да имаш приказ на случајности кои не знаеш каде ќе го однесат плотот, за да се покаже недостатокот од некаква космичка цел. Во апсурдистички дела, ликовите се во константна борба со хаосот кој ги опкружува бидејќи пробуваат своите цели и причини, да ги постават на некое космичко ниво. Светот ги мава со апсурдноста, со неважноста на нивното постоење и цели, со што се помируваат со хаосот кој не е во склад со нивното талкање по повисока причина за нивното постоење или продолжуваат да се борат против тоа. Што мислиш, каков е филмов у врска со тоа прашање? Филмот не е за логиката на наративот. Филмот е за карактерите. Филмот е за Милдред и како конта дека мора да се помири со немањето космичка правда, нејзината ќерка го изела, убиецот нема да го најдат и тоа е тоа. Сака да се одмазди, пошто длабоко у себе, она се осеќа крива за тоа што се десило со ќерка и', односно сака да се искупи. Затоа го граба Диксон под рука и иде да му ебе матер на некој друг, што ќе биде прокси на тој што ја силувал ќерка и'. Стварно не ти ја разбирам критиката на филмов. Ми изгледа ко да сереш, колку да сереш. Или тоа или магично си изгубил било какво разбирање за филмови.

Не знам како не излегол од рамката на апсурдизмот, не знам ни кај виде стилизирани ликови... Тие споредбите што ги спомена како Бејби Драјвер и слично немаат врска, во такви филмови во првите 5 минути се гледа стилизација. Стил/стилизиран лик е нешто што го гледаш во првите 10 минути од филмот, буквално. Трите билборди го немаше тоа.

У скоро секој филм, карактерите се стилизирани. Побогу, у документарци имаш мал степен на стилизација. Ако гледаш филм без стилизирани карактери, ќе гледаш како карактерите си кажуваат „добро утро“, зборуваат за времето, работат неколку саата на компјутер, па после го оговараат шефот со другарите. Затоа се покажуваат само акциите на крактерите кои некако го унапредуваат плотот или кажуваат нешто за самите карактери.

Муабетот е до кој степен карактерите се стилизирани у еден филм, а не дали се стилизирани. А тука, поприлично многу се стилизирани. Колку реалистични карактери мислиш дека откако ќе прочитаат писмо како тоа што го прочита Диксон, ќе одлучат дека треба да бидат подобри цајкани со тоа што ќе се качат у канцеларијата на гејот што ги пизди, ќе го фатат и ќе го фрлат од втор кат, ќе се симнат и ќе се вратат на работа и никој околу нив нема да се понаша чудно у врска со тоа?

Исто така, во литература и во филмови, стилизацијата на карактерите не подразбира само нелогични карактери, туку и карактери со појачани реалистични особини, до степен кој не се среќава толку изразено во вистински луѓе, за да се докаже поента, да се појачаат некои емоции кај публиката и така натаму. Колку потиштени жени ко Милдред знаеш, кои имаат толкав ризолв, што палат полициски станици, сечат прсти на стоматолози шупаци и влагаат у пеколот за да го добијат тоа што го сакаат? Не сфаќам, зошто мислиш дека карактерите у филмов не се стилизирани?

 

[wot]

И последно: ОК, може јас, @Anon и @grande-juve се собравме за да го дупиме @wot дека е многу јак филмот за да му го уништиме впечатокот, ама 94% од филмската критика на Rotten Tomatoes? 95% од топ критичарите, исто таму (во голови резултатот е 47:3 таму)? Е сега да, оценките на обичниот гледач се малку пониски: 87% fresh на RT, иако има 8,3 оценка на IMDB, ама и таму има многу слаби критики од типот на @wot - 1/10, и сигурно ќе се избаци некој со коментарот - „не значи дека ако критиката го сакала, мора и ние“,само мислам дека филмов е далеку од описот на @wot - „ретардиран Халмарк филм“, зашто ете, може ние не знаеме ништо за филмовите, но барем една четвртина од сите оние кои го оцениле позитивно, сигурно знаат повеќе. Се ретардирани, а?

Ne mi se veruva deka otide tamu.

Ako sum napisal retardiran hallmark film, na site koi im se dopadnal se retardirani... vakvi kritiki samo od ron burgandy se ocekuvaat zlate.
Ova moze da se razvlece do kade sakas? Si pisal glupav film ti nekad, ne? Dosaden? Znaci toa deka site sto im se dopadnal se takvi?
Ili obratno? Mi se dopadnal... Pi na Aronofsky, mora da sum ultra pameten matematicar ili sto?

Oskarovskite filmovi sekogas se za prikazna, sekogas probuvaat da te nateraat da osetis nesto, sekogas se vodat na emocija.
Tebe ti bese gajle za nekoj? Navivase za Frances? Za Rockwell? I ako uste terame logikata ti, dali i ti si ubiec togas kako nea?
Ili zeno tepac i rasist ko Rockwell?

Те припремил ли Родригез од старт за борба со вампири у „From dusk till dawn“, а не за крими трилер? У „Melancholia“, знаеш уште од старт, дека ќе станува збор за психотичен сај фај со дизестер? Од каде ви е тој муабет, дека некој треба од почеток да ве припреми за нешто што следува? Уметникот одлучува дали сака да те припреми за нешто или сака тоа да ти го покаже со плотот. Ај тоа, ама не знам ни зошто мислиш дека не те „припремил“ за апсурдизам режисерот. Филмот ко што пишав, не излезе од рамката на апсурдизмот уште од почеток. Филмот може да те припреми за апсурдизам и за „тажна реалистична драма“, у исто време. Не мора да ти каже у фаца „АПСУРДИЗАМ“, за да биде во рамките на апсурдизмот цело време. Филмот не лаже дека не е апсурдизам на почеток, само што апсурдното ти го открива со течењето на причата.
Второ, што е со глупово прашање, „Каде со нелогични ликови, ќе градиш приказна“? Озбилен си? Каде Кафка со нелогични ликови ќе гради приказна? Или Виторио Де Сика, Буњел, Фасбиндер, Линч.... Не ми се веруе какви глупости си пишал. Целата поента на апсурдизмот е да имаш приказ на случајности кои не знаеш каде ќе го однесат плотот, за да се покаже недостатокот од некаква космичка цел. Во апсурдистички дела, ликовите се во константна борба со хаосот кој ги опкружува бидејќи пробуваат своите цели и причини, да ги постават на некое космичко ниво. Светот ги мава со апсурдноста, со неважноста на нивното постоење и цели, со што се помируваат со хаосот кој не е во склад со нивното талкање по повисока причина за нивното постоење или продолжуваат да се борат против тоа. Што мислиш, каков е филмов у врска со тоа прашање? Филмот не е за логиката на наративот. Филмот е за карактерите. Филмот е за Милдред и како конта дека мора да се помири со немањето космичка правда, нејзината ќерка го изела, убиецот нема да го најдат и тоа е тоа. Сака да се одмазди, пошто длабоко у себе, она се осеќа крива за тоа што се десило со ќерка и', односно сака да се искупи. Затоа го граба Диксон под рука и иде да му ебе матер на некој друг, што ќе биде прокси на тој што ја силувал ќерка и'. Стварно не ти ја разбирам критиката на филмов. Ми изгледа ко да сереш, колку да сереш. Или тоа или магично си изгубил било какво разбирање за филмови.


