- Член од
- 17 октомври 2011
- Мислења
- 13.767
- Поени од реакции
- 33.509
Far From Heaven - вака, јас не успеав да го репризирам, ама уште релативно свежи ми се сеќавањата за филмов, па ќе пробам да скоцкам нешто. Сакам мелодрами, но обично имаат една маана - во поглед на приказната се обично плитки, не говорат многу или и ако говорат нешто, тоа не е нешто од кое може да се извлече некоја поента или да те натера да размислуваш. Онака, служат само за тие два саати да си поминеш убаво пред екран, и потоа испаруваат некаде во потсвеста. Овој не е никаков исклучок од правилото. Приказна за една домаќинка од 50-тите, по сите учебници - совршена жена за своето време, таква која израснала здрави деца, има успешен сопруг, социјално е активна, и наместената насмевка на лицето создава привид на среќа. А всушност: во моментот кога дознава дека нејзиниот сопруг е латентен хомосексуалец, целиот свет се урива за неа, и сфаќа колку всушност она е несреќна. Својата утеха ја бара во градинарот, кој случајно - е црнец, со што како да сака и да се одмазди на некој сопруг, и таа рушејќи (во тоа време) уште една општествено неприфатлива норма. Толку просто, толку едноставно. Но она што плени во филмов, што останува запамтено, е неговиот колорит, продукцискиот дизајн и костимографијата. Едноставно не може а да не ти падне во очи дека целата таа палета на бои е толку складна и убава што делува поважно и од она што се случува. Ова е мојот трет филм на Тод Хејнс, и втор по допадливост, по Carol. Исто така, во клубов ни е втор негов, по I'm Not There. Интересен режисер, морам да признаам. Но филмов е, како што реков - само нешто повеќе од ОК - уживаш два саати во боите, и толку. Не поместува ништо кај тебе во поглед на емоции и однесување. Останува 7/10.[DOUBLEPOST=1538303723][/DOUBLEPOST]Последен ден за гледање, guys. Ако бојкотирате, пуштајте ТВ. Ако гласате, одете гласајте, и пуштајте ТВ. @Corvus , @grande-juve , @Iceboy , @Patience , @Хоуп . Па и @Gazpapir - да те потсетам дека сакаше да се вратиш.
Тежок е животот кога си различен, луѓето се полни со предрасуди, ама на крај најубаво да си правиш што ти одговара пошто нели луѓето секако ќе те озборуваат. Мачно ми беше додека гледав, хомосексуалноста не ја гледам како болест и не ми е ни чудно ни шокирачки ако е некој геј така да не осеќав ништо. Исто и за врската со друга раса, кој што сака нека си прави не ме интересира. Ме иритираше ептен женава, како некој манијак за контрола, се да биде како што треба, како машина програмирана, морала да се мажи, да има деца, да биде добра домакинка, да го чува бракот по секоја цена и на крај се препушти малку на тоа што вистина го осеќаше ама џабе и се тоа со портокалова боја. 5/10 
