Заробени ли сме во една голема Squid Game секојдневно во нашите животи?
Зошто луѓето постојано ја доживуваат Squid Game како нешто забавно? Ова прашање наметнува сериозни размислувања за тоа што навистина значи да се биде дел од овој глобален феномен. Што всушност крие „забавата“ што привлекува толку многу гледачи на серијата? Како тоа што започна како култен хит на Netflix стана основа за цела индустрија на производи, корпоративни настани и тим-билдинг активности кои ја доловуваат атмосферата на серијата?
Во суштина, Squid Game не нуди ништо ново. Гладијаторските борби до последната капка крв се присутни од античко време, а современите варијанти на овој концепт, како Battle Royale и Hunger Games, ја имаат истата основна премиса: луѓе, обично деца, се борат за живот или богатство, а богатите ги гледаат како нешто за забава.
Но, што всушност нѐ тера да ги гледаме овие содржини? Одговорот лежи во два клучни аспекта. Првиот е психолошкиот ефект – исто како и во хорор филмовите и акционите трилери, гледачите се соочуваат со своите најголеми стравови, пред сѐ, стравот од смртта. Се соочуваат со него за да го надминат на безопасен начин.
Но, тука се отвора и друго прашање: што би направиле ние ако бевме ставени во ваква ситуација? За да се завршат игрите на Squid Game не е доволно да се елиминира само една фигура, како што е Фронтменот. Играта е многу поголема и значи нешто многу повеќе – ако системот не се смени, играта ќе продолжи.
И еве каде започнува вистинската парадоксална реалност. Во нашиот секојдневен живот, многу полесно е да се насмееме на актерите кои се облекуваат како Фронтменот и да се фотографираме на корпоративни тим-билдинг настани. Потоа, се враќаме во безбедноста на нашите канцеларии и домови, со самозадоволство дека сме се ослободиле од стравот на игрите, додека всушност сме заглавени во истата игра, но овој пат во нашите секојдневни животи.