2/3 од филмов е со политички елементи, фокусирајќи се на војните во поранешна Југославија, но и тоа е ок, бидејќи политиката и економијата се неразделно сврзани во денешното општество, а една држава најлесно се уништува преку војна и економски колапс.
Но, крајот е клучен, бидејќи навистина сликовито објаснува кој се ги поседува рудниците, компаниите, хотелите, и општо, сите природни и економски богатства на екс-Ју државите.
Се е распродадено за џабе, како кило компири.
Војната на Косово не се водеше заради Албанците, туку заради неисцрпните резерви на лигнит на оваа територија. Медлин Олбрајт е сопственичка на косовскиот телеком.
Цело Хрватско крајбрежје (хотели) е продадено на Германци и Австријанци. Хрватите се чувстуваат како измеќари во сопствената земја.
Дури и Словениците кои први се отцепија, не можат да се пофалат дека живеат добро. Секоја поединечна екс-ју држава сега е многу позадолжена отколку целата поранешна Југословенска федерација!
Сума сумарум, полека но сигурно, станавме слуги на странски капиталисти. Го сакавме Западот, ете ни го. Дома.
