Драга Кајгана (виртуелен дневник)

  • Креатор на темата Креатор на темата Acid
  • Време на започнување Време на започнување
Кајги...
Ми требаше слободниов ден.
Станав порано, ги завршив сите обврски, сега уживам во мирисот на кафе додека ме галат неколку сончеви зрака прикриени од малкуте облаци.
Иако имам чувство како многу нешта ми поминуваат низ прсти ма колку и да се трудам околу нив денов заслужува само позитива.
Уште не знам кој околу мене свири флејта али убаво звучат нотите на Perfect што тивкото ветре ми ги носи во моментов...а што носи денот ?
Who knows !?
 
Последно уредено:
Дали е до мене или се дешават некој паранормални активности.
Случка број 1:Иде млада девојка по тротоар,добра со плава коса некаде висина авериџ 160-170,и оди оди и наеднаш зема да бенга,жими се хахаха,значи пазете немаше слушалки на нејзе,ама дури и да имаше,значи дури и да имаше она што се вика у крајен случај,пак немаше да го прави истото,или некој напад ако имала,болест нешто(карикирам),и правеше така едно десетина метри,и после продолжи да оди,e ваква беше како на гифов подоле.Се гледаме со луѓево од страна како што е работава знаеш,они си гледат,ја гледам,толку беше продолжуваме,животот си тече,знаете коли си врват,и толку...
BigMerryAllosaurus-small.gif


Случка број 2:Мислам дека поради коронава многу луѓе се покажа кој се,од типот трпение-спасение,култура,однесување и тн.
Чекаме на каса у маркет,и сеа се наредивме малку повеќе луѓе,и една се доближува за чекање ред жена одприлика 40-50 не ме фаќајте за збор сеа,и урла на касиерката:Ајде бе што направи мори.(Ние останативе си ќутиме нели многу нормално)јесте да и,ние чекаме ама никој од нас не се дрзна да каже било што,и сеа знаете при чекање,има секогаш еден што купува,и не знае кај му е новчаникот,не знае дали ќе плаќа со картичка,или кеш,дали има клуб картичка или нема,и да ја најде,или ако нема да извади што значи главење уште толку,и слушаш пред тебе или зад тебе дување,торнадо,ветер,Катрина и тн ,и женава у позадина продолжува да коментира ко да е светско превенство и ко да е Атанас Костовски,и сакам да ви кажам,женава беше значи у најнормална форма,најнормално облечена,но однесувањето беше ужас.

Случка број 3:Ова не е паранормална активност,ама е:Џандар буквално направи парада за да фати жена без маска на своето лице.

Случка број 4:Излезете од ова земја што е можно побрзо(се разбира доколку имате каде)во спротивно сте го јаделе ку=от немиен.
 
Жал ми е што го гледам Сити мол прилично празен. Во Бруклин надвор никој не седи веќе, паркингот преполн со празни места, шетам низ спратови, во продавниците одвреме-навреме по некој ќе видам. Мајка, татко и син излегоа од продавница за спортска опрема со кеса, едни од ретките веројатно што купиле нешто ... Пред некои продавници стојат на врата оние што би требало да прават ред за влегување, а сега личат како да сакаат да викнат: „Повелете, влезете, сè имаме!“
Заради короната, никој не е заинтересиран да се поднови, таков ми е впечатокот.
 
Да се надоврзам на мислењето погоре..
Жал ми е шо го гледам Прилеп прилично празен. Во кафичите надвор никој не седи веќе, паркингот празен со по некоја кола со германска регистрација, веројатно дојдени на 5 дена одмор да се видат со фамилијата. Шетам низ старата чаршија, преку еден дуќан со натпис СЕ ИЗДАВА, мајка татко и син од околните села Канатларци или Тополчани влегуваат во дуќанот со натпис на излогот "ЧЕ ЗАТВАРАМЕ 60% попуст" за на синот да му купат алишта од тутунот субвенциите.. Пред дуќаните стојат истите тетки како пред 15 години со кафето, цигарата, и мизерната плата, си прават муабет меѓу себе за синовите кои му се Германија.
Заради Германија, никој не е заинтересиран тука да остани, таков ми е впечатокот.
Жалосно е Прилеп за млад човек кој е животот пред него.
 
ДК, денес шетав по тротоар. Одненадеж долета бумбар, ми се пикна под коса и силно ми брчеше на уво. Јас ко што ме дал господ, рефлексно почнав да бенгам ко мрсен металец едно десетина метри. Конечно си отиде бумбарот. Кој знае што мислеле тие околу мене.
 
Драа Кајгана

Не ми се веруе какфа полова дискриминација :icon_mrgr: Имаше нешто проблем сс сметке за воду,нејќеф да пројдеф у пошту у викам киду до водовот испод Кале.Тмн да улегну обезбеѓење ми вика дека кодекс на облачање не дозволуе у кратки.А ја појма неам случајно облечен у кратки фармерчиња и тој онија мои најфраерски,жими сфе дотеран сам :D
И си викам ништо ке дојду јутре забулен до чарапе и глеам улаза милфичка сс ептен кратко мини до минџу.Еееј,она може ја не.Па што му фали на мое колено бре,или па треа да ги издебилирам ноге? Океј е за кодекс не викам не,ама фармерчиња кратки да може а не шорцеви бермуде за на плажу.

ps. Милфица имаше криви ноге како сфак дн да е рипала јарац на физичко
 
Едно од ретко поставуваните прашања е прашањето, " Што би промениле, кога би можеле да го вратите времето "......ретко прашање, со уште поретко убав одговор.
Епааа, додека си го пијам третото по ред кафе за денес, размислував...