У скоро секој филм, карактерите се стилизирани. Побогу, у документарци имаш мал степен на стилизација. Ако гледаш филм без стилизирани карактери, ќе гледаш како карактерите си кажуваат „добро утро“, зборуваат за времето, работат неколку саата на компјутер, па после го оговараат шефот со другарите. Затоа се покажуваат само акциите на крактерите кои некако го унапредуваат плотот или кажуваат нешто за самите карактери.

Муабетот е до кој степен карактерите се стилизирани у еден филм, а не дали се стилизирани. А тука, поприлично многу се стилизирани. Колку реалистични карактери мислиш дека откако ќе прочитаат писмо како тоа што го прочита Диксон, ќе одлучат дека треба да бидат подобри цајкани со тоа што ќе се качат у канцеларијата на гејот што ги пизди, ќе го фатат и ќе го фрлат од втор кат, ќе се симнат и ќе се вратат на работа и никој околу нив нема да се понаша чудно у врска со тоа?

Исто така, во литература и во филмови, стилизацијата на карактерите не подразбира само нелогични карактери, туку и карактери со појачани реалистични особини, до степен кој не се среќава толку изразено во вистински луѓе, за да се докаже поента, да се појачаат некои емоции кај публиката и така натаму. Колку потиштени жени ко Милдред знаеш, кои имаат толкав ризолв, што палат полициски станици, сечат прсти на стоматолози шупаци и влагаат у пеколот за да го добијат тоа што го сакаат? Не сфаќам, зошто мислиш дека карактерите у филмов не се стилизирани?

Јас само прашав каде ја гледаше таа рамка на апсурдизам од почеток од која никад не искочил филмот. Почнува со силувана и изгорена девојка и очекуваш да липаш на крај. Тоа што јас и џимеј го хејтаме е промашеноста на тонот. Таа апсурдност му ја одзема цела емоција и сериозност на филмот а пак останува не смешен. Тој апсурдизам функционира одлично во минатите филмови на режисерот (In Bruges, 7 Psychopats...) каде оди во полза на ликовите и ги развива, но тука едноставно го кочи филмот и не му дава да биде тоа што може да биде. Тоа што го оправдувате апсурдизмот како амплифицирање на ликовите и нивните реалистично особини заради ефект и шок на публика ко да е пуштено на најјако у филмот, без осет. Се буди, прозборува со папучите и иде фрла молотови во полицијата, буши заболекари и иде да убие рандом силувач за кој нема ниту грам доказ. Не станува збор за ризолв, за неканализиран гнев, за никакво искупување кај ликовите кои се како бордерлајн психопати прикажани, станува збор за неубаво напишани ликови а и филм генерално и тоа е тоа. Тоа највише те вади од приказна. Кој lazy writing e само да ја имаш у филм сцената I hope you get raped on the way. Дно. Така ли се пишуваат ликови? Или у пола месец време (филмско време) лик ко тој на Роквел да има таква ретардирано брза транзиција и трансформација. Не можеш да го одпишеш тоа како апсурдизам или стилизирани ликови, без притоа убаво да ги обработиш и го прикажеш тоа како што треба, во ризнбл тајм фрејм и со вкус. А не само оти можеш. И публиката едноставно да го прифати тоа здраво за готово. Еве ви го Роквел, сеа е добар човек. Мислевте дека е лош? Воопшто не, тој беше расист, були, шовинист и крајно непрофесионалец пошо е дно од човек и е во обид да убие човек базирано на фалење на поголем идиот. Не. Тој бил само глуп.... Стварно @Zlatikevichius ?

Па дури и таа космичка неправда и начинот на кој Францис се справува со истата да ја земеме како најдоброто нешто што филмот може да го понуди e прикажана суво и без насока, убавината на ваквите сцени секогаш е во дооформувањето на ликот, дека никад идење против космичка неправда сам со молотови е исправно и само поише го праќаат ликот у спиралата на тонење и допирање дно. Дури тогаш, како резултат на тоа може да имаме искупување на ликот и да сочувствуваме. Тогаш имаме психичко ресетирање и враќање у нормала со соочување на последиците. Тогаш ни е гајле за ликот. А не да сме сите среќни на крај оти двајцата палавковци тргнаа на авантура.

 

[Zlatikevichius]

Ne mi se veruva deka otide tamu.

Ako sum napisal retardiran hallmark film, na site koi im se dopadnal se retardirani... vakvi kritiki samo od ron burgandy se ocekuvaat zlate.
Ova moze da se razvlece do kade sakas? Si pisal glupav film ti nekad, ne? Dosaden? Znaci toa deka site sto im se dopadnal se takvi?
Ili obratno? Mi se dopadnal... Pi na Aronofsky, mora da sum ultra pameten matematicar ili sto?

