Јас ти сугерирав, затоа што очигледно еднаш месечно ги менуваш своите ставови...:kesa:
Али ти очито не ги менуваш.

И тие се идентични на оние на Каракачанов.
Многу неодговорени и прерипани прашања ти се собраа.
Ќе треба да идеш на поправен другиот Јуни.
(ова е двосмислено).
1.Зошто по N-ти пат македонската историја (ненамерно, my ass) ја филуваш со бугарски преливи?
-Што имаат македонците заедничко со Черноземски?
-Како и со генералите од бугарската армија кои што се македонци по крв и месо?(Златарев,Протоѓеров,Ќурчиев,Дрнгов)
Како и со Александров и Михајлов кои што чети и чети ајдуци имаат пуштено да палат,силуваат и ограбуваат во Вардарска Македонија (тогаш бановина) и ради таа намена и биле `измислени` од бугарскиот двор?
Тие сакале да има независна Македонија?
2. Отвори ги очите и гледај,не се прави слеп при две очи на глава.
Ај максимално да ти упростам:
Капа има Александров?
Чија кокарда носи на глава бе?
Јас да не му ја ставив?
Или некој на сила му ја `надена`?
Знаме има?
Чие е тоа знаме бе?
Химна има?
Изготвена од бугарин од Пловдив?
И...
што е македонското тука,ќе ми посочиш?
3.
"ВМРО е б'лгарска национална организација; вклјучва в себе си всички класи и с'словија, поради което нев'зможно е тја да стане класова или партијна.
Тја има определена цел и не може да се заеме с глобални проблеми - да с'здава "световна револјуција"."
Тодор Александров
Тодор Александров е роден на 4 март 1881 г. в штип, Вардарска Македонија, в семејството на Александ'р Попорушев и Марија Александрова.

