Jakov
Тато
Се враќа стариот сјај на Тумбе - кафе
Младите архитекти Владимир Лековски и Искра Анастасова му го враќаат сјајот на легендарното битолско некогаш култно место
БИТОЛА -„Ајде да одиме Тумбе-кафе, тумбе-кафе во меана, таму има рујно вино, песни весели, баш македонски“, вака своевремено беше опеан ридот над Битола сместен помеѓу градското шеталиште и Хераклеја каде што беговите и агите под дебелите дабови сенки на раат го пиеле своето прво утринско кафе со локум. Обичните граѓани, пак, уживале во природата шетајќи се низ трим-патеките. Но, веќе 40 години гордоста на Битола,Тумбе- кафе е срам за градот, заборавено од државата, напуштено од граѓаните, овој некогаш најпосетуван рекреативен центар на Битола прерасна во руина обраснат во трева, дење служи како пасиште за локалните сточари, а навечер неосветлено претставува собиралиште на наркомани, алкохоличари и дувло на проституцијата. „Тумбе-кафе отсекогаш било дел од срцето на градот.
Изградено кон крајот на 19 век за време на Керим паша, но и меѓу двете светски војни кога Битола имаше аристократски манири, Тумбе-кафе беше нејзината гордост. Последниве децении ни оддалеку не го заслужува овој епитет“, вели Лиле Христова, историчар на уметноста. Многумина битолчани посакуваат да се врати сјајот на Тумбе-кафе, бидејќи за Битола е карактеристична една пешачка зона која почнува од Старата битолска чаршија, преку Широк сокак, градското шеталиште, Тумбе-кафе, зоолошката градина и завршува до античкиот локалитет Хераклеја линкестис.
Тоа е пешачка магистрала која во Македонија ја има само Битола, а последните децении е прекината токму кај Тумбе-кафе. Повторно да заживее Тумбе-кафе е визија и на младите архитекти Владимир Лековски и Искра Анастасовска од Студиото за архитектура и дизајн „Арх игра“, кои го изготвија проектот „Тумбе-кафе современ културен центар на Битола“. Тие предлагаат изградба на три комплетни содржини кои вешто ги вклопиле во питомата природа на ридот: културен центар како помошна сцена на главната културна сцена во Битола, нов кафе-ресторан со сместувачки павилјони со капацитет од педесетина посетители и обновување и дополнителни интервенции на летната сцена - малиот амфитеатар. „Да се возобнови Тумбе-кафе е главниот момент каде што човек ќе одлучи дали ќе запре на градското шеталиште или ќе продолжи да пешачи до Тумбе-кафе. Со овој проект, за да не го нарушиме природниот амбиент, многу внимателно приоѓавме кон вклопување на архитектурата. Тука станува збор за рекреативна зона и целокупниот пристап се базира на архитектурата која сама по себе нема да се наметне, туку околината ќе биде во прв план. Дел од објектите ќе бидат вкопани во земјата за да може природата да се рефлектира во нив. Сметавме дека единствено такво решение за овој простор е можно и компатибилно“, вели архитектот Анастасовска. Проектот ги воодушеви битолчани и наиде на позитивни критики од експертите не само поради идејата повторно да живее просторот туку поради оригиналноста објектите да се во хармонија со природата. „Ми се допадна проектот, бидејќи не предвидува мегаломански објекти, туку се' е адаптирано така што повторно доминира природата. Ова е навистина одличен генератор за ревитализација на Тумбе-кафе“, вели Константин Анастасовски, архитект во Завод и Музеј Битола.
Сепак, она што му недостасува на овој проект се пари за негова реализација. Оставен како дете без родителска грижа, формално државно земјиште, а од друга страна напуштена и незгрижено од локалната самоуправа, Тумбе-кафе ги чека своите освојувачи. На промоцијата во Битола, што се одржа викендов, ниту општината ниту локалните финансиери не покажаа интересирање за инвестирање во Тумбе-кафе. Младите архитекти се подготвени комплетно да го подарат проектот. „Заедно со проектот изработивме и финансиска конструкција. Доколку се покаже добра волја, тој може да се изгради за шест месеци, но досега никој не се заинтересирал. Иако безброј пати се обидовме да стигнеме до градоначалникот и да му го претставиме проектот - не успеавме. Тој не покажа интересирање“, вели архитектот Владимир Лековски. Чекајќи подобри времиња, Тумбе-кафе останува да живее со своето секојдневје деградирано и во друштво на урнатините.