Да, признавам, погрешно се изразив, а и плус пишав погоре дека денес се чувствувам ко планина да паднала врз мене, па едвај успевав да ги сврзам речениците. Плус имав рецензија за 5X, анализа и нов филм во клубот, обврски по дома, и да сакав да го избришам тоа, немаше да стигнам. Ама веројатно ме сфати што ми е поентата - дека претера со квалификациите, и колку и да не ти се допаѓа, е далеку од нивото на било кој Халмарк филм.[DOUBLEPOST=1519050788][/DOUBLEPOST]Од телефон во автобус па ептен ми е тешко прописно да цитирам, затоа морам вака, нафрлано, sorry @wot. Значи не сфаќам како не можете да ги разберете реакциите на Милдред. Па побогу, девојчето и го силуваа, убија и спалија, а никој со прст не мрдна за да го придвижи случајот напред. Дури, нејзе ја нападнаа што го обвинувала шефот. Што требаше да прави? Да си седи дома и да си молчи? Еве, ако е нереална нејзината реакција со фрлањето на молотови коктели врз полициската станица, тогаш што беше тоа од примерот погоре со дедото на Тамара од Велес? За каква амплификација на апсурдни реакции зборувате? Не сфаќам, стварно. Еве, јас имам дете, и се чувствувам ко цел свет да ми е виновен ако друго дете во градинка го штипне, а не па, недај боже, да го силува, убие и спали. И јас би го направил истото што и она, веројатно. Ќе имате деца, ќе видите како размислува родител. Не е тоа реакција на психопат, туку на мајка лавица на која и го зеле најмилото. И да, сочувствував со неа и навивав за неа.

 

[џимеј]

Ќе одговорам после пошироко на постовите затоа што се отвори интересна дискусија, но еве дали може да објаснете каков впечаток имавте за сцената во гифт шопот кога тоа батето дојде кај Милдред и и фрли со тоа керамиката или што беше, истиот тој лик што подоцна го истепа Сем Роквел? Скроз misleading, како и цел филм. ))

 

[MAJA 345]

Ќе одговорам после пошироко на постовите затоа што се отвори интересна дискусија, но еве дали може да објаснете каков впечаток имавте за сцената во гифт шопот кога тоа батето дојде кај Милдред и и фрли со тоа керамиката или што беше, истиот тој лик што подоцна го истепа Сем Роквел? Скроз misleading, како и цел филм. ))

Мислев дека е тој оној што го бараат.
На почеток пак мислев дека Роквел е типот што го бараат.
Излезе сосема друго. Непотребна сцена можеби.

Мене пак тоа misleading ми се допадна, може нелогично, али ете. Се согласувам за дел од сцените што ги спомнавте, поготово ликот на Роквел и цел тој негов брз пресврт што не е реален, или пак можеби е. Не беше само глуперда, беше исфрустриран психо што глупостите си ги оправдува со леле, несфатен сум.
Во секој случај, Милдред е она поради што филмов ваљда добива на поени. Секоја одлука и ја оправдував, без отстапка. Не пробав да барам логика кај нејзе, бидејќи можеби само нејзиниот лик ме фати на емоции и да, навивав да го најдат копилето, па и да го убијат она другото копиле на крај.

 

[џимеј]

Те припремил ли Родригез од старт за борба со вампири у „From dusk till dawn“, а не за крими трилер? У „Melancholia“, знаеш уште од старт, дека ќе станува збор за психотичен сај фај со дизестер? Од каде ви е тој муабет, дека некој треба од почеток да ве припреми за нешто што следува? Уметникот одлучува дали сака да те припреми за нешто или сака тоа да ти го покаже со плотот. Ај тоа, ама не знам ни зошто мислиш дека не те „припремил“ за апсурдизам режисерот. Филмот ко што пишав, не излезе од рамката на апсурдизмот уште од почеток. Филмот може да те припреми за апсурдизам и за „тажна реалистична драма“, у исто време. Не мора да ти каже у фаца „АПСУРДИЗАМ“, за да биде во рамките на апсурдизмот цело време. Филмот не лаже дека не е апсурдизам на почеток, само што апсурдното ти го открива со течењето на причата.
Второ, што е со глупово прашање, „Каде со нелогични ликови, ќе градиш приказна“? Озбилен си? Каде Кафка со нелогични ликови ќе гради приказна? Или Виторио Де Сика, Буњел, Фасбиндер, Линч.... Не ми се веруе какви глупости си пишал. Целата поента на апсурдизмот е да имаш приказ на случајности кои не знаеш каде ќе го однесат плотот, за да се покаже недостатокот од некаква космичка цел. Во апсурдистички дела, ликовите се во константна борба со хаосот кој ги опкружува бидејќи пробуваат своите цели и причини, да ги постават на некое космичко ниво. Светот ги мава со апсурдноста, со неважноста на нивното постоење и цели, со што се помируваат со хаосот кој не е во склад со нивното талкање по повисока причина за нивното постоење или продолжуваат да се борат против тоа. Што мислиш, каков е филмов у врска со тоа прашање? Филмот не е за логиката на наративот. Филмот е за карактерите. Филмот е за Милдред и како конта дека мора да се помири со немањето космичка правда, нејзината ќерка го изела, убиецот нема да го најдат и тоа е тоа. Сака да се одмазди, пошто длабоко у себе, она се осеќа крива за тоа што се десило со ќерка и', односно сака да се искупи. Затоа го граба Диксон под рука и иде да му ебе матер на некој друг, што ќе биде прокси на тој што ја силувал ќерка и'. Стварно не ти ја разбирам критиката на филмов. Ми изгледа ко да сереш, колку да сереш. Или тоа или магично си изгубил било какво разбирање за филмови.


У скоро секој филм, карактерите се стилизирани. Побогу, у документарци имаш мал степен на стилизација. Ако гледаш филм без стилизирани карактери, ќе гледаш како карактерите си кажуваат „добро утро“, зборуваат за времето, работат неколку саата на компјутер, па после го оговараат шефот со другарите. Затоа се покажуваат само акциите на крактерите кои некако го унапредуваат плотот или кажуваат нешто за самите карактери.

Муабетот е до кој степен карактерите се стилизирани у еден филм, а не дали се стилизирани. А тука, поприлично многу се стилизирани. Колку реалистични карактери мислиш дека откако ќе прочитаат писмо како тоа што го прочита Диксон, ќе одлучат дека треба да бидат подобри цајкани со тоа што ќе се качат у канцеларијата на гејот што ги пизди, ќе го фатат и ќе го фрлат од втор кат, ќе се симнат и ќе се вратат на работа и никој околу нив нема да се понаша чудно у врска со тоа?