Учи в штип и Радовиш, а след това – в педагогическото училиште в Скопие, к'дето на 16 годишна в'зраст се вклјучва в'в В'трешната Македоно-Одринска револјуционна организација (ВМОРО), посветен от директора на училиштето Христо Матов.
След 1897 година Тодор Александров е учител в различни градове в Македонија – Виница, Кратово и Кочани и отдава цјалата си енергија в организирането на населението от тези рајони и изграждането на канали за пренасјане на ор'жие от свободна Б'лгарија к'м в'трешността на Македонија. През март 1903 г. Тодор Александров е арестуван от турските власти и ос'ден на 5 години затвор, но след малко повече от година е освободен благодарение на амнистијата, издејствана отБ'лгарското правителство за Б'лг арските политически затворници в Македонија и Одринско. През учебната 1904-1905 година Тодор Александров е назначен за главен учител в едно от штипските училишта. С'штевременно, тој е избран и за член на околијското р'ководство на ВМОРО в роднија си град. През декември 1904 г. след едно сражение на чета на ВМОРО с турските војски в р'цете на властта попада писмо, от което се разбира за неговата револјуционната дејност. Предупреден навреме, Тодор Александров се укрива, а малко по-к'сно се прис'единјава к'м четата на Мише Развигоров, с което св'ршва легалнијат период от живота му.
След 1906 година Тодор Александров се издига като един от р'ководителите на Скопскија револјуционен окр'г. Тој се ползва с име на прагматичен и способен организатор, стојашт далеч от излишните теоретични спорове, които по това време раздират ВМОРО и дори водјат до братоубијствени борби. По отношение на в'ншните врагове наБ'лг арското население в Македонија – турските власти и опитите на С'рбија да подготви почвата за завладјаване на Македонија Тодор Александров е безкомпромисен.
През ноември 1907 г. Т.Александров е избран за окр'жен војвода от третија конгрес на скопскија револјуционен окр'г.
На 2 август 1909 г. турците отново правјат опит за неговото арестуване, но и този п'т не успјават. През пролетта на 1910 г. тој обикалја с чета скопскија револјуционен окр'г и развива успешна дејност за засилването на организационното дело. В началото на 1911 г. заедно с Христо Чернопеев и Пет'р Чаулев е избран за член на ЦК на ВМОРО.
Под негово непосредствено р'ководство са организирани и изв'ршени атентатите в штип (ноември 1911 г.) и Кочани (август 1912 г.), които са един от поводите за избухването на Балканската војна през 1912 г. По време на Балканската војна, в којато ВМОРО подкрепја изцјалоБ'лгарската армија и војските на Б'лг арските с'јузници – С'рбија, Г'рција и Черна Гора в с'вместната им борба срешту Османската империја, Тодор Александров начело на чета на организацијата навлиза в град Кукуш и го предава на наст'пваштитеБ'лгарски военни части. С влошаването на отношенијата между балканските с'јузници и засилването на ср'бскија и гр'цкија терор над Б'лг арското население в Македонија през 1913 г. заедно с'с своите с'ратници Тодор Александров организира изпраштането на чети в Македонија. Тази дејност се засилва особено след Междус'јузническата војна през 1913 г., когато в Македонија избухва Охридското в'стание, и след началнија период на П'рвата световна војна, когато Б'лгарија все оште не се е вклјучила в неја. С вклјучването на Б'лгарија в П'рвата световна војна през октомври 1915 година Тодор Александров е мобилизиран и служи в штаба на Дејстваштата армија. По това време структурите на ВМРО изцјало се вливат в с'става на Б'лгарската армија. Самијат Александров полага немалко усилија за организирането на администрацијата в освободените земи.
След краја на П'рвата световна војна, през 1919 г. Т. Александров заедно с генерал Александ'р Протогеров и Пет'р Чаулев в'зстановјава ВМРО. В изклјучително сложната обстановка на в'трешни борби и отчајание, Тодор Александров успјава да в'зстанови структурите на организацијата и се издига като неин р'ководител с голјам авторитет сред бежанците в Б'лгарија и населението в'в Вардарска Македонија. Основна цел на организацијата е обединение на отделните части на Македонија и запазване наБ'лгарштината в неја.
Усилијата на правителството на Александ'р Стамболијски да изведе Б'лгарија от международната изолација и да ја предпази от враждебните ј с'седи, като се откаже от заштита на правата наБ'лг арското население, останало в пределите на с'здаденото през 1918 г. Кралство на с'рби, х'рвати и и словенци, се приемат като предателство от ВМРО и водјат до политически и дори в'ор'жен конфликт между правителството и организацијата на Александров. На практика, ВМРО контролира политическија живот в Пиринска Македонија. В отговор на опитите на правителството да раздухва междуособните борби сред бежанците от Макодонија и да преследва активните дејци на ВМРО, по указание на Тодор Александров е убит минист'р'т на в'трешните работи в земеделското правителство Александ'р Димитров, четите на ВМРО временно завземат Кјустендил и Неврокоп (дн. гр. Гоце Делчев).
Арестуван на 4 ноември 1919 г. от правителството на Стаболијски, Тодор успјава да избјага на 13-ти с'штија месец и през пролетта на 1920 г. заминава с чета за Македонија, к'дето наново в'зстановјава Организацијата и поставја пред световното внимание нерешенија Македонски в'прос. В краја на 1922 г. главата му е оценена от Белград на 250 000 динара.
През 1923 година ВМРО на Тодор Александров подкрепја Деветојунскија преврат и свалјането на правителството на БЗНС.
Станал жертва на заговор Тодор Александров пада повален от предателски куршум в дебрите на легендарната Пирин планина на 31 август 1924 година.
ВМРО означава идеализ'м и саможертва! Нека бог е с нас!
4.Еве ги и ожалостените после погибијата на `великиот војвода`

Од лево на десно:
Иван Ванче Михајлов
Ген.Протоѓеров
Георги Христов.
Има ли уште некој кој што ќе ми контра дека Тодор Александров не е бугарин???
Има ли пи..а ви мат....на?
Има ли?
И ДОДЕКА НА СЕКОЕ ЕДНО ОД ОВИЕ НЕ ОДГОВОРИШ :
нема дискусија...
колку пати треба да ти повторам:
-Кој пее на слушам кај шумат шумите капетанот место капиданот...
-кој тврди дека Александров и Михајлов се македонци...
јас немам више муабет со него.
А суетен е тој што си ставил македонист сам во потпис...
-тој што сам за себе изјавува дека душата ја оставил за Македонија...
-тој што обично во секоја една пригода обвинува други дека се такви како него...
Пријатно.