Решив да играм што може пореално.
Ставив се на минимум (искуство и лиценци), државјанство наше, јазици кои стварно ги знам и започнав навработен, со одбрани лиги од Македонија, Србија, Хрватска, Италија, Шпанија, Англија, Франција и Германија.
По 2 недели ме вработија во Кит-Го Пехчево. Иако очекувањата беа последно место во Втора лига, успеав со добри слободни трансфери, среќа и солидна тактика да ги внесам у Прва лига во првата сезона. Во меѓувреме земав курс за лиценца погоре, која клубот ми ја плаќаше.
Втората сезона, стана клубот професионален и финансиите поради тоа отидоа длабоко во црвената зона. Без пари за трансфери, успеав да го зачувам костурот на тимот и за среќа напаѓачот Заири имаше сезона на кариерата и даде 22 гола, со што успеав да опстанам во лигата, на солидното 6то место.
Бидејќи нема пари во наша лига, финансиите си останаа катастрофа па решив да барам нов клуб додека не пропаднал клубот. Аплицирав во Работнички и уште неколку клубови во Хрватска и Србија. После неколку интервјуа ме вработија во ФК Шибеник, кој успеа да се квалификува во Првата хрватска лига. Засега се уште ја играм првата сезона со нив и стојам на одличното 4то место во лигата. Колку ќе останам, не знам. Може ќе идам да ги тргнам Динамо Загреб од тронот или ќе си одам во подобра лига ако ми стигне подобра понуда. Како и да е, многу е поинтересно вака, отколку да одбереш еден клуб и цело време да играш со него.
Конечната цел ми е да станам најдобар тренер во историјата, да освојам ЛШ и да стигнам до некој од гигантите во Европа.