Исто така, во литература и во филмови, стилизацијата на карактерите не подразбира само нелогични карактери, туку и карактери со појачани реалистични особини, до степен кој не се среќава толку изразено во вистински луѓе, за да се докаже поента, да се појачаат некои емоции кај публиката и така натаму. Колку потиштени жени ко Милдред знаеш, кои имаат толкав ризолв, што палат полициски станици, сечат прсти на стоматолози шупаци и влагаат у пеколот за да го добијат тоа што го сакаат? Не сфаќам, зошто мислиш дека карактерите у филмов не се стилизирани?

Од старт мешаш жанрови и тон/атмосфера на филм. Родригез во From dusk till dawn на почетокот го има Тарантино како со селотејп си ја врзува дупката на раката. Значи од самиот старт го поставува тонот на она што следи. Исто така, Меланхолија ти е лош пример, таму пак од првиот кадар се поставуваат темелите на она што вон Триер ќе ни го прикажува понатаму, се е и повеќе од јасно, и на десетгодишно дете да му го пуштиш почетокот на Меланхолија ќе знае дека животот што следи понатака во тие два часа е тежок... Не станува збор за жанрови, апсурдот нема врска со жанрот. Мене Трите билборди ме интересира како драма, затоа што комичните елементи според мене беа на сосема погрешно место со сосема погрешна намера, а тоа е грешка на режисерот.

Инаку, не ми се верува дека во филм како Трите билборди, со една техничка екипа од 200+ луѓе, која доаѓа во 7 наутро на сет и си оди во 7 навечер од сет со дневница, успеа да го протнеш Кафка.
Види, не станува збор за апсурдот, мислам дури и погрешно го користиш терминот на многу места сакајќи да го објасниш плотот, филмот е или plot oriented или character oriented, јас сфаќам дека Трите билборди е character oriented филм затоа што убиството на ќерката на Милдред не беше акцентот на филмот.
Нема простор тука за разглабање на Кафка, но еве чим го спомена, и неговата воведна реченица „некој го наклеветил Јозеф К. затоа што без да направи нешто лошо, го уапсија“ во Процес го воспоставува амбиентот на раскажување, кој иако е апсурден, користи на приказната.
Буњуел, Линч, Фасбиндер, итн... овде нема што многу да се дискутира, ако погледнеш филм на Линч, во првите 10 минути знаеш на што си, за Буњуел да не ни дискутирам, човекот има филм со две актерки кои претставуваат еден лик и менувајќи се, ние ги прифаќаме дека се две актерки кои претставуваат еден лик, а зошто е тоа така, затоа што претходно, тонот на филмот и начелата на раскажување се воспоставени од самиот почеток. На крајот на краиштата, треба да се разграничат арт хаус филмовите од некој како Трите билборди кој е номиниран во повеќе категории (нешто што не би му се случило на арт хаус режисер како некои од имињата што ги спомна).
Од друга страна, види како Браќа Коенови ги пишуваат ликовите кои што ја раскажуваат приказната, едноставно тоа е проблемот со овој филм, не ме привлече да ми ја раскаже приказната онака како што треба затоа што се обидува да следи повеќе тонови и повеќе ликови, но ниту еден доволно изграден за да ги оправда своите постапки. И ова не треба да се сфати трагично, такви филмови имало и ќе има, да сум го гледал порано или на кино или во други околности може ќе ми бил убав, вака не баш, јјебига, се случува, на пример Get Out ми е подобар филм и му дадов 4 ѕвезди на летербоксд, но да седнам да го разглабам ќе му најдам повеќе грешки од Лила Филиповска шо се омажи по трет пат, така што, поминало времето на Бергмановци и Фелиниевци, вакви се филмовите што ќе ги гледаме понатака, комерцијални проекти со маргинализирани неуверливи карактери затоа што нивните автори се рич кидс оф дебар маало.

 

[Björn]

Мислев дека е тој оној што го бараат.
На почеток пак мислев дека Роквел е типот што го бараат.
Излезе сосема друго. Непотребна сцена можеби.

Низ целиот филм, режисерот зема клише ликови и ситуации и ги резолвира на неклише начин.


Џимеј и Вот очекувајте посета деновиве од кубанска мафија.

 

[Daedalus]

Јас само прашав каде ја гледаше таа рамка на апсурдизам од почеток од која никад не искочил филмот. Почнува со силувана и изгорена девојка и очекуваш да липаш на крај.

Пак ја утињаш поентата. Можеш да липаш на крај и у апсурдизам. Филмот може цело време да е у рамките на апсурдизмот, а да не ти каже „АПСУРДИЗАМ“ уште од почеток. Ме сфаќаш?

Тоа што јас и џимеј го хејтаме е промашеноста на тонот. Таа апсурдност му ја одзема цела емоција и сериозност на филмот а пак останува не смешен. Тој апсурдизам функционира одлично во минатите филмови на режисерот (In Bruges, 7 Psychopats...) каде оди во полза на ликовите и ги развива, но тука едноставно го кочи филмот и не му дава да биде тоа што може да биде.

Ти и џимеј, не можете да знаете дали режисерот намерно бега од скала или фалшира. Не можеш ниту да кажеш, што филмот може да биде и/или што треба да биде. Апсурдизмот е поврзан со структурата на плотот, независно од тоа дали филмот е концептуален или експресионистички.

Тоа што го оправдувате апсурдизмот како амплифицирање на ликовите и нивните реалистично особини заради ефект и шок на публика ко да е пуштено на најјако у филмот, без осет. Се буди, прозборува со папучите и иде фрла молотови во полицијата, буши заболекари и иде да убие рандом силувач за кој нема ниту грам доказ.

Со ова што го кажуваш, се побиваш сам. Погоре кажуваш дека апсурдизмот у филмот, ги убива емоциите, сеа кажуваш дека „го оправдуваме тоа што во име на апсурдизмот, особините на карактерите се амплифицираат за постигнување на шок.“ Како може нешто што по природа убива емоции, да служи како начин за зголемување ефект?

