Пред едно 15 тина години у друштво коа ќе спомнеш дека слушаш класична музика, делуваш у најмала рака дека си некој аутсајдер, па потоа се редат неколку сочни епитети као “чудак“, „бубалица“, „nerd“ и сл. за да лека полека луѓето почнаа да го менуваат мислењето. И тоа благодарејќи на ваквиве ликови како Андре, кои им ја упростија сериозната музика, изведувајќи популарни пиеси на одредени композитори.
Ме радува фактот дека конечно мрдаме од мртвата точка на (не)културата. Иако со многу мали, бебешки чекори.