Jethro Tull

[Коловрт]

Jethro Tull​

Jethro Tull е британска музичка група, жанровски грубо сместена под капата прогресивен рок, која претставува уникатен феномен во историјата на популарна музика. Со оглед на тоа кој сѐ нема своја тема на подфорумот, мислам дека и Џетро Тал заслужуваат своја.

Ептен како за почеток, Џетро Тал не е името на хипикот во преден план на сликата подолу. Тоа е фронтменот Ian Anderson. Џетро Тал е името на цела група, не е соло изведувач. Многу се нервирам кога некој мисли така.

Формирани се негде во средината на шеесеттите како блуз-соул бенд. Настапувале под повеќе различни имиња, бидејќи биле толку бедни што никој не би им отишол на две свирки по ред. Тоа сѐ ќе се смени кога фронтменот Anderson, исфрустриран од фактот дека никогаш нема да биде гитарист добар колку Хендрикс и компанија, почнал да учи да свири флејта. Од ’67 се задржуваат на името Jethro Tull, по изумителот на механичката сејалка, колку и без врска да звучи, и брзо го привлекуваат вниманието на себе пред сѐ поради појавата на фронтменот „облечен како питач кој свири на флејта дури одржува рамнотежа на една нога“.

Првиот албум This Was го издаваат во ’68 во правец опишан како „прогресив блуз со троа џез“. Во основа се работи за истата музика што ја свиреле по лондонските локали. Во наредните два албума Stand Up (1969) и Benefit (1970) ќе се оформи препознатливиот звук на Џетро Тал, со вметнување повеќе џез, но пред сѐ народни елементи. Тука Андерсон се издвојува како песнописец и ќе стане мозокот на бендот. И тука ќе ја напише Hotel California без да знае, ама Eagles кои тогаш им биле предгрупа знаеле.

Најголемо внимание привлекуваат со Aqualung (1971) и препознатливиот риф на насловната песна. Во екот на прогресив рокот ова бил оценет како уште еден концептуален албум. За инат, групата следната година го издава Thick as a Brick, „мајката на сите концептуални албуми“, со непрекината музика во сите можни тактови и скали, надреални стихови напишани од измислено 12-годишно дете и весник како омот. Весник! Измислен, од измислен град со измислени вести на 24 страници напишани од членовите на бендот (тие галиба не се измислени).

Следните неколку години продолжуваат со слични концепти (Minstrel in the Gallery, Too Old to Rock 'n' Roll: Too Young to Die!...), но кон крајот на ’70-те постепено преминуваат повеќе кон фолкот (Heavy Horses, Stormwatch...). Експериметираат малку и со електрониката (’80-тите, нели...), но со се враќаат кон изворниот звук со Crest of a Knave (’87). За албумов ќе добијат и Греми, во категоријата Hard Rock/Metal изведувач во конкуренција на Metallica, AC/DC и Iggy Pop, што ќе дигне многу прашина. Но сепак, флејтата е heavy metal инструмент, нели?

 

[Пе Џо]

Браво браво, добар вовед, фала за силуетата од Иан, ако некад сакам поголеми муда ќе си ја истетовирам, страва од чоек.
Кратко време ми беа на плејлиста, и од опусот иам преслушано само Aqualung, Thick As A Brick, и Heavy Horses.
Како и да е, еден од покарактеристичните и попрепознатливите артисти во Прог-рок жанрот/ерата. И кога би ја извадил флејтата би останал на Андерсон jolly баритон/тенорот, и одличните поетички вештини со добра комбинација на епика и лирика и одличен delivery (ораториски однос спрема публика) во текстовите.
Браво за темата, ме чуди што е отворена во 2015та година.


- Вака најверојатно изгледа Aqualung.

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Eве го нивниот голем хит од 1974 Bungle in the Jungle

https://www.youtube.com/watch?v=EJhAyg2LTEk

 

[squirrel]

Locomotive Breath

Ама како Cross Eyed Mary што ми влегла во уво од прво слушање сеуште не сум нашол песна.

Jethro Tull почнав да ги слушам некаде 2-ра средно откако еден пријател беше кај мене и си заборави едно dvd со музика и не издржав да проверам што има на дискот

 

[Коловрт]

Мислам дека една од првите песни што сум ги чул, покрај класиците нели Акваланг, Локомотив и сл. беше оваа:

Jethro Tull - Beside Myself

Доцен Тал, ’90 и некоја. Многу ми се чу јака на првото слушање и да не беше таа можеби и немаше толку да се заразам со бендов.

