- Член од
- 25 март 2012
- Мислења
- 8.686
- Поени од реакции
- 5.373
Го заслужи ова.WTF?
Битката за Арачиново
- Креатор на темата Panter 01
- Време на започнување
- Член од
- 21 септември 2012
- Мислења
- 1.308
- Поени од реакции
- 1.443
Дечкото е тотално во право. Тие се племе, еден за сите- сите за еден. Што е најбитно, ПРЕД СЕ ја ставаат ВЕРАТА. Значи прво вера, па националност. Безразлика дали косово, албанија, босна, турција, арабија, рандом мусл. држава-народ- СИТЕ ТИЕ без размислување би се впуштиле во борба заедно со останатите мусл. против каурите
Еден телефон да кренат, браќата од швицарска и германија ќе се нацртаат утре тука и ќе земат пушка во рака, оставајќи ги скапите и луксузни куќи и коли таму, а кешот ќе го донесат тука за нивната мочана света војна.
Нема лек за тоа проклетие пријателе. Кога можеше не го решивме проблемот- сега ќе патиме за век и векови.
- Член од
- 15 декември 2009
- Мислења
- 770
- Поени од реакции
- 479
Колективно ме измешате со орци и тролови од гондор..
Пиша "која вашата власт ја призна",по тоа мислев дека си орка.
Или можда си само странец.
- Член од
- 15 декември 2009
- Мислења
- 770
- Поени од реакции
- 479
Па ваша е власт,вие гласате за неа упорно...па после плачете...па после гласате за опозиција,па пак плачете...
Е па после ебање нема кајање...гу знаеш онаа реклама за избори..
Странац не сам,само сум освестен човек кој може да ги види работи..
И море не ли го гледаш Самоил на слика...на орци ли ти личи...
chipicaoo
unknown
дечките паметни беа еве едно убаво објаснето за Арачиново и што накрај излезе
Љубовен Каскадер
fekalija
- Член од
- 28 декември 2011
- Мислења
- 4.371
- Поени од реакции
- 6.209
:-D
GhostLeader
ONE OVER ALL
- Член од
- 20 април 2010
- Мислења
- 2.473
- Поени од реакции
- 643
Генералите на АРМ и МВР,со добрите разузнавачки податоци кои ги имаа требаа да знаат дека кога УЧК дошле толку блиску до главниот град,нема тие позиции да ги напуштат така лесно.Од воен аспект е ''глупаво'' село да неможе да се освои 3 дена,што да беше Тетово цел еден град ? имаше 3 месеци да го освојуваме.. Сталинградска битка..
• Војник •
БОРБА ТЕ ЧЕКА!
- Член од
- 6 април 2011
- Мислења
- 457
- Поени од реакции
- 1.263
На денешен ден пред точно 14 години (23.06.2001), во акцијата за заземување на Арачиново загинуваат тројца бранители кај гробиштата во Брњарци. Пет дена подоцна подлегнува припадник на ЕСЗ Тигар на повредите кој ги здобил на 23.06.2001. Битката за ова скопско село почна на денешен ден, а заврши неславно три дена подоцна. Четворицата загинуваат највероватно од пријателски артилериски оган, поради некоординираноста помеѓу АРМ и МВР.
За време на војната во 2001 година, кога функционираше таканаречената широка влада, припадниците на двете клучни министерства (Министерството за внатрешни работи, раководено од ВМРО-ДПМНЕ, и Министерството за одбрана, раководено од СДСМ) поради некоординираност се однесуваа како две непријателски војски. Македонската јавност сè уште се замајува со некаква верзија за настанот според која сè се сведува на тоа дека тројцата припадници на МВР се убиени од албанските терористи при акцијата за ослободување на Арачиново, кое претходно, на 9 јуни 2001 година, тогашната ОНА го прогласи за слободна територија.
Ниту една влада досега не успеала да го расветли контроверзното загинување на бранителите кај гробиштата во Брњарци, село на околу два километри од скопско Арачиново.
Потресните информации за загинувањето на полицајците на гробиштата кај Брњарци, според поранешниот разузнавач Јанко Бачев, се криеле од јавноста затоа што државата ќе морала да им плати обесштетување на нивните семејства.
На гробиштата кај Брњарци на 23 јуни 2001 година кога загинаа тројцата полицајци, од артилериски оган тешко беше ранет Оливер Китановски, припадник на Единицата за специјални задачи „Тигар“. Почина по пет дена, на 21 годишна возраст. Четворицата бранители, како што сведочат нивни колеги, доброволно се пријавиле да учествуваат во првите редови во акцијата за ослободување на Арачиново.