Свесна сум за сите грешки и пропусти што сум ги направила во животот, ама не верувам дека сè во целост би била спремна да променам. Сето тоа што сум го доживеала, проживеала и преживеала, на некој начин ме направило да бидам тоа што сум. Единственото нешто, кое би сакала да го нема е безграничната доверба на погрешни луѓе. НО, нема менување, па она што останува е само крпење на дупките направени од нашите погрешни избори. :)
 
Последно уредено од модератор:

Ова не е таа одредена група на граѓани, туку другата одредена група на граѓани, која суштински е и пострашна од првава.
 
Швеѓани за време на корона.
Screenshot_20200618_191157.jpg

И ги гледаш по два дена во статии: O, nej! Повеќе од 500 заболени од корона. И тука следуваат коментари од типот "Што да правиме?" "Има ли крај овој кошмар?"...

Е не ги можам! :mad:
 
Вечерва си најдов издувен вентил.....музика и пивце. 2x200W а појачалото сеуште го галам на 20% снага. Уживам во брзите BPM на електро хаус музиката.......осеќам позитивни вибрации длабоко во мене.
 
Драга

После многу одлагања решив конечно да идам со точак до Скопје, те се десија полициски часови, те дожд секој ден. И оваа тура немаше да биде обична како и секоја да немаше многу случки. Се спуштам низ Арачиново и како секогаш ако поминувате тука со точак имате случки, ке ве застанат да ве поздрават, ке ви претрчаат да ви проверат како ви работат рефлексите и кочниците. И така идам и слушам мајмунски крици и гледам некои деца од 5-6 години, се запрашав да се не сум у џунгла, ама се сетив какво им е домашното воспитување. После 200-300 метри подоле крена со мене да се трка во линија еден што возеше и еден што му седеше на рачки на точакот. И прикочував бидејќи не сакав да ги носам на душа, ако ги собере авто, ама будаливе кренаа во линија со мене да возат. И заврши се ова и стигнав на плоштад, кога гледам накај дома црни облаци и во тој момент се јавува мајка ми и ми вели дека истура дожд, си викам го ебав ежот, сега ке ме испере дожд, а нешто што повеќе мразам од дожд кога возам точак е силен ветар. И така продолжив понатака и ми текна ми имаше кажувано пријател дека од Дељадрвоци имало некаков си пат до Агино село и не морало да се оди по автопат. И кренав по кејот и кај Мак Ауто Стар гледам еден бициклист со кацига и опрема и викам супер ке го прашам како води патот до Илинден, а оттаму ке се снајдам до Миладиновци. И почнавме да правиме муабети, му викам од Куманово сум, ме прашува кај живеам, ми вика абе и жена ми живее таму. И што ке дознаам сосетката моја што се играме како деца му е сопруга и супер ме испрати до Хиподром и од таму запичив право и кога стигнав во Дељадровце едвај најдов некој човек на трактор, го прашувам кај е патот за Агино, ми објасни кај е, ама ми вика полн е со кал. И тогаш како да ме погоди некој со снајпер се чувствував, бидејќи морав по автопатот да одам, а таму ако ме фати полиција ке морам да ја финансирам македонската економија. И се помирив со судбината, возев по автопат и се исклучив кај Романовце. И после сто метра стоеше едно куче, средно по раст. И возам така, оно се тргна на страна и кога го поминав крена да ме брка и да лае, јас кренав брзо да возам и налетев на дупки, викам готово се превртев, ама среча некако задрав рамнотежа и од еден двор го виде еден човек и го мавна со некој камен и му викна и ова се откажа од бркање и се врати. И за крај шлаг на торта се спуштам надолу со точак, го фатив семафорот на жолто и една жена на пешачки тргна предвреме и среќана време закочив, инаку ке и ебев мајката. Ете толку, а за Арачиново имам уште една приказна, oд човек што ми ја има кажувано, ке ви ја раскажам друг пат.
 
Драга...

... ми текнува на времето коа бев дете со огромна страст, желби и идеи. Гласно кажував све што ми смета, а и се што сакам. Онака не дозволував ништо да ми го поремети тој светоглед, спремен до коска да се објаснувам за све. Верував у нешто цврсто и гризев ко куче коа ќе осетев жар у мене.

Дали од тогаш до денес станав цинично копиле што го претвори жарот у ароганција, со сарказам ко дефанзивен механизам? Дали таа жар станува све потивка и се чини дека ќе згасне? Дали паничам што сум возрасен и што чекам некаков спас да ме врати у колосек?

Секако дека не ебате, уште сум истиот само немам време со сите да делам правдини, иначе кој ве ебе :kuracc:
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom