А
Атлантист
Гостин
Made in China 2025 е стратегиски план на Кина објаве 2015 г. инспириран од Германската Industry 4.0.
Планот се фокусира пред се на државни стимулации на вискокотехнолошки индустриски гранки каде Кина се очекува да стане водечка сила,од информатика, вештачка интелегениција и роборика до фармацевтската индустрија, електрични автомобили, авиација, железница, медицинска опрема, бродови, енергетика итн.
Ова е веќе прст во око на САД, веќе е уклучен алармот и на почеток сме на глобална трговска војна. Прв чекор со кои одговори администрацијата на Трамп е воведување на царини во износ од 50 милијарди $ и тоа први на листа се токму производите од Made in China 2025, со најава за дополнителни царини кој би го опфатил целокупниот Кинески извоз.
Кина се уценува поради огромниот трговски дефицит со САД, па имаше некои преговори кои засега не вродија со плод, иако сеуште се преговара на пониско ниво. Од Кина се бара да се откаже од Made in China 2025 кој план го сметаат за државен интервенционизам, потоа заштита на интелектуалната сопственост, разни бариери кои ги имаат странските инвеститори во Кина како оној за задолжително заедничко вложување со домашен партнер, наводно потценетата вредност на Кинеската валута итн.
Инаку предноста во трговската војна е на страната на Америка поради големиот дисбаланс во трговијата 500 милијарди $ на годишно ниво, Кина одговори реципрочно на новите царини од САД, пред се врз земјоделските производи, но има ограничен простор. Може да биде покреативна и да им го загорчи животот на Американските инвеститори, но прашање е дали тоа ќе го направи(така би играла на сопствена штета) или бојкот на Американски производи, нешто што предходно е веќе видено со Јапонски и Јужнокорејски производи.
Заедно со царините за челикот и алуминиумот на администацијата на Трамп кон остатокот од светот и најава за царини за европската автомобилска индустрија ова е веќе почеток на крајот на ерата на глобализација, унилатерално кршење на правилата на СТО кои се токму од нив промовирани и влегување во ера на протекционизам и разни други бариери во економските политики на државите.
Планот се фокусира пред се на државни стимулации на вискокотехнолошки индустриски гранки каде Кина се очекува да стане водечка сила,од информатика, вештачка интелегениција и роборика до фармацевтската индустрија, електрични автомобили, авиација, железница, медицинска опрема, бродови, енергетика итн.
Ова е веќе прст во око на САД, веќе е уклучен алармот и на почеток сме на глобална трговска војна. Прв чекор со кои одговори администрацијата на Трамп е воведување на царини во износ од 50 милијарди $ и тоа први на листа се токму производите од Made in China 2025, со најава за дополнителни царини кој би го опфатил целокупниот Кинески извоз.
Кина се уценува поради огромниот трговски дефицит со САД, па имаше некои преговори кои засега не вродија со плод, иако сеуште се преговара на пониско ниво. Од Кина се бара да се откаже од Made in China 2025 кој план го сметаат за државен интервенционизам, потоа заштита на интелектуалната сопственост, разни бариери кои ги имаат странските инвеститори во Кина како оној за задолжително заедничко вложување со домашен партнер, наводно потценетата вредност на Кинеската валута итн.
Инаку предноста во трговската војна е на страната на Америка поради големиот дисбаланс во трговијата 500 милијарди $ на годишно ниво, Кина одговори реципрочно на новите царини од САД, пред се врз земјоделските производи, но има ограничен простор. Може да биде покреативна и да им го загорчи животот на Американските инвеститори, но прашање е дали тоа ќе го направи(така би играла на сопствена штета) или бојкот на Американски производи, нешто што предходно е веќе видено со Јапонски и Јужнокорејски производи.
Заедно со царините за челикот и алуминиумот на администацијата на Трамп кон остатокот од светот и најава за царини за европската автомобилска индустрија ова е веќе почеток на крајот на ерата на глобализација, унилатерално кршење на правилата на СТО кои се токму од нив промовирани и влегување во ера на протекционизам и разни други бариери во економските политики на државите.
