Жестокоста на Исламот
(нештко како повод: случувањата во арапскиот свет)
Крајот на студентата војна не го донесе така посакуваното спокојство за светот, зашто од Северна Африка па се до Источна Азија исламските фундаменталисти се надигаат против останатиот свет. Новите опасности, пред коишто е исправено човештвото изгледаат не помалку сериозни отколку за времето, кога двете светски суперсили си го оспоруваа господствотот над планетата. Денес пак, по планинските врвови на Кашмир, по улиците на Карачи, Кабул, Дамаск, Триполи, Аклжир, Газа и Каиро, во малите градови и села на алжирската Кабилија, по долината на Р.Нил во Египет, на окупираниот десен брег на р. Јордан, во свептениот град Ерусалим, а исто така во Франција, Германија, Турција , Босна дури во САД и јужните репулблики и области на самата Руска федерација победносно чекори смртта, којашто тој пат си избрала ново знаме-тоа на исламскиот фундеаментализам. Тој како таков тешко може да биде определен и разлгедуван како организирано движење. Тоа е феномен, окривајки океан од раазличија, а фундаменталистите се чудна смеса од свирепи фанатаци и ладнокрвни интелекуталци. Мнозина тврдат, дека исламот сам посебе си одвај дали е погресивна религија, отколку ххристијанството например, но ако тоа некако и би можело да се прими и извесни резерви за такви движење како "традиционалниот" или "модернизираниот" ислам, тоа во никаков случај не се однесува и за радикалниопот исламски фундаментализма. Корените на современиот муслимански фундаментализам можат да се откријат уште низ 20те години на минатиот век, кога како природна реакција на разгромот на ОСманската империја (последната држава реално претендирачка да биде изразител и обединител на сите муслимани на планетата) и ликвидирањето на Халифатот од страна на Кемал Ататаурк, како и на обидите за "европизирањето" на исламскиот свет, се појавија првите радикални исламиситчки формации. Низ 1927 година, во Египет беше создадена организаијата "Муслимански браќа", за којашто основано се смета, дека и денес стои зад повеќето од современите екстремистички групи. "Муслиманските браќа" се покажаа како најсеризниот противник на установените во редица арапски држави низ 50те и 60те години националлистички режими. Неуспеншните војни со Израел во 1967 и 1973 година, предизвикаа спаѓање на влијанието на арапските националистички режими за сметка на натрупаните со огромни финансиски ресурси петролни монархии, традиционално приврзани кон исламот, продлабочувањето на социјалнатра нерамноправност во исламскиост свет, којашто обичните муслимани ја поврзуваа со "штетното влијание на Западот", огромните проблеми пречејќи и на интеграцијата на исламските држави во модерниот свет, сето тоа во практика помагаше за закрепнвуѕање на позициите на радикаллните исламски фундаменталисти. Па така, постепено во споровите меѓу идеолозите на традиционалниот и модерниот ислам, предимство зедоа приврзацните на фанатчниот исламски месијанизам, којшто мечтаеше за нов ЗЛАТЕН ВЕК на таа религија и за устонавување господството на Алах врз целата Земја. Целосната вистина е , дека станува прашање не толку за возраѓањето на исламот во неговиот религиозен, ами пред се во социјален аспект. Интегризмот, тој "ислам на романтичниот упадок" заимил некои елементи од веќе дискредитираните идеологии како марксизмот напоример и добивајќи приврзаници сред најбедните и изостанати слоеви на насленеието, коишто согледуваат во него своеобразен излез од потиснувачката мизерија. За сите тие луѓе фундаментализамот е пред се носител на нивната сопствена идентичност. Кон крајот на 70те и почетокоте на 80те години од 20ти век, фундаменталистичкито движење доби силен тласок, којшто го преобрна во исклучително моќна и крајно оопасна сила. Војната во Заливот, којашто на прв поглед му донесе голема победа на Западот, се покажа повратната точка, распалувајќи ја омразата кон неверниците и нивните локални слуги, после што фундаменталистичкото движење конечно излезе од секаква контрола и го залеа муслиманскиот свет. Уште пред тоа американските и израелските тајни служби започнаа една исклучително опасна игра на Блискиот исток,к обидувајќи се да ги исползуваат месните фундаменталисчки организации за ослабува ње на националистичкиот отпор во Палеситна, Либан и секторот на Газа. Од Филипините па е до Сахара исламските интегристи ја активизираат својата дејност користејчи ги за та цел многубројните мисионерски групи, печатни изданија и видеокасети, а тамѕ, каде што сметаат за неопходно не се смутуваат да проповедуваат дури и со јазикот на оружјето. Во тој однос тие истите дејствуваат н а еден и ист начин во Таџикистан, каде што им објавија војна на советските власти, и во Нигерија, каде што се обидуваат да им наложат насила на месните муслимани да ги исисполнуваат поактивно своите религиоззни задолженија. Мнозина се уѕбедени дека зад небивалиот подем на фундаментализт во муслиманскиот свет, стои тајна "Муслиманска интернацклионала". Понекогаш движењето исползува насилие, во други случаи-средствата на демократијата и нема муслимански духовник, којшто да претендира, дека може реално да ги контролира и раководи дејствијата на неговите приврзаници. Така или инаку исламските екстремисти се речиси единствените, способни да нанесат поразувачки удари во секоја една точка на светот , при тоа насолени кон најранливите за нивните противници места. За нив не се покажа проблем да организираат такви напоади во самиот Израел, во САД или пак во Европа. Стариот конитенет изгледа особено загрозен од заканите на радикалниот ислам. Во годините после Втората светска војна во редица ападноевропски земји сое установија стоици илјади муслимани, барајќи работа и подобар живот. Тој процес се забрза значително во крајот на минатиот век, кога влошената економска ситуација во Третиот свет предизвика огромен емигрантски обран кон Европа. Интересно е ттоа што второто поколение на муслиманските преселеници во Европа се покажа уште помалку готово за интеграција, отколку што првото. И како резултат од сето тоа во повеќето големи западно европски градови постепено но сигурно се оформија вистински муслимански гета. Фундаменталистите во Велика Британија, ползувајќи се од поткрепата на политичари од еливцата, создадоа дури и сопствен муслимански парламент и побараа од англиската влада такво право да можат да собираат даноци од муслиманите! За жал поотценуването на исламистичката опасност сеуште г тера некои држави дури да им даваат и полтичко убежиште на фундаменталистичките водачи. Денес се повеќе европејци јасно ги осознаваат погубните последици од таа примирителна кусогледа политика. Пројавата на примителност и нерешителност пред појавите на исламисзмо, ги исправаат нивните општества пред длабока морална криза, пропратена со криза и на нивната национална идентичност. Вековниот проблем, изјаснувањето на којшто во наше време станува крајон наложително , се сведува до тоа, дали исламот како религија, начин на живот и полтикма е во состојба да ја надмине својата средновековна философија, недопуштајки мирно и заедничко суштествување за другите светски цливилзации или пак ќе продолжи да го очекува моментот, кога е може да ја разрушпи суштествувачката неисламска власт, за да се обиде да ај постигне долго бленуваната мечта за глобално господство.