Младите архитекти Владимир Лековски и Искра Анастасова му го враќаат сјајот на легендарното битолско некогаш култно место
БИТОЛА -„Ајде да одиме Тумбе-кафе, тумбе-кафе во меана, таму има рујно вино, песни весели, баш македонски“, вака своевремено беше опеан ридот над Битола сместен помеѓу градското шеталиште и Хераклеја каде што беговите и агите под дебелите дабови сенки на раат го пиеле своето прво утринско кафе со локум. Обичните граѓани, пак, уживале во природата шетајќи се низ трим-патеките. Но, веќе 40 години гордоста на Битола,Тумбе- кафе е срам за градот, заборавено од државата, напуштено од граѓаните, овој некогаш најпосетуван рекреативен центар на Битола прерасна во руина обраснат во трева, дење служи како пасиште за локалните сточари, а навечер неосветлено претставува собиралиште на наркомани, алкохоличари и дувло на проституцијата. „Тумбе-кафе отсекогаш било дел од срцето на градот.
Изградено кон крајот на 19 век за време на Керим паша, но и меѓу двете светски војни кога Битола имаше аристократски манири, Тумбе-кафе беше нејзината гордост. Последниве децении ни оддалеку не го заслужува овој епитет“, вели Лиле Христова, историчар на уметноста. Многумина битолчани посакуваат да се врати сјајот на Тумбе-кафе, бидејќи за Битола е карактеристична една пешачка зона која почнува од Старата битолска чаршија, преку Широк сокак, градското шеталиште, Тумбе-кафе, зоолошката градина и завршува до античкиот локалитет Хераклеја линкестис.
Тоа е пешачка магистрала која во Македонија ја има само Битола, а последните децении е прекината токму кај Тумбе-кафе. Повторно да заживее Тумбе-кафе е визија и на младите архитекти Владимир Лековски и Искра Анастасовска од Студиото за архитектура и дизајн „Арх игра“, кои го изготвија проектот „Тумбе-кафе современ културен центар на Битола“. Тие предлагаат изградба на три комплетни содржини кои вешто ги вклопиле во питомата природа на ридот: културен центар како помошна сцена на главната културна сцена во Битола, нов кафе-ресторан со сместувачки павилјони со капацитет од педесетина посетители и обновување и дополнителни интервенции на летната сцена - малиот амфитеатар. „Да се возобнови Тумбе-кафе е главниот момент каде што човек ќе одлучи дали ќе запре на градското шеталиште или ќе продолжи да пешачи до Тумбе-кафе. Со овој проект, за да не го нарушиме природниот амбиент, многу внимателно приоѓавме кон вклопување на архитектурата. Тука станува збор за рекреативна зона и целокупниот пристап се базира на архитектурата која сама по себе нема да се наметне, туку околината ќе биде во прв план. Дел од објектите ќе бидат вкопани во земјата за да може природата да се рефлектира во нив. Сметавме дека единствено такво решение за овој простор е можно и компатибилно“, вели архитектот Анастасовска. Проектот ги воодушеви битолчани и наиде на позитивни критики од експертите не само поради идејата повторно да живее просторот туку поради оригиналноста објектите да се во хармонија со природата. „Ми се допадна проектот, бидејќи не предвидува мегаломански објекти, туку се' е адаптирано така што повторно доминира природата. Ова е навистина одличен генератор за ревитализација на Тумбе-кафе“, вели Константин Анастасовски, архитект во Завод и Музеј Битола.
Сепак, она што му недостасува на овој проект се пари за негова реализација. Оставен како дете без родителска грижа, формално државно земјиште, а од друга страна напуштена и незгрижено од локалната самоуправа, Тумбе-кафе ги чека своите освојувачи. На промоцијата во Битола, што се одржа викендов, ниту општината ниту локалните финансиери не покажаа интересирање за инвестирање во Тумбе-кафе. Младите архитекти се подготвени комплетно да го подарат проектот. „Заедно со проектот изработивме и финансиска конструкција. Доколку се покаже добра волја, тој може да се изгради за шест месеци, но досега никој не се заинтересирал. Иако безброј пати се обидовме да стигнеме до градоначалникот и да му го претставиме проектот - не успеавме. Тој не покажа интересирање“, вели архитектот Владимир Лековски. Чекајќи подобри времиња, Тумбе-кафе останува да живее со своето секојдневје деградирано и во друштво на урнатините.