Не станува збор за ризолв, за неканализиран гнев, за никакво искупување кај ликовите кои се како бордерлајн психопати прикажани, станува збор за неубаво напишани ликови а и филм генерално и тоа е тоа. Тоа највише те вади од приказна. Кој lazy writing e само да ја имаш у филм сцената I hope you get raped on the way. Дно. Така ли се пишуваат ликови?

Скроз ја утињаш поентата. Зошто не станува збор за ризолв? Како заклучи дека ликовите се неубаво напишани? Пристапуваш со либерален хуманизам и правила за ликови и плот, у доба на постмодернизам. Се имаат едно милион школи од почеток на 20-ти век појавено у уметност. Второ, и според правилата на твојот либерален хуманизам, не разбираш што значи добра карактеризација. Добра карактеризација не се рационални „логични“ ликови ко што ги викаш ти пошто луѓето не се рационални и логични. Мајка ми едно 300 пути у нервоза ми има шибнато многу позаебани клетви од Милдред. Скинери у парк тепаат црнци, а после и' помагаат на бабичката што не може да оди. Луѓето се ретардирани и непредвидливи. Туку ајде, елаборирај убаво што ти подразбираш под добра карактеризација и „логични ликови“.

Или у пола месец време (филмско време) лик ко тој на Роквел да има таква ретардирано брза транзиција и трансформација. Не можеш да го одпишеш тоа како апсурдизам или стилизирани ликови, без притоа убаво да ги обработиш и го прикажеш тоа како што треба, во ризнбл тајм фрејм и со вкус. А не само оти можеш. И публиката едноставно да го прифати тоа здраво за готово. Еве ви го Роквел, сеа е добар човек. Мислевте дека е лош? Воопшто не, тој беше расист, були, шовинист и крајно непрофесионалец пошо е дно од човек и е во обид да убие човек базирано на фалење на поголем идиот. Не. Тој бил само глуп.... Стварно

Скроз ја промашуваш идејата околу Диксон. Као скроз..

Па дури и таа космичка неправда и начинот на кој Францис се справува со истата да ја земеме како најдоброто нешто што филмот може да го понуди e прикажана суво и без насока, убавината на ваквите сцени секогаш е во дооформувањето на ликот, дека никад идење против космичка неправда сам со молотови е исправно и само поише го праќаат ликот у спиралата на тонење и допирање дно.

Да не сакаш на крај да сфати колку дебилно постапила и да отвори фондација за оштетената полициска станица? Или да се сјебе толку гадно, па на крај еден наратор да излезе и да го каже наравоучението откако театарската завеса ќе се затвори, за да сфатат луѓето дека тоа е лошо? Ме заебаваш со муабетов?

Дури тогаш, како резултат на тоа може да имаме искупување на ликот и да сочувствуваме. Тогаш имаме психичко ресетирање и враќање у нормала со соочување на последиците. Тогаш ни е гајле за ликот. А не да сме сите среќни на крај оти двајцата палавковци тргнаа на авантура.

Мислам дека скроз ја промаши поентата. Не треба да бидеш среќен што двајцата палавковци тргнаа на авантура. Не треба целта на филмот да биде, едукација на децата за тоа што е какано.

Од старт мешаш жанрови и тон/атмосфера на филм.

Како стигна до овој заклучок?

Родригез во From dusk till dawn на почетокот го има Тарантино како со селотејп си ја врзува дупката на раката. Значи од самиот старт го поставува тонот на она што следи. Исто така, Меланхолија ти е лош пример, таму пак од првиот кадар се поставуваат темелите на она што вон Триер ќе ни го прикажува понатаму, се е и повеќе од јасно, и на десетгодишно дете да му го пуштиш почетокот на Меланхолија ќе знае дека животот што следи понатака во тие два часа е тежок... Не станува збор за жанрови, апсурдот нема врска со жанрот. Мене Трите билборди ме интересира како драма, затоа што комичните елементи според мене беа на сосема погрешно место со сосема погрешна намера, а тоа е грешка на режисерот.

Апсурдизмот e жанр, не се брукај. Вот беше тој што погоре кажа дека очекувал „тажна реалистична драма“, а не „апсурдизам“. Според ова што го кажуваш, муабетот треба да ти се однесува на вот, не на мене. Ја ко што можеш да прочиташ, му објаснив дека филмот може да те спреми и за „тажна реалистична драма“ и за „апсурдизам“, пошто тие две не се взаемно ексклузивни. Тонот у билбордите не се менува уопште уште од старт. Примерите со жанровска промена, беше во контекст на тоа дека авторот може да те спрема за едно, а да премине у друго. Во тој контекст, „апсурдизмот“ е жанр исто како и „тажната реалистична драма“. „Трилерот“ е жанр исто ко и „хоророт“. Родригез иако го држи тонот, прави драстична жанровска промена и никој не е спремен за тоа. Тука апсурдизмот како жанр, е поскладен со „тажната драма“. Ти и вот, мислите дека апсурдизмот е тон поради незнаење што е „апсурдизам“.

Инаку, не ми се верува дека во филм како Трите билборди, со една техничка екипа од 200+ луѓе, која доаѓа во 7 наутро на сет и си оди во 7 навечер од сет со дневница, успеа да го протнеш Кафка.
Види, не станува збор за апсурдот, мислам дури и погрешно го користиш терминот на многу места сакајќи да го објасниш плотот, филмот е или plot oriented или character oriented, јас сфаќам дека Трите билборди е character oriented филм затоа што убиството на ќерката на Милдред не беше акцентот на филмот.

Ми импутираш ствари што не ги кажувам. Прво, апсурдизмот е дефиниран од плотот и карактеризацијата заедно. Второ, ако читаш убаво, вот кажа дека „не можеш да напраиш прича со нелогични карактери“. Ја му давам примери како тоа е можно. Јас не ги споредив ниту Кафка, ниту Буњел ниту бутур со „Мисури,“ тоа ти некако магично го заклучи. Филмовите не се „или/или“; туку се спектар од две ствари. Никој не гледа филмови како формалистички или реалистични, како „plot oriented“ или „character oriented“, туку како комбинација у која натежнува нешто. Карактерите служат за унапредување на плотот и плотот доведува до промена на карактерите. Степенот до кој се става акцентот на едното, кажува кон што натежнува стилот на филмот. У случајов, ко што кажуваш само малку погрешно, филмот натежнува кон карактеризација. Тоа не значи дека не е и апсурдистички по природа. Ја не реков дека филмот е за ќерката на Милдред, туку за соочувањето на Милдред со загубата на ќерката, така да не знам зошто го спомнуваш тоа воопшто.

