Колку не се сложувам со тебе. Филмот е must see и во само 70 минути кажува многу повеќе од филмови што траат по 200 и кусур минути.
Искрено, сега веќе не го ни памтам толку филмов за да можам да спорам и дебатирам - значи толкав впечаток оставил на мене, што само ја потврдува мојата оценка. Имаше многу спорни моменти, кои во реалноста не би се случиле, од тоа што ми текнува:
. Еднаш само 2 секунди пушти солза, инаку детево ни на живо се смее, ни намртво плаче. Какви перформанси на деца актери сум гледал на филм, ова не беше ни блиску на било што од тоа. Со детето од Стела повеќе сочувствував отколку со ова.
12/15 Great Freedom / Große Freiheit - Австрија
И кај мене не помина баш најдобро филмов. Ама нема врска тоа дека премногу геј. Кога пиша @Shawn Spencer за фелација, мелација, мислев ќе биде нешто ко Stranger by the Lake од кое што ќе ми доаѓа нагон за повраќање. Ама не, не е до толку геј ова. Повеќе го видов како филм за човечноста, за пријателството, и за германските затвори во кои и по холокаустот, жртви на истиот се уште биле затворани како криминалци. Мене ми фалеше малку повеќе позадина за ликовите, некако ми беа недоизградени. На пример, да знаевме што му се случувало на Ханс пред депортацијата, па и во логорот. Потоа, да видевме зошто Виктор е во затвор навистина (иако ја слушнавме приказната). Некако ми фалеа оправдувања за некои постапки. И крајот не ми се допадна. Можеше да заврши 15 минути порано филмов, и ќе беше 100 пати подобро. Генерално и не е лош филм, само некако очекував повеќе. 6/10
Автоматски споено мислење:
Искрено, сега веќе не го ни памтам толку филмов за да можам да спорам и дебатирам - значи толкав впечаток оставил на мене, што само ја потврдува мојата оценка. Имаше многу спорни моменти, кои во реалноста не би се случиле, од тоа што ми текнува:Затоа филмов повеќе ми личеше на апологија за домашно образование (ако има нешто такво во Белгија). И пак ќе повторам - Better Days лани беше подеднакво насилен како овој, подеднакво гаден, но таму се изгледаше толку понормално отколку тука. Овде се беше извештачено, линеарно, површно, нереално. А за глумата на детето - стварно не гледам од што сте сите толку импресионирани. Па една фаца имаше од почеток до крај, ваква:таткото оставен дома за да ги чува децата, наместо да преземе нешто (да разговара со одговорните во училиштето, со родителите на децата, или кога гледа дека ништо не се менува - да ги отпише од таму децата и да ги запише во друго училиште, да викне институции, да направи нешто што побогу - секој нормален татко би го направил), он одлучува да дреме позади ограда и да ги набљудува децата, и покрај тоа што од ќерка му (!!!) е предупреден дека само полошо прави. Наставниците во училиштето со прст не мрднаа и ако гледаа дека очигледно нешто околу нив се случува - да ти излезе ученик од WC кабина каде нема мијалник туку само WC шолја, мокар до гола кожа, па макар и да си најлошиот учител на светот, барем ќе се посомневаш дека нешто се случило, а не да реагираш како робот (сум имал секакви наставници и професори за време на моето школување, но не се сеќавам дека сум имал некој кој нема да заштити дете во неволја доколку е сведок на нештото. Реков - дури и најлошиот учител!
Не мора да се смее, ама да одглуми некоја емоција: да покаже страв, да покаже гнев, да покаже лутина. Таа дури и во сцените каде наводно покажуваше некаква агресија, беше ваква -
.
Иако и таму се уште живееја луѓе кои собираа измет од кравите (некои го сушеа за греење, други за прихрана во бавчите, ако не чувале самите крава) кои утрото поминале по селскиот пат додека говедарот (се менуваше секој ден) со извикот „терајте говедата угоре ееееееј“ не будеше и ги носеше сите крави од селото на пасиште), но во време кога технологијата не беше развиена како денес, во време кога се правеа првите чекори за излез од социјалистичкиот систем од нашата стара држава, па така, во голема мера ме потсети филмов на тоа време. Учев во комбинирана паралелка, во една училница во која беа сместени нешто повеќе од десетина ученици и од прво, и од второ, и од трето, и од четврто одделение, сите заедно, со еден учител (поточно учителка). Учителката предаваше така мајсторски што во ниту еден момент ни едно од четирите одделенија не се чувствуваше запоставено и секогаш сите нешто работеа. Кога прво одделение учеа нова буква, второ на пример имаа ликовно и цртаа нешто, трето решаваа задачи по математика а четврто изработуваа геометриска фигура по ОТП. Потоа се менуваа улогите. Се греевме со ќумбе на дрва, наесен собиравме јаболка од училишните јаболкници кои растеа во дворот на старото училиште во селото, кои со учителката ги собиравме во една помошна просторија (малечката училница во школото), и секој ден, на голем одмор одевме и си одбиравме по 1-2 јаболка кои со задоволство и сласт каква не сум почувствувал отпосле ги јадевме. Учителката ни ги сечеше и лупеше на сите ученици кои не можевме да загриземе зашто ни се менуваа млечните запчиња. Имавме иста таква, дрвена табла како во Лунана (до душа имаше многу повеќе креди кои не ги правевме сами). Постерите за во училницата ги цртавме сами. По музичко сами пеевме и „правевме музика“, зашто немаше касетофон или грамофон во училиштето за да би можеле да слушаме (CD плеерите веројатно не беа ни измислени, или ако беа, уште не беа стигнале во нашата држава). Можеби сето ова изгледа чудно за денешните генерации, за повеќето од вас и незамисливо дека можно било вакво нешто кај нас, но јас сум среќен што моите почетоци беа такви, зашто подобро образование од тоа и не може да добиев. Зашто научив дека и малкуто може да биде многу, дека скромноста е една од најголемите човечки особини и дека другарството е вистинската сила која може и планини да помести. Мојата учителка и ден денес ја сакам како втора мајка и сметам дека е најдобрата на светот...
Изгледа не сме гледале ист филм
Исто. Три дена го гледав Noche de fuego, а два пати ме заспиваше, ама ај може ја сум бил уморен. Конечно сабајлево го догледав.Изгледа не сме гледале ист филм
Многу досаден, спор филм, на што остана без здив, баш ме интересира?
Автоматски споено мислење:
Да се дообјаснам, го пуштив филмот дека го пофали. Како документарец за животот во тешка сиромаштија, во планинско село во Мексико што го контролира картел, филмот си е ОК. Ама ништо посебно нема во него, барем јас не видов. На 50-та минута домашниве станаа од пред ТВ, јас реков ќе го догледам, мора да има некој пресврт, нешто интересно што ќе го направи филмов вреден за пофалба. Ама не се случи ништо.
Филмот е многу бавен, па ми се чинеше дека нивните години што минуваат, и мене ми минаа заедно со нив ...
Очекувано беше да дојдат по Ана, веќе покажаа дека земаат девојчиња од селото.
А, да, се изнасмеав на сцените кога сите одеа на ридот да фатат сигнал на мобилните.
Јас и ти пак гледаме ист филм во ист ден, затоа денеска си го догледал
Го почнав петок вечерта, ме успа после 20-25 минути, го продолжив сабота вечерта, пак едвај 25 минути изгледав и ме успа и сабајлево свежо пробуден ги догледав завршните 40-50 минути.Јас и ти пак гледаме ист филм во ист ден, затоа денеска си го догледал
Ај честито, Лунана