 

[Scirea]

Едни и единствени... Луѓево како да излегле од Нотингемската Шума во средниот век, и успеале некако да ги поврзат Англискиот фолклор со класичниот рок зачинет со блуз. Е тоа се Џетро Тул. На Јутуб има цел концерт од нив, и го гледам Иан, и неможам да поверувам како скока на сцена, колку ли само енергија има(л) човекот.

Видете го... Thick As A Brick


И се разбира, во живо настапот на Аквалонг.... ова видео често одеше на Рок Кафе на МС Телевизија, кај Влатче


За да го доволиш вистинскиот амбиент на слушање на нивните песни, треба на ушите да ставиш слушалки, и да го почуствуваш секој сегмент од нивната музика

 

[Andrew]

Jethro Tull - Nothing is Easy

Тука имат јаки гитари.

Jethro Tull - Bouree

Оваа ми е ногу празнична, божиќна, со тоа кавалчето.

Интересни ми се. Имаат интересна музика. Фронтменот е закон човече, шират некоја позитива и се баш оној првичниот експериментален прогресив шо е уствари најјак.

A воведот, .

 

[Коловрт]

Кога спомна празнични, имаат една баш како за коледарски оган.

Jethro Tull - Christmas song

Еј Дедо Мраз, дај ни да си цврцниме.

 

[Andrew]

Ian Anderson - Doggerland

И вака може неле?

 

[Коловрт]

Џетро Тал момент на денот:
Гледав сега на 24Кitchen, фронтменот на Queens of the Stone Age, со уште некои батки таму, поставија плоча од Tull како мета за стрелање. И стрелаа на неа со лак, да! Рекоа било одмазда за гремито за најдобар heavy metal изведувач. [DOUBLEPOST=1420587050][/DOUBLEPOST]Еве ги!

 

[AniMagus]

Го дознав бендов одамна, благодарение на татко ми.
Се сеќавам, одевме со кола накај Црна Гора, 15 часа патување, се досадувавме со сестра ми, пуштаме радио - ништо немаше добро, и од негде татко ми извади касети од Jethro Tull и ги пушти да свират. Уште од самиот почеток ми се допаднаа. Вокалите на Иан, солата, флејтата... убавини! Колку беше подобар патот потоа.

Сè уште дома чуваме цедиња, касети, па дури и плочи од нив.

Албумот Broadsword and the Beast ми е омилен.

 

[AceCaleb]

Џетро Тал момент на денот:
Гледав сега на 24Кitchen, фронтменот на Queens of the Stone Age, со уште некои батки таму, поставија плоча од Tull како мета за стрелање. И стрелаа на неа со лак, да! Рекоа било одмазда за гремито за најдобар heavy metal изведувач. [DOUBLEPOST=1420587050][/DOUBLEPOST]Еве ги!

И Justice for all од Металика во 1988ма ја има изгубено наградата за најдобро хард рок/метал издание од некој албум на Џетро [DOUBLEPOST=1420807244][/DOUBLEPOST]Едит.
Го гледав видеото, токму за тоа Греми е одмаздава [DOUBLEPOST=1420807688][/DOUBLEPOST]Ај уште еден едит.
Веќе си спомнал за ова во воедниот пост де, али мрзи за читање

 

[Коловрт]

И Justice for all од Металика во 1988ма ја има изгубено наградата за најдобро хард рок/метал издание од некој албум на Џетро
Го гледав видеото, токму за тоа Греми е одмаздава

Па таа е таа случка. Овие на видеото само ја згрешија годината. А богами и албумот. Сељаци!

 

[КвикСилвер]

Изгледа сите ги знаеме по татковците . Исто и јас. Многу често еден пријател на татко ми знае да засвири нешто од Ти Рекс и Џентро. Од таму ги знам. Знам дека татко ми ги обожава, пред 2-3 години ме тераше да му пуштам песни од Џентро на јутуб. Од таму и ги знам.

 

[Коловрт]

Во филмот Anchorman: The Legend of Ron Burgundy, главниот лик, игран од Вил Фарел, свири џез на флејта во еден локал. Целиот негов настап е еден вид на пародија на сценските настапи на Ијан Андерсон. На крај дури и го отсвирува познатиот риф извикувајќи „Hey Aqualung!“, што е дирекна референца кон Jethro Tull. Интересно, Aqualung е една од ретките песни на Jethro Tull кадешто нема флејта.

(Бидејќи не е ова песна може и вака со цело видео)