Нема простор тука за разглабање на Кафка, но еве чим го спомена, и неговата воведна реченица „некој го наклеветил Јозеф К. затоа што без да направи нешто лошо, го уапсија“ во Процес го воспоставува амбиентот на раскажување, кој иако е апсурден, користи на приказната.
Буњуел, Линч, Фасбиндер, итн... овде нема што многу да се дискутира, ако погледнеш филм на Линч, во првите 10 минути знаеш на што си, за Буњуел да не ни дискутирам, човекот има филм со две актерки кои претставуваат еден лик и менувајќи се, ние ги прифаќаме дека се две актерки кои претставуваат еден лик, а зошто е тоа така, затоа што претходно, тонот на филмот и начелата на раскажување се воспоставени од самиот почеток.

Амбиентот не може да биде „апсурден“. Амбиентот ти се раѓа во умот како естетско доживување кое е резултат на поимањето на апсурдизмот кој е наратолошки. Ко што пишав погоре, тоа се примери како може да имаш „нелогични ликови“; а сепак да направиш сторија. Значи пак, ја не зборуев за тонот и константноста на тонот у филмовите на тие режисери или делата ка Кафка/Ками/Сартр, туку тоа беше реплика на „не можеш да направиш приказна со нелогични ликови“.

На крајот на краиштата, треба да се разграничат арт хаус филмовите од некој како Трите билборди кој е номиниран во повеќе категории (нешто што не би му се случило на арт хаус режисер како некои од имињата што ги спомна).

Немој бе вакви муабети. Одамна дистинкцијата помеѓу „Арт хаус“ и „Холивуд“, е станата бледа. Уметничката вредност на филмот не се анализира од ригидната дефиниција за „Архаус“ што треба да значи „независен филм номиниран само за Кан и/или Санденс, напраен од хипстери што се пуни со психопатологии.“ „Birdman“ има огромна уметничка вредност. Има уште милион „холивудски филмови“ со уметничка вредност . Билбордите имаат огромна уметничка вредност. Мезенсцена, визуелна естетика, карактери, све си клиза.

Од друга страна, види како Браќа Коенови ги пишуваат ликовите кои што ја раскажуваат приказната, едноставно тоа е проблемот со овој филм, не ме привлече да ми ја раскаже приказната онака како што треба затоа што се обидува да следи повеќе тонови и повеќе ликови, но ниту еден доволно изграден за да ги оправда своите постапки. И ова не треба да се сфати трагично, такви филмови имало и ќе има, да сум го гледал порано или на кино или во други околности може ќе ми бил убав, вака не баш, јјебига, се случува, на пример Get Out ми е подобар филм и му дадов 4 ѕвезди на летербоксд, но да седнам да го разглабам ќе му најдам повеќе грешки од Лила Филиповска шо се омажи по трет пат, така што, поминало времето на Бергмановци и Фелиниевци, вакви се филмовите што ќе ги гледаме понатака, комерцијални проекти со маргинализирани неуверливи карактери затоа што нивните автори се рич кидс оф дебар маало.

Скроз нема основа ова што го кажуваш. „Тонот“ е субјективното естетско доживување, што го добиваш како резултат на визуелната/аудиторната форма, плотот, карактеризацијата и све тоа у комплет. Ја на пример, не забележав промена во тонот. А и не постои правило дека уметникот не може да си игра со тонот ако сака. Не ми е трагично тоа што тебе не ти се свиѓа или на вот не му се свиѓа. Еве на пример „The Florida Project“, е добар филм, кој ич не ми се свиѓаше. И ок е, ако не сакаш како авторот ги развил карактерите или ако ти перцепираш промени во тонот кои ти сметаат.

Не е ок тоа што критиките што ги давате со вот, самите по себе се безвезни. Kритиките не функционираат за ниту еден филм. Критикувате нешто што не е за критика и наоѓате проблем во нешто што не се смета за проблем во уметноста. Станува збор за методолошки проблем. Ко мајка ми за погорниот „From Dusk till Down“ еднаш кога кажа дека филмот е срање пошто нејќе филмови со чудовишта. Не ми смета ако нејќе филмови со чудовишта мајка ми, ама критиката и' е методолошки утната.

 

[Anon]

Get Out ми е подобар филм и му дадов 4 ѕвезди на летербоксд, но да седнам да го разглабам ќе му најдам повеќе грешки од Лила Филиповска шо се омажи по трет пат

Зошто и е тоа грешка на Лила? Што ќе беше подобро да не се омажеше по трет пат?

 

[џимеј]

Пак ја утињаш поентата. Можеш да липаш на крај и у апсурдизам. Филмот може цело време да е у рамките на апсурдизмот, а да не ти каже „АПСУРДИЗАМ“ уште од почеток. Ме сфаќаш?

Ти и џимеј, не можете да знаете дали режисерот намерно бега од скала или фалшира. Не можеш ниту да кажеш, што филмот може да биде и/или што треба да биде. Апсурдизмот е поврзан со структурата на плотот, независно од тоа дали филмот е концептуален или експресионистички.

Со ова што го кажуваш, се побиваш сам. Погоре кажуваш дека апсурдизмот у филмот, ги убива емоциите, сеа кажуваш дека „го оправдуваме тоа што во име на апсурдизмот, особините на карактерите се амплифицираат за постигнување на шок.“ Како може нешто што по природа убива емоции, да служи како начин за зголемување ефект?

