Македон91
Благородник
- Член од
- 21 јануари 2009
- Мислења
- 2.134
- Поени од реакции
- 121
Денешната статија во Нова Македонија, ме поттикна на размислување околу темата за англискиот јазичен империјализам и неговите ефекти на книжевен план.
Нобеловецот Орхан Памук против англискиот јазичен империјализам
Турскиот нобеловец и еден од најценетите современи романсиери, Орхан Памук, им се придружи на критичарите на англискиот јазичен империјализам, кој како резултат има запоставување на писателите од преостанатите светски јазици
На гостувањето на книжевниот фестивал во Џајпур, Индија, најважното книжевно случување на подрачјето на Азија и на Пацификот, Памук упатил силна критика на доминацијата на англискиот јазик, изјавувајќи дека другите јазици и книжевности стануваат невидливи.
Во почетокот на фестивалот, тој бил изненаден што поголемиот број писатели, кои биле поканети на фестивалот, пишувале на англиски, иако тоа не е нивниот мајчин јазик.
„Поради недоволниот превод на авторите што не пишуваат на англиски јазик денес во светот се маргинализира човечкото искуство“, изјави Памук, кој сите свои дела ги пишува на турски јазик („Се викам Црвено“, „Снег“...) Книжевниот нобеловец го фрустрира и тоа што британските и американските критичари ја провинцијализираат неговата работа. Кога пишува за љубов, тоа за нив е автоматски „турска љубов“, како „Памук да не може да пишува универзално“.
„Многу писатели се ограничуваат, се етикетираат како автори, чии романи го претставуваат националниот глас, што резултира со антрополошки куриозитет“, вели тој.
Директорот на книжевниот фестивал во Џајпур, Вилијам Далрипл, го поддржа гостинот.
„Нема сомневање дека англискиот е се подоминантен и културно-империјалистички јазик, што е голем проблем. Дури и на познатите писатели од големите европски јазици им е тешко да пронајдат публика на англиското подрачје, бидејќи Британците се заинтересирани само за делата од англиското подрачје, а американските издавачки куќи ретко издаваат преводи“, изјави Далримпл.
Како пример тој го наведе случајот со афирмираниот бенгалски романсиер Човринџи Шанкар, кој во Индија продал три милиони книги, но западниот медиумски интерес за него се појавил дури откако му е објавен првиот англиски превод во три илјади примероци.
Што мислите, дали во денешното глобално општество е тешко/невозможно да се достигне интернационален успех како писател без делото да ви биде преведено/напишано на англиски?
Дали писателите кои не пишуваат на англиски се конзервативни, демоде и „провинцијалци“, луѓе кои не го следат трендот и не се приспособуваат на светската читателска публика?
Дали, по примерот во музиката, и во литературата се наметнува англискиот јазик како пожелен, како единствен и како јазик кој гарантира популарност, успех и слава?
Нобеловецот Орхан Памук против англискиот јазичен империјализам
Турскиот нобеловец и еден од најценетите современи романсиери, Орхан Памук, им се придружи на критичарите на англискиот јазичен империјализам, кој како резултат има запоставување на писателите од преостанатите светски јазици
На гостувањето на книжевниот фестивал во Џајпур, Индија, најважното книжевно случување на подрачјето на Азија и на Пацификот, Памук упатил силна критика на доминацијата на англискиот јазик, изјавувајќи дека другите јазици и книжевности стануваат невидливи.
Во почетокот на фестивалот, тој бил изненаден што поголемиот број писатели, кои биле поканети на фестивалот, пишувале на англиски, иако тоа не е нивниот мајчин јазик.
„Поради недоволниот превод на авторите што не пишуваат на англиски јазик денес во светот се маргинализира човечкото искуство“, изјави Памук, кој сите свои дела ги пишува на турски јазик („Се викам Црвено“, „Снег“...) Книжевниот нобеловец го фрустрира и тоа што британските и американските критичари ја провинцијализираат неговата работа. Кога пишува за љубов, тоа за нив е автоматски „турска љубов“, како „Памук да не може да пишува универзално“.
„Многу писатели се ограничуваат, се етикетираат како автори, чии романи го претставуваат националниот глас, што резултира со антрополошки куриозитет“, вели тој.
Директорот на книжевниот фестивал во Џајпур, Вилијам Далрипл, го поддржа гостинот.
„Нема сомневање дека англискиот е се подоминантен и културно-империјалистички јазик, што е голем проблем. Дури и на познатите писатели од големите европски јазици им е тешко да пронајдат публика на англиското подрачје, бидејќи Британците се заинтересирани само за делата од англиското подрачје, а американските издавачки куќи ретко издаваат преводи“, изјави Далримпл.
Како пример тој го наведе случајот со афирмираниот бенгалски романсиер Човринџи Шанкар, кој во Индија продал три милиони книги, но западниот медиумски интерес за него се појавил дури откако му е објавен првиот англиски превод во три илјади примероци.
Што мислите, дали во денешното глобално општество е тешко/невозможно да се достигне интернационален успех како писател без делото да ви биде преведено/напишано на англиски?
Дали писателите кои не пишуваат на англиски се конзервативни, демоде и „провинцијалци“, луѓе кои не го следат трендот и не се приспособуваат на светската читателска публика?
Дали, по примерот во музиката, и во литературата се наметнува англискиот јазик како пожелен, како единствен и како јазик кој гарантира популарност, успех и слава?