Загинатите Бранители се:
– АТАНАС ЈАНЕВ (†25) од Струмица. Атанас увек си ја сакаше земјата, и голема чест му беше да ја одбрани татковината. При секое минување на градскиот плоштад, застануваше и се поклонуваше на паметникот на Гоце Делчев војводата, не претпоставувајќи дека и самиот ќе го прифати татковинскиот позив и ќе замине на бранителската задача. Оставајќи ја бремената жена, отиде да ја брани Македонија, неговата фамилија а и неговиот нероден син, кој денес го носи неговото име. Гине јуначки во нерамна битка заедно со неговите колеги во село Арачиново.
– НИКОЛА ПЕХЧЕВСКИ (†25) од Берово. Со посебно чувство и одговорност за судбината и иднината на својата земја, во рововите крај Арачиново од каде што Скопје, главниот град се гледа како на дланка, минуваа деновите на полицаецот Никола. Тој веднаш после неговата свадба го прекинува одморот и доброволно се враќа во единицата, велејќи самиот дека „Неможе едни да се борат а други да уживаат. Одам да ја одбранам Македонија“. Не ја дочека својата ќерка, посмртче. Гине јуначки во нерамна битка заедно со неговите колеги во село Арачиново.
– АЛЕКСАНДАР СТОЈЧЕВ (†30) од Аеродром, Скопје. На работното место во полициска станица во Аеродром неговиот збор, совет и искуство со респект се слушаа, уважуваа и почитуваа. Со личен пример покажуваше како се извршува поставената задача. Кога беше тешко и неизвесно, беше во Арачиново. Света должност му беше да ја одбрани својата земја, да му гарантира безбедна иднина на неговиот едногодишен син Мартин. Загинува исто како неговите колеги јуначки во нерамна битка во село Арачиново.
ВЕЧНА ВИ СЛАВА ЈУНАЦИ МАКЕДОНСКИ!
За време на војната во 2001 година, кога функционираше таканаречената широка влада, припадниците на двете клучни министерства (Министерството за внатрешни работи, раководено од ВМРО-ДПМНЕ, и Министерството за одбрана, раководено од СДСМ) поради некоординираност се однесуваа како две непријателски војски. Македонската јавност сè уште се замајува со некаква верзија за настанот според која сè се сведува на тоа дека тројцата припадници на МВР се убиени од албанските терористи при акцијата за ослободување на Арачиново, кое претходно, на 9 јуни 2001 година, тогашната ОНА го прогласи за слободна територија.
Ниту една влада досега не успеала да го расветли контроверзното загинување на бранителите кај гробиштата во Брњарци, село на околу два километри од скопско Арачиново.
Потресните информации за загинувањето на полицајците на гробиштата кај Брњарци, според поранешниот разузнавач Јанко Бачев, се криеле од јавноста затоа што државата ќе морала да им плати обесштетување на нивните семејства.
На гробиштата кај Брњарци на 23 јуни 2001 година кога загинаа тројцата полицајци, од артилериски оган тешко беше ранет Оливер Китановски, припадник на Единицата за специјални задачи „Тигар“. Почина по пет дена, на 21 годишна возраст. Четворицата бранители, како што сведочат нивни колеги, доброволно се пријавиле да учествуваат во првите редови во акцијата за ослободување на Арачиново.
Загинатите Бранители се:
– АТАНАС ЈАНЕВ (†25) од Струмица. Атанас увек си ја сакаше земјата, и голема чест му беше да ја одбрани татковината. При секое минување на градскиот плоштад, застануваше и се поклонуваше на паметникот на Гоце Делчев војводата, не претпоставувајќи дека и самиот ќе го прифати татковинскиот позив и ќе замине на бранителската задача. Оставајќи ја бремената жена, отиде да ја брани Македонија, неговата фамилија а и неговиот нероден син, кој денес го носи неговото име. Гине јуначки во нерамна битка заедно со неговите колеги во село Арачиново.
– НИКОЛА ПЕХЧЕВСКИ (†25) од Берово. Со посебно чувство и одговорност за судбината и иднината на својата земја, во рововите крај Арачиново од каде што Скопје, главниот град се гледа како на дланка, минуваа деновите на полицаецот Никола. Тој веднаш после неговата свадба го прекинува одморот и доброволно се враќа во единицата, велејќи самиот дека „Неможе едни да се борат а други да уживаат. Одам да ја одбранам Македонија“. Не ја дочека својата ќерка, посмртче. Гине јуначки во нерамна битка заедно со неговите колеги во село Арачиново.
– АЛЕКСАНДАР СТОЈЧЕВ (†30) од Аеродром, Скопје. На работното место во полициска станица во Аеродром неговиот збор, совет и искуство со респект се слушаа, уважуваа и почитуваа. Со личен пример покажуваше како се извршува поставената задача. Кога беше тешко и неизвесно, беше во Арачиново. Света должност му беше да ја одбрани својата земја, да му гарантира безбедна иднина на неговиот едногодишен син Мартин. Загинува исто како неговите колеги јуначки во нерамна битка во село Арачиново.
ВЕЧНА ВИ СЛАВА ЈУНАЦИ МАКЕДОНСКИ!