Скроз ја утињаш поентата. Зошто не станува збор за ризолв? Како заклучи дека ликовите се неубаво напишани? Пристапуваш со либерален хуманизам и правила за ликови и плот, у доба на постмодернизам. Се имаат едно милион школи од почеток на 20-ти век појавено у уметност. Второ, и според правилата на твојот либерален хуманизам, не разбираш што значи добра карактеризација. Добра карактеризација не се рационални „логични“ ликови ко што ги викаш ти пошто луѓето не се рационални и логични. Мајка ми едно 300 пути у нервоза ми има шибнато многу позаебани клетви од Милдред. Скинери у парк тепаат црнци, а после и' помагаат на бабичката што не може да оди. Луѓето се ретардирани и непредвидливи. Туку ајде, елаборирај убаво што ти подразбираш под добра карактеризација и „логични ликови“.

Скроз ја промашуваш идејата околу Диксон. Као скроз..

Да не сакаш на крај да сфати колку дебилно постапила и да отвори фондација за оштетената полициска станица? Или да се сјебе толку гадно, па на крај еден наратор да излезе и да го каже наравоучението откако театарската завеса ќе се затвори, за да сфатат луѓето дека тоа е лошо? Ме заебаваш со муабетов?

Мислам дека скроз ја промаши поентата. Не треба да бидеш среќен што двајцата палавковци тргнаа на авантура. Не треба целта на филмот да биде, едукација на децата за тоа што е какано.

Како стигна до овој заклучок?

Апсурдизмот e жанр, не се брукај. Вот беше тој што погоре кажа дека очекувал „тажна реалистична драма“, а не „апсурдизам“. Според ова што го кажуваш, муабетот треба да ти се однесува на вот, не на мене. Ја ко што можеш да прочиташ, му објаснив дека филмот може да те спреми и за „тажна реалистична драма“ и за „апсурдизам“, пошто тие две не се взаемно ексклузивни. Тонот у билбордите не се менува уопште уште од старт. Примерите со жанровска промена, беше во контекст на тоа дека авторот може да те спрема за едно, а да премине у друго. Во тој контекст, „апсурдизмот“ е жанр исто како и „тажната реалистична драма“. „Трилерот“ е жанр исто ко и „хоророт“. Родригез иако го држи тонот, прави драстична жанровска промена и никој не е спремен за тоа. Тука апсурдизмот како жанр, е поскладен со „тажната драма“. Ти и вот, мислите дека апсурдизмот е тон поради незнаење што е „апсурдизам“.

Ми импутираш ствари што не ги кажувам. Прво, апсурдизмот е дефиниран од плотот и карактеризацијата заедно. Второ, ако читаш убаво, вот кажа дека „не можеш да напраиш прича со нелогични карактери“. Ја му давам примери како тоа е можно. Јас не ги споредив ниту Кафка, ниту Буњел ниту бутур со „Мисури,“ тоа ти некако магично го заклучи. Филмовите не се „или/или“; туку се спектар од две ствари. Никој не гледа филмови како формалистички или реалистични, како „plot oriented“ или „character oriented“, туку како комбинација у која натежнува нешто. Карактерите служат за унапредување на плотот и плотот доведува до промена на карактерите. Степенот до кој се става акцентот на едното, кажува кон што натежнува стилот на филмот. У случајов, ко што кажуваш само малку погрешно, филмот натежнува кон карактеризација. Тоа не значи дека не е и апсурдистички по природа. Ја не реков дека филмот е за ќерката на Милдред, туку за соочувањето на Милдред со загубата на ќерката, така да не знам зошто го спомнуваш тоа воопшто.

Амбиентот не може да биде „апсурден“. Амбиентот ти се раѓа во умот како естетско доживување кое е резултат на поимањето на апсурдизмот кој е наратолошки. Ко што пишав погоре, тоа се примери како може да имаш „нелогични ликови“; а сепак да направиш сторија. Значи пак, ја не зборуев за тонот и константноста на тонот у филмовите на тие режисери или делата ка Кафка/Ками/Сартр, туку тоа беше реплика на „не можеш да направиш приказна со нелогични ликови“.

Немој бе вакви муабети. Одамна дистинкцијата помеѓу „Арт хаус“ и „Холивуд“, е станата бледа. Уметничката вредност на филмот не се анализира од ригидната дефиниција за „Архаус“ што треба да значи „независен филм номиниран само за Кан и/или Санденс, напраен од хипстери што се пуни со психопатологии.“ „Birdman“ има огромна уметничка вредност. Има уште милион „холивудски филмови“ со уметничка вредност . Билбордите имаат огромна уметничка вредност. Мезенсцена, визуелна естетика, карактери, све си клиза.

Скроз нема основа ова што го кажуваш. „Тонот“ е субјективното естетско доживување, што го добиваш како резултат на визуелната/аудиторната форма, плотот, карактеризацијата и све тоа у комплет. Ја на пример, не забележав промена во тонот. А и не постои правило дека уметникот не може да си игра со тонот ако сака. Не ми е трагично тоа што тебе не ти се свиѓа или на вот не му се свиѓа. Еве на пример „The Florida Project“, е добар филм, кој ич не ми се свиѓаше. И ок е, ако не сакаш како авторот ги развил карактерите или ако ти перцепираш промени во тонот кои ти сметаат.

Не е ок тоа што критиките што ги давате со вот, самите по себе се безвезни. Kритиките не функционираат за ниту еден филм. Критикувате нешто што не е за критика и наоѓате проблем во нешто што не се смета за проблем во уметноста. Станува збор за методолошки проблем. Ко мајка ми за погорниот „From Dusk till Down“ еднаш кога кажа дека филмот е срање пошто нејќе филмови со чудовишта. Не ми смета ако нејќе филмови со чудовишта мајка ми, ама критиката и' е методолошки утната.

Не мислев дека ќе ми постираш Википедија линк... После ми текна дека ти своевремено во филм и тв дискутираше како човек треба да биде просветлен на едно повозвишено ниво за да го разбере филмот како уметност. Тогаш не влегов во дискусија од проста причина што прво мислев дека тролаш... па ми беше банално и смешно.

