Никогаш не сум била ограничена во излегување...моите ми ја дадоа таа слобода,затоа што имаа доверба во мене...но кога и да се вратев дома ме чекаа пред тв,а јас со нетрпение брзав дома,за да раскажам како сум поминалла...Имав секаква слобода,можев да правам што и да сакам,да се пијанчам,да се курвам,да се дрогирам...но цврстиот карактер и благодарноста кон моите родители не ми дозволиа да скршнам по таков пат...
Според мене многу родители прават грешка од самиот почеток,т.е од раѓањето на нивното дете...Родителот е тој што треба да те посочи кон вистинскиот пат...Е сега ако детето е задоволно од односот на неговите родители,ако е доволно паметно ќе го избере најдоброто за себе.Друга голема грешка што многу родители ја прават е за друштвото во кое нивното дете припаѓа...мислат дека ако другарот е на лош глас,ајде и нивното дете ке е такво,со што му бранат за дружење,а тоа придонесува за бунтовност кај младиот пубертетчија...Имав,имам другари,другарки што тргнале кон лошиот пат,но јас никогаш не ги следев по нивниот пат.
Јас мислам дека ако има разбирање,доверба меѓу родителите и детето,се ке е во ред,а ако,бранеле,не бранеле,тоа ако сака лошо нешто и за време на школо ќе направи.