Исто така смешно е ова со википедија линков, абе каков жанр отворив да видам, буквално го има она што ти го напишав во минатиот пост само без википедија линкови, и буквално ги има истите авторски имиња што се споменати на оваа страница.
Ми ја промашуваш поентата кога со „тонот“ на филмот и апсурдот, и уште еден исто таков долг пост да напишам џабе, се што дознав од твојот пост е експресионистички, уметност, концептуален, уметност, уметност, уметност, апсурд, уметност, и се е тоа во ред, кога на крајот завршуваш со „критиките не функционираат за ниту еден филм“ тогаш да ја затвориме темава. Јас можам од а до ш да го разградам сценариото и да го анализирам сцена по сцена, лик по лик, интересно ми е да го правам тоа, чисто од хоби, не ме интересира што пишува на википедија (????) ниту ќе ми промени нешто во животот, сакам да видам како се пишува филмот денес, особено кога авторот е и режисер на проектот, во овој случај, изгледа еден од оние што се толку блиску до материјалот, што не можат да си го проценат.

За делот дека Трите билборди имаат огромна уметничка вредност ме остави без зборови...[DOUBLEPOST=1519080058][/DOUBLEPOST]

Зошто и е тоа грешка на Лила? Што ќе беше подобро да не се омажеше по трет пат?

Останува времето да покаже... исто како што покажува што е уметност што не

 

[Daedalus]

Не мислев дека ќе ми постираш Википедија линк... После ми текна дека ти своевремено во филм и тв дискутираше како човек треба да биде просветлен на едно повозвишено ниво за да го разбере филмот како уметност. Тогаш не влегов во дискусија од проста причина што прво мислев дека тролаш... па ми беше банално и смешно.

Исто така смешно е ова со википедија линков, абе каков жанр отворив да видам, буквално го има она што ти го напишав во минатиот пост само без википедија линкови, и буквално ги има истите авторски имиња што се споменати на оваа страница.
Ми ја промашуваш поентата кога со „тонот“ на филмот и апсурдот, и уште еден исто таков долг пост да напишам џабе, се што дознав од твојот пост е експресионистички, уметност, концептуален, уметност, уметност, уметност, апсурд, уметност, и се е тоа во ред, кога на крајот завршуваш со „критиките не функционираат за ниту еден филм“ тогаш да ја затвориме темава. Јас можам од а до ш да го разградам сценариото и да го анализирам сцена по сцена, лик по лик, интересно ми е да го правам тоа, чисто од хоби, не ме интересира што пишува на википедија (????) ниту ќе ми промени нешто во животот, сакам да видам како се пишува филмот денес, особено кога авторот е и режисер на проектот, во овој случај, изгледа еден од оние што се толку блиску до материјалот, што не можат да си го проценат.

За делот дека Трите билборди имаат огромна уметничка вредност ме остави без зборови...[DOUBLEPOST=1519080058][/DOUBLEPOST]
Останува времето да покаже... исто како што покажува што е уметност што не

Остани ми поздравен и све најдобро.

 

[whatto]

Не мислев дека ќе ми постираш Википедија линк... После ми текна дека ти своевремено во филм и тв дискутираше како човек треба да биде просветлен на едно повозвишено ниво за да го разбере филмот како уметност. Тогаш не влегов во дискусија од проста причина што прво мислев дека тролаш... па ми беше банално и смешно.

Исто така смешно е ова со википедија линков, абе каков жанр отворив да видам, буквално го има она што ти го напишав во минатиот пост само без википедија линкови, и буквално ги има истите авторски имиња што се споменати на оваа страница.
Ми ја промашуваш поентата кога со „тонот“ на филмот и апсурдот, и уште еден исто таков долг пост да напишам џабе, се што дознав од твојот пост е експресионистички, уметност, концептуален, уметност, уметност, уметност, апсурд, уметност, и се е тоа во ред, кога на крајот завршуваш со „критиките не функционираат за ниту еден филм“ тогаш да ја затвориме темава. Јас можам од а до ш да го разградам сценариото и да го анализирам сцена по сцена, лик по лик, интересно ми е да го правам тоа, чисто од хоби, не ме интересира што пишува на википедија (????) ниту ќе ми промени нешто во животот, сакам да видам како се пишува филмот денес, особено кога авторот е и режисер на проектот, во овој случај, изгледа еден од оние што се толку блиску до материјалот, што не можат да си го проценат.

За делот дека Трите билборди имаат огромна уметничка вредност ме остави без зборови...[DOUBLEPOST=1519080058][/DOUBLEPOST]
Останува времето да покаже... исто како што покажува што е уметност што не

 

[Björn]

Не стигнав воопшто да искоментирам, ама ми се чини дека по малку претерувате. Сигурно ќе испуштам многу нешта, но морам да споменам барем две заради кои по малку неправедно го оцрнувате филмот:

Е кој го оцрнува бе? Сите го фалат, плус и оскар ќе добие за најбољи филм.

 

[Corvus]

Значи @џимеј и @wot ај не се брукајте и не пишувајте глупости, кога ќе сфатите дека овде има постручни и поупатени од вас за филмови, режии, сценарија, развој на ликови и други филмски елементи? Што ќе ти е бе тебе вот да го држиш рекордот на највисок број изгледани филмови на форумов, или па овој џимеј што го студира тоа, вие да не мислите дека разбирате филмови или нешо така, лолне, I hope you get raped. Отворете таму некоја статија, преведете ја, пишете ја тука и тоа е во суштина експертизата, тие филмови ќе гледаат и ќе студираат филм и уште ќе доаѓаат тука да се праат паметни, смешки.

Инаку еве што е апсурдот.... Јас филмов го оценив со 8 и ми се допадна генерално, ама се согласувам со скоро СЕ што пишаа овие двајцава лаици, сеа дури и ми е незгодно да пишам подетално за филмов, а искрено се мислев меѓу 7 и 8 ама некако многу допреа писмата на Вилоуби до мене, особено тоа на Милдред што и го имаше пишано па му ја остаив 8ца, ете.
А да не беа многу хајпнати од номинациите и коментариве тука, сигурно и тие ќе го оценеа со поеќе од 1-2, дечки па реално сеа... знаете што се 1-2 филмови вие воопшто? Меган Фокс во Џениферс Боди, и Меган Фокс во Џона Хекс, и Меган Фокс во ТМНТ и технички сите филмови на Меган Фокс. Не заебавајте, 1-2... па може девелопментот не беше добар, ама глумата растури, на техникалии само ќе земе најмалку 6ка.